استاد دامن

دامن چانا ایں جے تینوں نہ ضرب لگے جاہلاں وچ دانائی تقسیم نہ کر ————— میرے خیال اندر اوہ شاعر شاعر ہوندا کھنڈ نوں کھنڈ زہر نوں زہر آکھے جو کجھ ہوندا اے ہووے نہ ڈرے ہرگز رحم نوں رحم تے قہر نوں قہر آکھے بھاویں ہستی دی بستی برباد ہووے جنگل نوں جنگل تے شہر نوں شہر آکھے دامن دکھاں دے بحر وچ جاوے...

پاکستان دی عجب ونڈ ہوئی، تھوڑا ایس پاسے تھوڑا اوس پاسے ایہناں جراحاں نے کیہہ علاج کرنا، مرہم ایس پاسے پھوڑا اوس پاسے اساں منزل مقصود تے کیہہ پہنچنا ایں، رہڑا ایس پاسے گھوڑا اوس پاسے ایتھے غیرت دا کیہہ نشان دسے، جوڑا ایس پاسے جوڑا اوس پاسے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ امریکہ زندہ باد امریکہ...

مینوں کئیاں نے آکھیا کئی واری توں لینا پنجابی دا ناں چھڈ دے گود جدھی وچ پل کے جوان ہویوں اوہ ماں چھڈ دے تے گراں چھڈ دے مینوں انج لگدا لوکی آکھدے نیں اوہ پترا اپنی ماں چھڈ دے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ایتھے بولی پنجابی ای بولی جاے گی اردو وچ کتاباں وچ ٹھن دی رہے گی ایہدا پُت...

"استاد دامن کی سب سے بڑی خوبی ان کی فی البدیہہ گوئی تھی۔ خدا نے انہیں ایسے ذہن اور فکر سے نوازا تھا کہ وہ موقع کی مناسبت سے چند لمحوں میں اشعار کی مالا پرو دیتے تھے اور حاضرین کیلئے تسیکن کے ساتھ ساتھ حیرت کے اسباب بھی پیدا کردیتے تھے ۔ آزادی کے کچھ عرصہ بعد انہوں نے دلی میں منعقد مشاعرے میں یہ...

دَس کھاں شہر لہور اندر، کنِے بُوہے تے کنِیاں بارِیاں نیں؟ نالے دَس کھاں اوتھوں دِیاں اِٹاں، کنِیاں ٹٹُیاں تے کنِیاں سارِیاں نیں؟ دَس کھاں شہر لہور اندر کھُوہیاں کنِیاں مٹِھیاں تے کنِیاں کھارِیاں نیں؟ ذرا سوچ کے دیویں جواب مینوں، اوتھے کنِیاں ویاہیاں تے کنِیاں کنواریاں نیں؟ دَساں میں شہر لہور...

ماری سرسری نظر جہان اُتے تے ورق زندگی دا تھلیا میں دامن رفیق نہ ملیا جہان اندر ۔ ۔ ماری کفن دی بُکل تے چلیا میں !

مَینوں پاگل پن درکار مَینوں پاگل پن درکار لکھاں بھیس وَٹا کے ویکھے آسن کِتے جما کے ویکھے متھے تِلک لگا کے ویکھے کدھرے مون مَنا کے ویکھے اوہو ای رستے، اوہو ای پَینڈے اوہو ای آں میں چلّن ہار مَینوں پاگل پن درکار ہتھ کسے دے آؤ نا کیہ اے؟ ملاں نیں جتلاؤ نا کیہ اے؟ پنڈت پلّے پاؤ نا کیہ اے؟ رات...