شو کمار بٹالوی

شکرا (شو کمار بٹالوی) مائے! نی مائے! میں اک شکرا یار بنایا اوہدے سر تے کلغی تے اوہدے پیریں جھانحھر تے اوہ چوگ چگیندا آیا نی میں واری جاواں! اک اوہدے روپ دی دھپ تکھیری دوجا مہکاں دا ترہایا تیجا اوہدا رنگ گلابی کسے گوری ماں دا جایا نی میں واری جاواں! نینیں اوہدے چیت دی آتھن اتے زلفیں ساون چھایا...

اشتہار اک کڑی جہدا نام محبت گم ہے۔ گم ہے گم ہے ! ساد مرادی سوہنی پھبت گم ہے۔ گم ہے۔ گم ہے! صورت اوس دی پریاں ورگی سیرت دی اوہ مریم لگدی ہسدی ہے تاں پُھل جھڑدے نیں ٹردی ہے تاں غزل ہے لگدی لم سلمّی سرو قد دی عمر اجے ہے مر کے اگ دی پر نیناں دی گل سمجھدی ! گمیاں جنم جنم ہن ہوئے پر لگدے جیوں کل دی...

تیری یاد اسانوں منس کے کجھ پیڑاں کر گئی دان وے ساڈے گیتاں رکھے روجڑے نہ پیون نہ کجھ کھان وے میرے لیکھاں دی بانہہ ویکھیو کوئی سدیو اج لقمان وے اک جگڑا ہویا اتھرے نت ماڑے ہندے جان وے میں بھر بھر دیاں کٹورڑے بلھ چکھن نہ مسکان وے میرے دیدے اج بدیدڑے پئے نینداں توں شرمان وے اساں غم دیاں دیغاں...

برہن جند میری نی سئیؤ کوہ اک ہور مُکایا نی پکا میل موت دا نظریں اجے وی پر نہ آیا نی ورھیاں نال عمر دا پاشا کھیڈدیاں میری دیہی نے ہور سمیں ہتھ ساہواں دا اک صندلی نرد ہرایا نی آتم ہتیا دے رتھ اتے جی کردے چڑھ جاواں نی کائرتا دے دماں دا پر کتھوں دیاں کرایہ نی اج قبراں دی کلری مٹی لا میرے متھے...

لوکی پوجن رب میں تیرا بِرہڑَا وے سانوں سو مکیاں دا حج وے تیرا بِرہڑَا لوک کہن میں سورج بنیا لوک کہن میں روشن ہویا سانوں کیہی لا گیا اگ وے تیرا بِرہڑَا پیچھے میرے میرا سایہ اگے میرے میرا نھیرا کتھے جائے نا بانہی چھڈ وے تیرا بِرہڑَا نا اس وچ کسے تن دی مٹی نا اس وچ کسے من دا کوڑا اساں چاڑھ...

کل نویں جد سال دا سورج سنہری چڑھے گا میریاں راتاں دا تیرے ناں سنیہا پڑھے گا تے وفا دا حرف اک تیری تلی 'تے دھرے گا توں وفا دا حرف اپنی دھپّ 'چ جے پڑھ سکی تاں تیرا سورج میریاں راتاں نوں سجدہ کرے گا تے روز تیری یاد وچ اک گیت سولی چڑھے گا پر وفا دا حرف ایہہ اوکھا ہے ایڈا پڑھن نوں راتاں دا پینڈا...

جی چاہے پنچھی ہو جاواں اڈداں جاواں ، گاؤندا جاواں۔ ان چھوہ سکھراں نوں چھوہ پاواں۔ ایس دنیا دیاں راہواں بھل کے، پھیر کدی واپس نہ آواں۔ جی چاہے پنچھی ہو جاواں۔ جا اشنان کراں وچہ زم زم، لا ڈیکاں پیاں ڈان دا پانی، مان سرووردے بیہہ کنڈھے ٹٹا جیہا اک گیت میں گاواں جا بیٹھاں وچہ کِھڑیاں روہیاں، پَھکاں...

