پنجابی نظم، طارق گجر،

اسیں بوڑھ سدائیے دھرتیے ساڈی چھاں نہ کوئی (اے دھرتی ہم برگد کا درخت کہلواتے لیکن ہمارے لیے کوئی چھاؤں نہیں) اسیں پُت سدائیے مِٹیے ساڈی ماں نہ کوئی (اے مٹی ہم تیرے بیٹے کہلواتے لیکن ہمارے لیے کوئی ماں نہیں ) اسیں بیٹھ پکائیے شجرے ساڈا ناں نہ کوئی (ہم بیٹھ کر اپنے شجرہ نسب یاد کرتے رہتے ہیں لیکن...

آؤ جِیبھاں بنئیے چُپ دی جیل بھنن لئی کھنگھورا نہیں للکارچاہی دی اے آؤ سورج بنئیے کوٹھی لگے قیدیاں وانگ کنبدے ہوئے دِیویَاں دی لو رات دا غرور نہیں توڑ سکدی آؤ بدل بنئیے تریل وانگوں ترِپ ترِپ چوندے ہنجواں نال تھیائی دھرتی دی تس نہیں بجھنی آؤ پگاں بنئیے کیوں جے ویلا لک تے لمکدے والاں نال گُت...

اسیں چُنیاں گہنے رکھ کے، اک پگ لیآئے اک جھوٹھ نوں ویہڑے بِیج کے، کئی سچ اُگائے اسیں لَکھاں وِیرِے وڈھ کے، اک باہنھ لیآئے اسیں پہلوں قبراں پُٹیاں، فیر پُھل چڑھائے اسیں بوڑھ وڈھائے پل وچ، بہہ ون تے تھلے اسیں ہتھیں سنگتاں ماریاں، فیر روئے اَکَلے اسیں کنک دی تھاوئیں پِڑاں وچ، ہنجو نے تولے...

مینوں جمن لگیا دھرتی ماں دے دو ٹوٹے ہو گئے میرے بولاں دی کرتاں چُک کے ویکھ لوو توانوں یقین آ جائے گا کہ مینوں رَت رلے پانی دی گُھڑتی ملی سی ٹُٹے سازاں اُتے ثبوتے نغمے نہیں گائے جا سکدے دریا پار کرن لگیاں میری ادھی ونجلی اودھر رہ گئی سی - مجھے پیدا کرتے دھرتی ماں کے دو ٹکڑے ہو گئے میری زبان کا...