حسان خان
لائبریرین
دِلبرا، یۆزۆنۆ گؤرسهم ماهِ تابانېم دئرهم
بۏیونو گؤرگهج بودور سرْوِ خرامانېم دئرهم
کیرپیگین، قاشېن گؤرۆب تیر و کمانېم سؤیلهرم
زُلف ایلن وجْهین گؤرۆب شمعِ شبستانېم دئرهم
زحمتِ دردین کؤنۆلده عینِ درماندېر مانا
جان دئمن مِهرینه تنده، بلکه جانانېم دئرهم
بُلبُلِ باغِ وصالم، ای گُلاندامېم منیم
عارِض و رُخسارېنې گؤرسهم، گُلستانېم دئرهم
عشقینیز کؤنلۆنده چۆن دوتموش خطایینین مقام
من آنې ویران ایچینده گنجِ پنهانېم دئرهم
(شاه اسماعیل صفوی 'خطایی')
اے دلبر! اگر میں تمہارا چہرہ دیکھوں تو میں "میرا ماہِ تاباں" کہتا ہوں۔۔۔ تمہارے قد کو دیکھتے ہی میں "یہ ہے میرا سروِ خِراماں" کہتا ہوں۔
تمہاری مِژہ اور تمہاری ابرو کو دیکھ کر میں "میرا تیر و کمان" بولتا ہوں۔۔۔ تمہاری زُلف و چہرہ کو دیکھ کر میں "میری شمعِ شبستان" کہتا ہوں۔
دل میں تمہارے درد کی زحمت میرے لیے عینِ درمان ہے۔۔۔ تن میں تمہاری محبّت کو میں جان نہیں کہتا، بلکہ "میری جاناں" کہتا ہوں۔
میں بُلبُلِ باغِ وصال ہوں، اے میرے گُل اندام!۔۔۔ میں اگر تمہارے عارِض و رُخسار کو دیکھوں تو "میرا گُلستان" کہتا ہوں۔
تمہارے عشق نے چونکہ 'خطائی' کے دل میں مقام کر لیا ہے، میں اُس کو ویرانے کے اندر میرا گنجِ پِنہاں کہتا ہوں۔
جمہوریۂ آذربائجان کے لاطینی رسم الخط میں:
Dilbəra, yüzünü görsəm mahi-tabanım derəm,
Bоyunu görgəc budur sərvi-xuramanım derəm.
Kirpigin, qaşın görüb tirü kamanım söylərəm,
Zülf ilən vəchin görüb şəm’i-şəbistanım derəm.
Zəhməti-dərdin könüldə eyni-dərmandır mana,
Can demən mehrinə təndə, bəlkə cananım derəm.
Bülbüli-baği-vüsaləm, ey güləndamım mənim,
Arizü rüxsarını görsəm, gülüstanım derəm.
Eşqiniz könlündə çün dutmuş Xətayinin məqam,
Mən anı viran içində gənci-pünhanım derəm.
تُرکیہ کے لاطینی رسم الخط میں:
Dilberâ yüzünü görsem mâh-ı tâbânım derem
Boyunu görgeç budur serv-i hurâmânım derem
Kirpiğin kaşın görüb tîr ü kemânım söylerem
Zülf ilen vechin görüb şem’-i şebistânım derem
Zahmet-i derdin könülde ayn-ı dermândır mana
Cân demen mihrine tende belki cânânım derem
Bülbül-i bâğ-ı vüsâlem ey gül-endâmım menim
Ârız ü ruhsârını görsem gülüstânım derem
Aşkınız könlünde çün dutmuş Hatâyî’nin makam
Men anı vîrân içinde genc-i pünhânım derem
بۏیونو گؤرگهج بودور سرْوِ خرامانېم دئرهم
کیرپیگین، قاشېن گؤرۆب تیر و کمانېم سؤیلهرم
زُلف ایلن وجْهین گؤرۆب شمعِ شبستانېم دئرهم
زحمتِ دردین کؤنۆلده عینِ درماندېر مانا
جان دئمن مِهرینه تنده، بلکه جانانېم دئرهم
بُلبُلِ باغِ وصالم، ای گُلاندامېم منیم
عارِض و رُخسارېنې گؤرسهم، گُلستانېم دئرهم
عشقینیز کؤنلۆنده چۆن دوتموش خطایینین مقام
من آنې ویران ایچینده گنجِ پنهانېم دئرهم
(شاه اسماعیل صفوی 'خطایی')
اے دلبر! اگر میں تمہارا چہرہ دیکھوں تو میں "میرا ماہِ تاباں" کہتا ہوں۔۔۔ تمہارے قد کو دیکھتے ہی میں "یہ ہے میرا سروِ خِراماں" کہتا ہوں۔
تمہاری مِژہ اور تمہاری ابرو کو دیکھ کر میں "میرا تیر و کمان" بولتا ہوں۔۔۔ تمہاری زُلف و چہرہ کو دیکھ کر میں "میری شمعِ شبستان" کہتا ہوں۔
دل میں تمہارے درد کی زحمت میرے لیے عینِ درمان ہے۔۔۔ تن میں تمہاری محبّت کو میں جان نہیں کہتا، بلکہ "میری جاناں" کہتا ہوں۔
میں بُلبُلِ باغِ وصال ہوں، اے میرے گُل اندام!۔۔۔ میں اگر تمہارے عارِض و رُخسار کو دیکھوں تو "میرا گُلستان" کہتا ہوں۔
تمہارے عشق نے چونکہ 'خطائی' کے دل میں مقام کر لیا ہے، میں اُس کو ویرانے کے اندر میرا گنجِ پِنہاں کہتا ہوں۔
جمہوریۂ آذربائجان کے لاطینی رسم الخط میں:
Dilbəra, yüzünü görsəm mahi-tabanım derəm,
Bоyunu görgəc budur sərvi-xuramanım derəm.
Kirpigin, qaşın görüb tirü kamanım söylərəm,
Zülf ilən vəchin görüb şəm’i-şəbistanım derəm.
Zəhməti-dərdin könüldə eyni-dərmandır mana,
Can demən mehrinə təndə, bəlkə cananım derəm.
Bülbüli-baği-vüsaləm, ey güləndamım mənim,
Arizü rüxsarını görsəm, gülüstanım derəm.
Eşqiniz könlündə çün dutmuş Xətayinin məqam,
Mən anı viran içində gənci-pünhanım derəm.
تُرکیہ کے لاطینی رسم الخط میں:
Dilberâ yüzünü görsem mâh-ı tâbânım derem
Boyunu görgeç budur serv-i hurâmânım derem
Kirpiğin kaşın görüb tîr ü kemânım söylerem
Zülf ilen vechin görüb şem’-i şebistânım derem
Zahmet-i derdin könülde ayn-ı dermândır mana
Cân demen mihrine tende belki cânânım derem
Bülbül-i bâğ-ı vüsâlem ey gül-endâmım menim
Ârız ü ruhsârını görsem gülüstânım derem
Aşkınız könlünde çün dutmuş Hatâyî’nin makam
Men anı vîrân içinde genc-i pünhânım derem