آکھن لگی - شریف کنجاہی

شمشاد

لائبریرین
ایسے عمرے ویرا تیرے والاں دا ایہہ رُولا
شہریاں نوں خوشبوئی تیلاں چوں پتا نہیں کی لبھدا
ایسے کر کے عمروں پہلاں چَٹا جھاٹا سبھ دا
میں کجھ جھیپ گیا ، پر اگوں گل ولاندیاں کیہیا:
“بھینے ایہہ نزلے دیاں ماراں نیں سِر چڑھیاں ہوئیاں”
ہور میں آکھ وی کی سکدا ساں ، آن ڈٹھے انجاناں اکے
محرم نال تے دُکھ سُکھ کردا ہر کوئی سوہنا لگے
اپنی کیوں لہائی کردا، کیوں میں ہینا ہوندا
پھٹاں اُتوں پھاہے لاہ کے اوہدے اگے روندا
آہندا میں جیون دے تھل وچ بھَمبل بھُوسے کھاناں
سوہنی وانگوں شوہ دریائیں کچے گھڑے تراناں
ہبھے ویلے ایہوا چنتا غرضاں ٹردیاں جاون
ایہناں چنتاں وچ ای میریاں ہڈیاں کھردیاں جاون
ہڈیاں دی ایہہ کھور ای آخر نزلہ بن بن وگے
کالے وال سرے دے ہوندے جاندے دھولے بگّے
(شریف کنجاہی)
 
Top