نتائج تلاش

یہ نیز ہَم ہوگا

خونابہ اشکبار کو نہیں کہتے بلکہ اشکِ خونیں کو کہتے ہیں

ترکی عناصر کے معانی تحریری کردیں۔

دزدی در خانه فقیری می جُست، فقیر از خواب پرید و گفت: ای مردک! آنچه تو در تاریکی می جویی، ما در روز روشن می جوییم و نمی یابیم (عبید زاکانی) ایک چور فقیر کے خانے میں (دزدیدنی چیز) تلاش کررہا تھا۔فقیر بیدار ہوا اور بولا: اے مردِ پست!جو کچھ تو تاریکی میں تلاشتے ہو، وہ ہم روزِ روشن میں تلاشتے ہیں اور...

کسی که کتاب می خواند هزاران زندگی را قبل از مرگش زندگی میکند. کسی که هرگز کتاب نمیخواند فقط یک بار زندگی میکند۔ (جورج آر. مارتین) جوکوئی بھی کتاب پڑھتا ہے، وہ اپنی موت سے پہلے ہزاروں زندگیوں میں جیتا ہے۔جو کوئی کتاب نہیں پڑھتا، وہ فقط ایک بار جیتا ہے۔ (جارج آر مارٹن)

اگر جنازهِ سعدی به کوی دوست برآرند زهی حیاتِ نکونام و رفتنی به شهادت (سعدی شیرازی) تشریح: اگر تابوتِ سعدی را در کوی معشوق از روی زمین بردارند، (در این صورت) خوشا بر او که با نیک نامی زیست و (در حالی که کشتهِ معشوق شد) به شهادت رسید ماخذ:شرحِ غزلیاتِ سعدی از فرح نیازکار ترجمہ: اگر سعدی کا تابوت...

مرا هرآینه روزی تمامِ کشته ببینی گرفته دامنِ قاتل به هر دو دستِ ارادت (سعدی شیرازی) ایک روز تو مجھے ہمہ تن (اپنا) کشتہ شدہ دیکھے گا درحالیکہ اپنے دونوں دستِ اخلاص سے قاتل(معشوق) کا دامن پکڑا ہوں گا۔ مرا به روزِ قیامت قتیلِ عشقِ تو یابند سپرده جانِ گرامی، گرفته دامنِ قاتل (ناصر بخارایی) روزِ...

لبِ شیرینت ار شیرین بدیدی در سخن گفتن بر او شکرانه بودی گر بدادی ملکِ پرویزت (سعدی شیرازی) اگر شیرین تیرا شیریں لب بوقتِ سخن گوئی دیکھ لیتی تو اس پر سپاس گزاری (واجب) تھی خواہ وہ تجھے (اس شکرانے میں) خسرو پرویز کی حکومت دے دیتی۔

لغت نامہء دہخدا میں واژہ "مشرقی ترکستان" کے زیرِ عنوان تفصیل خوانتے(پڑھتے) ہوئے مندرجہ ذیل عبارت نظر آئی۔ محمود کاشغری اندیشمند قرن یازدهم اویغور در "دیوان لغات الترک" خود ضمن تشریح واژه ی "تات " می گوید :" به نظر ترکها منظور از تات انسانی است که به زبان فارسی حرف می زند." و در یک ضرب المثل...

هرکه چون موم به خورشیدِ رخت نرم نشد زینهار از دلِ سختش که به سندان ماند (سعدیِ شیرازی) جو بھی تیرے چہرے کے آفتاب سے موم کی طرح نرم نہیں ہوا، اس دلِ سخت سے امان کہ وہ سندان کی مانند ہے۔

لغت نامہء دہخدا میں واژہ "مشرقی ترکستان" کے زیرِ عنوان تفصیل خوانتے(پڑھتے) ہوئے مندرجہ ذیل عبارت نظر آئی۔ محمود کاشغری اندیشمند قرن یازدهم اویغور در "دیوان لغات الترک" خود ضمن تشریح واژه ی "تات " می گوید :" به نظر ترکها منظور از تات انسانی است که به زبان فارسی حرف می زند." و در یک ضرب المثل...

تضمینِ کاظمی اردبیلی بر شعرِ حافظ شیرازی: عشقِ دلدار بُوَد سایهِ عیشِ ازلی جلوهِ یار بود نورِ حقِ لم یزلی طلعتِ اوست چو خورشیدِ درخشنده جلی "باده و مطرب و می جمله مهیاست ولی عیش ،بی یار، مهیا نشود یار کجاست؟" عشقِ دلدار ازلی عیش کا سایہ ہوتا ہے۔یار کا جلوہ جاوداں نورِ حق ہوتا ہے۔اس کا دیدار...

کاظمی اردبیلی کا حافظ شیرازی کے ایک شعر پر تضمین: در حسرتِ هجرانت دلخسته و بیماریم تیرِ غمِ عشقت را بر سینه خریداریم در حسرتِ دیدارت از هر مژه خونباریم "در دایرهِ قسمت ما نقطهِ پرکاریم لطف آنچه تو اندیشی، حکم آنچه تو فرمایی" تیرے ہجر کی حسرت میں ہم پریشاں خاطر اور بیمار ہیں۔ہم تیرے عشق کے غم...

ویسے فارسی میں فریاد کرنے کو داد و بیداد کردن کہتے ہیں۔میرا خیال اس وجہ سے فریاد کرنے کی طرف غالب ہوا۔

کاظمی اردبیلی کا حافظ شیرازی کے شعر پر تلمیح: بلبلِ خوش نغمه را صيّاد،گويی لب بدوخت آتشِ بيداد را در صحنِ گلشن بر فروخت يوسفِ گم گشته را دنيا بسی ارزان فروخت "زهره سازی خوش نمی سازد مگر عودش بسوخت كس ندارد ذوقِ مستی ميگساران را چه شد ؟" بلبلِ خوش نغمہ کے لب گویا شکاری نے سی دیے ہیں۔(شکاری...

چو قسمتِ ازلی بی حضورِ ما کردند گر اندکی نه بوفقِ رضاست خرده مگیر (حافظ شیرازی) جب ازلی قسمت ہماری موجودگی کے بدون انہوں نے کی ہے،اگر تھوڑا سا مرضی کے موافق نہیں ،اعتراض نہ کر (یعنے خدائی فیصلے ہمارے سامنے نہیں ہوئے ہیں، اب اگر ہم سے تھوڑی سی غلطی ہوجائے تو ملامت کے قابل نہیں ہے)۔ مترجم:قاضی...

عشق بازی را چه خوش فرهادِ مسکین کرد و رفت جانِ شيرين را فدای جانِ شيرين کرد و رفت (فرخی یزدی) عشق بازی کو فرہادِ مسکین نے کیسے بخوبی انجام دیا اور چلاگیا۔اپنی شیریں جان کو شیریں کی جان پر فدا کیا اور چلاگیا۔

جهان بی عشق چیزی نیست جز تکرارِ یک تکرار اگر جایی به حالِ خویش باید گریه کرد اینجاست (فاضل نظری) عشق کے بغیر دنیا کچھ بھی نہیں بجز ایک تکرار کی تکرار کے ،(وہ تکرار یہ ہے کہ) کہ اگر کسی جگہ گریہ کرنا چاہیے تو وہ یہاں ہے۔

کرد فارغ گلِ رویت ز گلستان ما را کفرِ زلف تو برآورد ز ایمان ما را (عبیدزاکانی) تیرے چہرے کے گُل نے ہمیں گلستان سے فارغ کردیا۔تیرے زلف کے کُفر نے ہمیں ایمان سے خارج کردیا۔