کلیات ظفر

جو جو گلاں سردی دوتاں وِچ اے دل جانی ڑا ہوتی لاج تو ڈب ہی مردی ترتی پھر کر پانی ڑا حوراں پریاں جک وِچ دبہیں بہتی سے ان نیونال پر کوئی سانوں خیر نہ آیا سو نڑاں لو سادا سانی ڑا اچھی لیتے گھبرا ساڈی اک دن بھی نا پُچھتا حال آئے ساڈے ہونٹوں اوتے آخر جاں نمانی ڑا میں بھی تینڈے سنگ چلوں گی بیٹھ...