راتیں کُجھ چِر کلیاں بہہ کے

[عبدالقیوم چوہدری]

راتیں کُجھ چِر کلیاں بہہ کے
اپنے آپ دے نال مِلن دا موقع مِلیا
کِنیاں ای گلاں باتاں ہوئیاں
دُکھ سُکھ پھولے
او گلاں جو ڈر دے مارے کر نہیں سکدے
او شاعری جو ڈر دے مارے پڑھ نہیں سکدے
او غزلاں جو ڈر دے مارے گا نہیں سکدے
قسمے اپنے سامنے بہہ کے
سب کُجھ پڑھیا سَب کُجھ گایا
رج کے رانجھا راضی کیتا
آپے ای اپنا من پرچا کے گلیں باتیں
دل توں بھار دے کِنے ای پتھر لَتھ گئے راتیں راتیں
کُجھ چِر کلیاں بہہ کے
وقت لنگھایا خوش خوش رہ کے
۔۔۔

احمد نعیم ارشد

 

[جاسمن]

ودھیا۔