تبسم رات ابھری تری زلفوں کی درازی کیا کیا ۔ لاہوتی کی غزل کا ترجمہ از صوفی تبسم

[فرخ منظور]

رات ابھری تری زلفوں کی درازی کیا کیا
خواجۂ حسن نے کی بندہ نوازی کیا کیا

کبھی زنجیر، کبھی مار، کبھی پھول بنی
زلفِ خم دار میں تھی شعبدہ بازی کیا کیا

خالِ رخسار سے میں زلفِ رسا تک پہنچا
دلِ بدمست نے کی دست درازی کیا کیا

ہنس دیا میں رہِ الفت کی بلا خیزی پر
عقلِ عیّار نے کی فلسفہ سازی کیا کیا

حرمِ شوق میں غم کو نہ ہوا بار نصیب
عشق دکھلا گیا آلام گدازی کیا کیا

کاش اس شب میں بھی کچھ شانِ درازی ہوتی
تری زلفوں نے دکھائی تھی درازی کیا کیا

(صوفی تبسم)​

با دلم، دوش، سر زلف تو بازی می کرد،خواجه با بندۀ خود، بنده نوازی می کرد.
گاه زنجیر و گهی مار و گهی گل می شد،مختصر، زلف کجت شعبده بازی می کرد.
مویت انداخته دل را و به شوخی می زد،بازش از خود، نظر مهر تو، راضی می کرد.
دل ز تأثیر نگاه تو، به خالت می جست،مست را بین، به کجا دست درازی می کرد!
خنده می کرد دل و، از «خطر و محنت عشق»عقل، چون پیرزنان، فلسفه سازی می کرد!
غصه را راه نبد در حرم ما، چون عشقشعله افروخته، بیگانه گدازی می کرد.
کاشکی دیشب ما صبح نمی شد هرگز،با دلم، دوش، سر زلف تو بازی می کرد.
مسکو، سپتامبر ۱۹۳۷
(لاہوتی)