لفظ میں کل لفظ چندا سی اک لفظ بوہڑ 'تے بیٹھا سی تے اک پپل 'تے اک میری گلی وچ تے اک گھڑے وچ پیا سی اک ہرے رنگ دا لفظ کھیتاں وچ پیا سی اک کالے رنگ دا لفظ ماس کھا رہا سی اک نیلے رنگ دا لفظ سورج دا دانہ منہ وچ لئی اڈّ رہا سی مینوں دنیاں دی ہر اک چیز لفظ لگدی ہے اکھاں دے لفظ ہتھاں دے لفظ پر بلھاں دے...

سجن جی میں چنبے دی خشبو اک دو چمن ہور ہنڈا اساں اُڈ پُڈ جانا ہو سجن جی میں چنبے دی خشبو دھی بیگانی میں پردیسن ٹر تینڈے در آئی سہ کوہ میرے پیریں پینڈا بُھکھی تے ترہائی ٹُردے ٹُردے سجن جی سانُوں گیا کویلا ہو سجن جی میں چنبے دی خشبو سجن جی اساں منیا کہ ہر ساہ ہوندائے کوسا پر ہر ساہ نہ چمن بندا نہ...

میں کنڈیالی تھور وے سجنا اگی وچ اجاڑاں جاں اڈدی بدلوٹی کوئی ورھ گئی وچ پہاڑاں جاں اوہ دیوا جیہڑا بلدا پیراں دی دیہری 'تے جاں کوئی کوئل کنٹھ جدھے دیاں سوتیاں جاون ناڑاں جاں چمبے دی ڈالی کوئی جو بالن بن جائے جاں مروئے دا پھل بسنتی جو ٹھنگ جان گٹاراں جاں کوئی بوٹ کہ جس دے حالے نین نہیں سن کھلھے...

اِنہاں اکھیاں چ پاواں کیویں کجلا وے اکھیاں چ توں وسدا ہر ویلے چناں میرا، تیرے ول منہ وے بُلیاں چ ناء تیرا، اکھیاں چ توں وے جدوں ہسدی، پلیکھا مینوں پیندا وے ہاسیاں چ توں ہَسدا لمیاں سی واٹاں چناں، نیڑے نیڑے آیا توں اکھیاں دے راہیں آکے، دل چ سمایا توں جدوں پچھنی آں، پیار دیاں گلاں وے ہولی ہولی...

اج اِک چنبے دا پُھل مویا اج اِک چنبے دا پُھل مویا گل پوناں دے پا کے باہیں گورا چیتر چھم چھم رویا اج اِک چنبے دا پُھل مویا چیتر دے بلھ نیلے نیلے مکھڑے وانگ وساراں ہویا نینیں لکھ ماتمی چھلے گلھ وچ پے پے جاوے ٹویا اج اِک چنبے دا پُھل مویا ادھی راتیں رویا چیتر پوناں دا دل زخمی ہویا ڈونگھے وین بڑے...

بال یار دیپ بال ساگراں دے دل ہنگال زندگی دے پینڈیاں دا میٹ قہر تے ہنیر ہر جگر 'چ سانبھ حسرتاں دے خون دی اشیر ہر امنگ زندگی دی کربلا دے وانگ لال بال یار دیپ بال! روم روم زندگی دا دوزخاں دی ہے اگن جگت نیتراں چوں چو رہی ہے پیڑ تے تھکن سوہل بلیاں تے مون ہوکیاں دے لکھ کفن نفرتاں 'چ چور حسناں دے نچ...

