عبدالقیوم چوہدری
محفلین
تیری کھوج وچ عقل دے کھنبھ جھڑ گئے
تیری بھال وچ تھوتھا خیال ہویا
لکھاں اُنگلاں گُنجھلاں کھول تھکیاں
تیری زُلف دا سِدھا نہ وال ہویا
گھگی بَجھ گئی سنکھاں دی رو رو کے
پِٹ پِٹ کے چُور گھڑیال ہویا
چِیک چِیک کے قلم دی جیبھ پاٹی
اجے حل نہ تیرا سوال ہویا
تیرے ہِجر وچ کسے نے کن پاڑے
اتے کسے نے جٹاں ودھائیاں نیں
بُوہے مار کے کسے نے چِلّے کٹے
کسے رڑے تے راتاں لنگھائیاں نیں
کوئی لمکیا کھوہ دے وچ پُٹھا
اتے کسے نے دھونیاں تائیاں نیں
تیرے عاشقاں نیں لکھاں جتن کیتے
پر تُوں مونہہ توں زُلفاں نہ چائیاں نیں
تیری سِک دے کئی تہائےمر گئے
اجے تیک نہ وصل دا جُرعہ لبھا
لکھاں سسیاں مر گئیاں تھلاں اندر
تیری ڈاچی دا اجے نہ کُھرا لبھا
کسے پُھل قران دا پاٹھ کیتا
کسے دل دا پتر کھولیا یے
کسے نیناں دے ساغر ہنگال مارے
کسے ہِک دا کھُونجا پھرولیا وے
کسے گلھاں دے دیوے دی لو تھلے
تینوں زُلفاں دی رات وچ ٹو لیا وے
رو رو کے دنیا نے راہ پائے
پر توں ہس کے اجے نہ بولیا وے
دیدے کلنج مارے تیرے عاشقاں نیں
اجے اتھرو تینوں نہ پوہے کوئی
تیری سونہہ کُجھ رون دا مزہ ای نٕیں
پُونجھن والا جے کول نہ ہوئے کوئی
تیری مانگ دی سڑک تے پیا جیہڑا
اُس نوں حِیلیاں نال پرتائیا تُوں
حِرصاں، دولتاں، حُسناں، حکومتاں دا
اوس سے راہ وچ چوگا کھِنڈایا توں
کسے قیس نوں لگا جے عشق تیرا
اُس نوں لَیلیٰ دا لیلا بنایا توں
کسے رانجھے نوں چڑھیا جے چاء تیرا
اُس نوں ہیر دی سیجے سوایا توں
ساڈے ہنجواں کیتا نہ نرم تینوں
ساڈی آہ نے کیتا نہ چھیک تینوں
اسیں سڑ گئے وچھوڑے دی اگ اندر
لاگے وسدیاں آیا نہ سیک تینوں
کسے چھنّاں بنایا جے کھوپڑی دا
توں بُلیاں نال چھوہائیاں نہ
کسے دل دا رانگلا پلنگ ڈاہیا
تیرے ناز نوں نیندراں آئیاں نہ
کسے جُتیاں سیتیاں چم دیاں
تیری بے پرواہی نے پائیاں نہ
رگڑ رگڑ کے متھے چٹاخ پِے گئے
اجے رحمتاں تیریاں چھائیاں نہ
مار سُٹیا تیریاں روسیاں نیں
پھوک سُٹیا بے پرواہی تیری
لے کے جان توں اجے نہ گُھنڈ چایا
خبرے ہور کیہہ اے منہ وکھائی تیری
جے توں مونہہ توںزُلفاں ہٹا دیویں
بِٹ بِٹ تکدا کُل سنسار رہ جائے
رہ جائے بھائی دے ہتھ وچ سنکھ پھڑیا
بانگ مُلّاںدے سنگھ وِچکار رہ جائے
پنڈت ہوراں دا رہ جائے سندھور گھُلیا
جام صوفی دا ہویا تیار رہ جائے
قلم ڈیہہ پئے ہتھوں فلاسفر دی
مُنکر تکدا تیری نُہار رہ جائے
اک گھڑی جے کُھلا دیدار دے دئیں
ساڈا نِت دا ریڑکا مُک جاوے
تیری زُلف دا سانجھا پیار ہووے
