ظہیر کنجاہی،

کی کی ظلم وچھوڑے والا، یارو 'آساں' تکیا اے جسا اگّ وچّ تانبہ ہویا، دل مٹھی وچّ پکیا اے ایڈی چھیتی ویلا لنگھیا، اجے تاں اکھ نہ کھلی سی، پلکاں چکیاں تے میں ڈٹھا، ویلا میتھوں اکیا اے کرچیں کرچیں کھلر گیا، تے لوکیں لبھن آئے نے، جس دی اکھ وچّ میں رہندا ساں، اوہ وی تک نہ سکیا اے رمزاں سمجھن...