جاچ مینوں آ گئی غم، کھان دی ہولی ہولی رو کے جی پرچان دی چنگا ہویا توں پرایا ہو گئیوں مک گئی چنتا تینوں اپنان دی مر تے جاں پر ڈر ہے دماں والیو دھرت وی وکدی ہے مُل شمشان دی نہ دئیو مینوں ساہ ادھارے دوستو لے کے مُڑ ہمت نئیں پرتان دی نہ کرو، شِیو دی اُداسی دا علاج رون دی مرضی ہے اج بے ایمان دی شاعر...

بول وے مکھوں بول کوئی بول وے مکھوں بول سجناں سانولیا ساڈے ساہ وچ چیتر گھول سجناں سانولیا جے ساڈے ساہیں چیتر گھولیں میں ہرنی بن جاواں روپ تیرے دے سنگھنے باگیں چگن سوگندھیاں آواں توں مینوں ماریں باب برہوں دے میں نتڑی غش کھاواں لکھ پیاویں میں نہ پیواں بول سوگندھیاں سوہل سجناں سانولیا ساڈے ساہ وچ...

کوٹھے چڑھ کے کتن لگی آپونی نوں اگ پئی پہلاں گھر چوں دھواں اٹھیا فر گلیاں نوں لگ گئی گونج گیا وہدے تن دا بیلا آ رانجھن دی سد پئی اکھیاں نے منگیا مکاوا بلھاں نوں ویہو لگ گئی پٹاں دے وچ پئیاں پینگھاں حسن جوانی رج گئی بیٹھ مراثن پیہن وٹنا اکھ نین دی پھب گئی اودھی رتی پہئے چیکے کیہڑے پہئے گڈ گئی بڈھے...

پاپی پہر سو رات دا میں ستی تے ساہ جاگدا میں سنجی سکھنی سیج تے ڈنگ جاگے تن دے ناگ دا میرا صندلی شبد تاں سوں گیا مونہہ ویکھے بنا خاب دا پر چانن چٹی رت وچ میرا گیت اجے وی جاگدا میرے گیت دی سکی شاخ تے اوہ شبد کدے نہ بیٹھیا جو درد بھری آواز وچ کسے میت نوں واجاں ماردا مینوں کوئی شبد نہ...

تن دی صندلی گیلی وچوں ایہہ کیہی خوشبو پئی آوے جیکن ہنگ کتھوری دے وچ چھٹّ ساری ڈلھ جاوے تے مرن سگندھیاں ۔ ککھّ دی کالی دھرتی اندر چانن دا اک بوٹا اگئ اس بوٹے دے پھلّ نے وسے زہر-کوڑیاں پھلیاں گھٹن سنگھیاں ۔ ککھّ دی سوڑی دھرتی اندر ایہہ بوٹا میں کیکن سامبھاں ؟ ایہہ بوٹا میں کیکن چھانگاں ؟ نت نت...

تیری یاد اسانوں منس کے کجھ پیڑاں کر گئی دان وے ۔ ساڈے گیتاں رکھے روجڑے نہ پیون نہ کجھ کھان وے ۔ میرے لیکھاں دی بانہہ ویکھیو کوئی سدیو اج لقمان وے ۔ اک جگڑا ہویا اتھرے نت ماڑے ہندے جان وے ۔ میں بھر بھر دیاں کٹورڑے بلھ چکھن نہ مسکان وے ۔ میرے دیدے اج بدیدڑے پئے نینداں توں شرمان وے ۔ اساں غم...

میرے گیتاں دی لاجونتی نوں، تیرے برہے نے ہتھ لائی ۔ میرے بولاں دے زرد پتیاں نے، تیری سردل 'تے سر نوائی ۔ ایہہ کون مالی ہے دل میرے دا چمن جو پھگن 'چ ویچ چلئ، ایہہ کون بھورا ہے جس نکھتے نے میرے غم دی کلی نوں تائی ۔ اوہ کہڑی کنجک سی پیڑ میری دی جس نے دنیاں دے پیر دھوتے، ایہہ کہڑی حسرت ہے جس نے دل...