پنجابی اشعار

****چھتر تھوہر *** پرانی گل اے، اساڈے وڈکیاں اک باغ لانا متھ لیا دور دراڑیوں، آڈیوں پھاڈیوں لبھ لبھا کے ، میوے، چھاواں گوڑھیاں لمیاںسگویاں ماواں پھل پھلاری تے خوشبوواں دھرتی گڈیاں، تے فیر اپنے پتراں دھیاں نوں سد کے آکھیا ہن ایہدا پیچا اپنے لہو نال کرو اوہناں اپنے وڈیاں دی گل وڈیائی اپنیاں...

اکثر اپنے آپ توں رُسی رینی آں اکثر خود نوں آپ منانا پیندا اے رجب چودھری

میاں بردے خان بردا 1827 کو پشاور میں پیدا ہوئے اور 1897 کو انتقال کیا۔ مادری زبان پشتو یا فارسی تھی مگر جب پنجابی میں شاعری کی تو بڑے بڑوں کو مات کردیا۔ ان کے شعر پڑھ کر یوں احساس ہوتا ہے گویا وہ پشاوری نہیں بلکہ لاہوری یا امرتسری ہے۔ زبان بڑی صاف ستھری اور رواں ہے۔ بیت گوئی میں ان کو امتیازی...

گھڑی مڑی جی بھر آوندا اے یاد اوہ نور نگر آوندا اے بہندیاں اٹھدیاں ٹردیاں پھردیاں روضہ پاک نظر آوندا اے ادبوں اکھ چکی نہیں جاندی سامنے جد اوہ در آوندا اے حرف لباں تے آون دی تھاویں اکھیاں دے وچ تر آوندا اے اوہدے درد بنا کد تائب شعر گُلاں تے زر آوندا اے (حفیظ تائب رحمۃ اللہ علیہ)