ارشاد سندھو، پنجابی نظم،

جاگ وے سمیا جاگ کِسے چندری اکھ چوں جاگ چِر توں ٹُٹے تاراں اُتے کڈھ کوئی زِندہ راگ نہیں تے سبھ نوں کھا جاون گے اندر سُتے ناگ جاگ وے سمیا جاگ بول وے سمیا بول کِسے ڈھٹھی کندھ چوں بول کال کلوٹے موتاں ورگے سارے جندرےکھول نہیں تے کُجھ وی رہنا نہیں اے ایتھےجِبھاں کول ٹور وے سمیا ٹور کیسے...

خورے کِہڑی جُوہے ٹُر گئے اکھ دے انگ تے ساک گلیاں وِچ ولاویں کھاندے پھگن، چیت، وساکھ سجری رُت دی وینی اُتے سجدے سُر سنگیت الھڑ واواں پِچھے پِچھے پِل پِل کردے ناگ دھرت ہلاؤندی ٹور چوں کِردے مِٹھے مِٹھے بول ساہ دی پینگھ تے ہونٹے لیندی مہندی دی خشبو پوہ دے پال تھکے دِل نوں مُٹھیاں...

تھر تھر کنبدے پر چڑیاں دے ربا لاہ دے ڈر چڑیاں دے تیرے پکیاں مَحلاں کھوہ لئے نکے نکے گھر چڑیاں دے پپل، ٹالہی، بوڑھاں پُٹ کے سِر نہ ننگے کر چڑیاں دے اِل تے کاں دے رولے وچ وی حق جاندے نیں مر چڑیاں دے شِکری رُت اے ویکھیں کدھرے لیکھ نا جاون ہر چڑیاں دے موسم بھاویں جو وی ہووے رہندے پلُو تر چڑیاں...