جھگڑا مندر مسیت دا مُک جاوے
تیری بھال وچ تھوتھا خیال ہویا
لکھاں اُنگلاں گُنجھلاں کھول تھکیاں
تیری زُلف دا سِدھا نہ وال ہویا
گھگی بَجھ گئی سنکھاں دی رو رو کے
پِٹ پِٹ کے چُور گھڑیال ہویا
چِیک چِیک کے قلم دی جیبھ پاٹی
اجے حل نہ تیرا سوال ہویا
تیرے ہِجر وچ کسے نے کن پاڑے
اتے کسے نے جٹاں ودھائیاں نیں
بُوہے مار کے کسے نے چِلّے کٹے
کسے رڑے تے راتاں لنگھائیاں نیں
کوئی لمکیا کھوہ دے وچ پُٹھا
اتے کسے نے دھونیاں تائیاں نیں
تیرے عاشقاں نیں لکھاں جتن کیتے
پر تُوں مونہہ توں زُلفاں نہ چائیاں نیں
تیری سِک دے کئی تہائےمر گئے
اجے تیک نہ وصل دا جُرعہ لبھا
لکھاں سسیاں مر گئیاں تھلاں اندر
تیری ڈاچی دا اجے نہ کُھرا لبھا
کسے پُھل قران دا پاٹھ کیتا
کسے دل دا پتر کھولیا یے
کسے نیناں دے ساغر ہنگال مارے
کسے ہِک دا کھُونجا پھرولیا وے
کسے گلھاں دے دیوے دی لو تھلے
تینوں زُلفاں دی رات وچ ٹو لیا وے
رو رو کے دنیا نے راہ پائے
پر توں ہس کے اجے نہ بولیا وے
دیدے کلنج مارے تیرے عاشقاں نیں
اجے اتھرو تینوں نہ پوہے کوئی
تیری سونہہ کُجھ رون دا مزہ ای نٕیں
پُونجھن والا جے کول نہ ہوئے کوئی
تیری مانگ دی سڑک تے پیا جیہڑا
اُس نوں حِیلیاں نال پرتائیا تُوں
حِرصاں، دولتاں، حُسناں، حکومتاں دا
اوس سے راہ وچ چوگا کھِنڈایا توں
کسے قیس نوں لگا جے عشق تیرا
اُس نوں لَیلیٰ دا لیلا بنایا توں
کسے رانجھے نوں چڑھیا جے چاء تیرا
اُس نوں ہیر دی سیجے سوایا توں
ساڈے ہنجواں کیتا نہ نرم تینوں
ساڈی آہ نے کیتا نہ چھیک تینوں
اسیں سڑ گئے وچھوڑے دی اگ اندر
لاگے وسدیاں آیا نہ سیک تینوں
کسے چھنّاں بنایا جے کھوپڑی دا
توں بُلیاں نال چھوہائیاں نہ
کسے دل دا رانگلا پلنگ ڈاہیا
تیرے ناز نوں نیندراں آئیاں نہ
کسے جُتیاں سیتیاں چم دیاں
تیری بے پرواہی نے پائیاں نہ
رگڑ رگڑ کے متھے چٹاخ پِے گئے
اجے رحمتاں تیریاں چھائیاں نہ
مار سُٹیا تیریاں روسیاں نیں
پھوک سُٹیا بے پرواہی تیری
لے کے جان توں اجے نہ گُھنڈ چایا
خبرے ہور کیہہ اے منہ وکھائی تیری
جے توں مونہہ توںزُلفاں ہٹا دیویں
بِٹ بِٹ تکدا کُل سنسار رہ جائے
رہ جائے بھائی دے ہتھ وچ سنکھ پھڑیا
بانگ مُلّاںدے سنگھ وِچکار رہ جائے
پنڈت ہوراں دا رہ جائے سندھور گھُلیا
جام صوفی دا ہویا تیار رہ جائے
قلم ڈیہہ پئے ہتھوں فلاسفر دی
مُنکر تکدا تیری نُہار رہ جائے
اک گھڑی جے کُھلا دیدار دے دئیں
ساڈا نِت دا ریڑکا مُک جاوے
تیری زُلف دا سانجھا پیار ہووے
جھگڑا مندر مسیت دا مُک جاوے
