عبدالقیوم چوہدری
محفلین
چوہدری جی تے مِیدے (حمید) نامی عام بندے دے درمیان ہوئی گل بات:-
مِیدا:
اج دل بڑا کردا
تسی جے قبول کرو جو مینوں سردا اے
ہور جینوں چاہو تسی اونھوں وی بلا لوو
اج راتی مِسا لُونا میرے ولوں کھا لوو
چوہدری صاحب:
بلے او نواب دیناں، تیرے ولوں کھا لئیے
پورے تیرے چھابیاں دے ٹڈ وچ پا لئیے
ایفو جئیاں دعوتاں نوں میرے کولوں رکھ پرے
مونہہ ہووے پہیڑا بندہ گل تے نا پہیڑی کرے
بھیک منگے جاپنے آں اسی تینوں مورکھاں
بھوکے ننگے جاپنے آں اسی تینوں مورکھاں
سانوں تو کھوان لگا اے روٹیاں سلونیاں
اسی کدھے کھادیاں نے مسیاں تے لونیاں
او تیرے جئیا بندہ جہیڑا چاء پیوے گُڑ دی
سانوں تو کی سمجھیا اے روٹی وی نہیں جُڑدی
او کانواں نوں بنیریاں تے پائیے اسی روٹیاں
او تیرے جئیاں لکھاں نوں کھاوائیےاسی روٹیاں
مِیدا:
توبہ توبہ
چوہدری جی میں کی قصور کیتا
ھن مینوں بولنے تے تُساں مجبور کیتا
روٹی دا ای سدا دتا اے۔۔ اے وی کوئی برائی اے
نیکی دی میں گل کیتی کر کے گنوائی اے
تسی جے بلاؤ تے میں کدھی وی نہ نا کراں
سو واری جی کراں، لکھ واری ہاں کراں
چوہدری صاحب:
لہجہ ذرا ویکھو ایدھی، ایس دی زبان ویکھو
راہ جاندا دھکے دا، دھکاھنے دا مہمان ویکھو
تیرے جئے لہج نوں بلاواں گا میں مِیدیاں
شوہدیاں، چھچھوریا، بھکھیاں، ندیدیاں
گھار ساڈے دانے تیرا پیو تے نہیں پا گیا
چوری دی کمائی اے کوئی جہیڑا آیا کھا گیا۔
مِیدا:
لسی وچ چوہدری جی پانی پائی جاندے او
ویکھو جی ویکھو جی اے گل تسی ایویں پئے ودھاندے او
چوہدری صاحب:
بندیاں۔۔۔۔ او کپِتیا، او تو ذرا وی نہیں جھکدا
مینوں کہنا ویکھو جی۔۔۔ میں ویکھ وی نہیں سکدا
او ساریاں دا سامنے توں انّا مینوں آکھیا
سانبھ لینا تینوں میں او وڈیا سُجاکھیا
مِیدا:
اج دل بڑا کردا
تسی جے قبول کرو جو مینوں سردا اے
ہور جینوں چاہو تسی اونھوں وی بلا لوو
اج راتی مِسا لُونا میرے ولوں کھا لوو
چوہدری صاحب:
بلے او نواب دیناں، تیرے ولوں کھا لئیے
پورے تیرے چھابیاں دے ٹڈ وچ پا لئیے
ایفو جئیاں دعوتاں نوں میرے کولوں رکھ پرے
مونہہ ہووے پہیڑا بندہ گل تے نا پہیڑی کرے
بھیک منگے جاپنے آں اسی تینوں مورکھاں
بھوکے ننگے جاپنے آں اسی تینوں مورکھاں
سانوں تو کھوان لگا اے روٹیاں سلونیاں
اسی کدھے کھادیاں نے مسیاں تے لونیاں
او تیرے جئیا بندہ جہیڑا چاء پیوے گُڑ دی
سانوں تو کی سمجھیا اے روٹی وی نہیں جُڑدی
او کانواں نوں بنیریاں تے پائیے اسی روٹیاں
او تیرے جئیاں لکھاں نوں کھاوائیےاسی روٹیاں
مِیدا:
توبہ توبہ
چوہدری جی میں کی قصور کیتا
ھن مینوں بولنے تے تُساں مجبور کیتا
روٹی دا ای سدا دتا اے۔۔ اے وی کوئی برائی اے
نیکی دی میں گل کیتی کر کے گنوائی اے
تسی جے بلاؤ تے میں کدھی وی نہ نا کراں
سو واری جی کراں، لکھ واری ہاں کراں
چوہدری صاحب:
لہجہ ذرا ویکھو ایدھی، ایس دی زبان ویکھو
راہ جاندا دھکے دا، دھکاھنے دا مہمان ویکھو
تیرے جئے لہج نوں بلاواں گا میں مِیدیاں
شوہدیاں، چھچھوریا، بھکھیاں، ندیدیاں
گھار ساڈے دانے تیرا پیو تے نہیں پا گیا
چوری دی کمائی اے کوئی جہیڑا آیا کھا گیا۔
مِیدا:
لسی وچ چوہدری جی پانی پائی جاندے او
ویکھو جی ویکھو جی اے گل تسی ایویں پئے ودھاندے او
چوہدری صاحب:
بندیاں۔۔۔۔ او کپِتیا، او تو ذرا وی نہیں جھکدا
مینوں کہنا ویکھو جی۔۔۔ میں ویکھ وی نہیں سکدا
او ساریاں دا سامنے توں انّا مینوں آکھیا
سانبھ لینا تینوں میں او وڈیا سُجاکھیا