بابا بلھے شاہ اک نقطے وچ گل مکدی اے ۔ بلھے شاہ

[فرخ منظور]

اک نقطے وچ گل مکدی اے

پھڑ نقطہ چھوڑ حساباں نوں
کر دور کفر دیاں باباں نوں
چھڈ دوزخ گور عذاباں نوں
کر صاف دلے دیاں خواباں نوں
گل ایسے گھر وچ ڈھکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے​

اینویں متھا زمین گھسائی دا
پا لما محراب دکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا
دل اندر سمجھ نا لیائی دا
کدی بات سچی بھی لکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے​

کئی حاجی بن بن آئے جی
گل نیلے جامے پائے جی
حج ویچ ٹکے لے کھائے جی
بھلا ایہہ گل کیہنوں بھائے جی
کدی سچی گل بھی لکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے​

اک جنگل بحریں جاندے نیں
اک دانہ روز لے کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں
گھر آون ہو کے ماندے نیں
اینیوں چِلّیاں وچ جند سُکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے​

پھڑ مرشد عبد خدائی ہو
وچ مستی بےپروائی ہو
بے خواہش بےنوائی ہو
وچ دل دے خوب صفائی ہو
بُلھا بات سچی کدوں رُکدی اے
اک نقطے وچ گل مکدی اے​

​

(بلھے شاہ)​

 

[عبدالقیوم چوہدری]

ودھیا جی۔