پنجابی کلاسیکی شاعری

رانجھا جوگیڑا بن آیا واہ سانگھی سانگ رچایا ایس جوگی دے نین کٹورے بازاں وانگوں لیندے ڈورے مُکھ ڈٹھیاں دُکھ جاون جھورے ایہناں اکھیاں لعل لکھایا رانجھا جوگیڑا بن آیا واہ سانگھی سانگ رچایا ایس جوگی دی ایہہ نشانی کن وچ مندراں گل وچ گانی صورت اس دی یوسف ثانی اس الفوں احد بنایا...

میرا رانجھا ہن کوئی ہور (رہاؤ) تخت منور بانگاں ملیاں تاں سنیاں تخت لاہور عشقے مارے ایویں پھردے جیویں جنگل وچ ڈھور رانجھا تخت ہزارے دا سائیں ہُن اوتھوں ہویا چور بلھا شاہ اساں مرنا ناہیں گور پیا کوئی ہور (بلھے شاہ) رہاؤ ایسے بول کو کہتے ہیں جو کافی گاتے وقت بار بار گایا جائے۔ جیسے گیتوں میں عام...

کافی رانجھا رانجھا کر دی نی میں ، آپے رانجھا ہوئی سدّو نی مینوں دھیدو رانجھا ، ہیر نہ آکھو کوئی (رہاؤ*) رانجھا میں وچ ، میں رانجھے وچ ، ہور خیال نہ کوئی میں نہیں اوہ آپ ہے اپنی آپ کرے دل جوئی جو کوئی ساڈے اندر وسّے ، ذات اساڈی سو ای ہتھ کھونڈی میرے اگے منگو ، موڈھے بھُورا لوئی بلّھا ہیر سلیٹی...

بلھے نوں سمجھاون آئیاں، بھیناں تے بھرجائیاں من لے بلھیا ساڈا کہنا، چھڈ دے پلّا رائیاں آل نبی اولادِ علی نوں، توں کیوں لیکاں لائیاں چیہڑا سانوں سیّد سدّے، دوزخ ملن سزائیاں جو کوئی سانوں رائیں آکھے، بہشتیں پینگھاں پائیاں رائیں سائیں سبھنیں تھائیں، رب دیاں بے پروائیاں سوہنیاں پرے ہٹائیاں نیں...

آؤ سیّو رل دیو نی ودھائی میں ور پایا رانجھا ماہی اج تاں روز مبارک چڑھیا رانجھا ساڈے ویہڑے وڑیا ہتھ کھونڈی موڈھے کمبل دھریا چاکاں والی شکل بنائی آؤ سیّو رل دیو نی ودھائی میں ور پایا رانجھا ماہی مکٹ گئواں دے وِچ رُلدا جنگل جوہاں وچ کس مل دا ہے کوئی اللہ دے ول بھلدا اصل حقیقت خبر...

بس کر جی ہُن بس کر جی اِک بات اساں نال ہس کر جی تسی دل میرے وچ وسدے ہو اینویں ساتھوں دور کیوں نسدے ہو نالے گھت جادو دل کھسدے ہو ہُن کِت ول جاسو نس کر جی بس کر جی ہُن بس کر جی اِک بات اساں نال ہس کر جی تُسی مویاں نوں مار نہ کھُٹدے سی کِھدّو وانگ کھونڈی نال نِت کٹدے سی گل کردیاں دا...