عمر سیف
محفلین
اک نقطے وچ گل مُکدی اے
پھر نکتہ چھوڑ حساباں نوں
کر دور کفر دیاں باباں نوں
لاہ دوزخ کور عذاباں نوں
کر صاب دلے دیا خواباں نوں
گل ایسے گھر وچ ڈھکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
انوں متھا زمین گھسائی دا
لمان پا محراب دکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا
دل اندر سمجھ نا لیائی دا
کدی بات سچی بی لگدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
کئی حاجی بن بن آئے جی
گل نیلے جامے پائے جی
ھض ویچ ٹکے لے کھائے جی
بھلا اے گل کہنوں بھائے جی
کدی بات سچی بی لکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
اک جنگل بحریں جاندے نی
اک دانہ روروزے کھاندے نی
بے سمجھ وجود تھکاندے نی
گھر ہوون ہو کے ماندے نی
اینوں چلیاں وچ جند مُکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
پھڑ مرشد عبد خدائی ہو
وش مستی بےپروائی ہو
بے خواہش بےنوائی ہو
وش دل دے خوب صفائی ہو
بُلھا بات سچی کد رُکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
پھر نکتہ چھوڑ حساباں نوں
کر دور کفر دیاں باباں نوں
لاہ دوزخ کور عذاباں نوں
کر صاب دلے دیا خواباں نوں
گل ایسے گھر وچ ڈھکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
انوں متھا زمین گھسائی دا
لمان پا محراب دکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا
دل اندر سمجھ نا لیائی دا
کدی بات سچی بی لگدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
کئی حاجی بن بن آئے جی
گل نیلے جامے پائے جی
ھض ویچ ٹکے لے کھائے جی
بھلا اے گل کہنوں بھائے جی
کدی بات سچی بی لکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
اک جنگل بحریں جاندے نی
اک دانہ روروزے کھاندے نی
بے سمجھ وجود تھکاندے نی
گھر ہوون ہو کے ماندے نی
اینوں چلیاں وچ جند مُکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
پھڑ مرشد عبد خدائی ہو
وش مستی بےپروائی ہو
بے خواہش بےنوائی ہو
وش دل دے خوب صفائی ہو
بُلھا بات سچی کد رُکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے
