طارق گجر، پنجابی نظم،

سیہہ دا کنڈا نکی عمرے پیر چ لگیا ..کسے نہ کڈھیا ھولی ھولی گَل تک آیا گَل توں اگے منہ چوں جھاکے اکھ چ لِشکے جِیبھاں وچوں باھر نوں لمکے ویہڑےدی وچکارلی کندھ تے رفلاں بن بن جھاتیاں پاوے بوڑھ دے رُکھ توں داڑھی بن بن لمکے مسجد دے مینار تے چمکے گردوارے مندر دے کلساں تے لشکے پَگاں ٹوپیاں...

اسیں شاعری نہیں کیتی اسیں تاں گل کیتی ہے اسیں غزلاں تے نظماں دے رُکھاں تھلے ردیفاں قافیاں مطلعیاں تے مقطعیاں دی ساوی نہیں گھوٹی اسیں تاں پنڈ دے تکیے دی ہک اُتے ہزاراں سہمیاں رُتاں دی اک کہانی الیکی ہے اسیں تاں گل کیتی ہے اسیں مِن مِن نہیں کیتی اسیں لفظاں دی مالا بُن کسے پستک دی گردن وچ...