شام اُڈیکے، جام اُڈیکے

[محمد اظہر نذیر]

پنجابی

شام اُڈیکے، جام اُڈیکے
دور گلی بدنام اُڈیکے

ہوؤے کاش اُڈیکنڑ والا
ہر سیتا ہک رام اُڈیکے

مدت ہوئی باہر نہ آیا
بُلاں تے پیغام اُڈیکے

تیرے باجوں کیکر لنگاں
سجنڑاں کلی شام اُڈیکے

جگ تے تھوڑا نام کمانڑا
ہک شاعر ناکام اُڈیکے

ایسا بنڑ جا بندیا توں بس
خاص اُڈیکے، عام اُڈیکے

اُس دے ڈیرے دیر نہ ہونڑی
کس بچنڑا؟ انجام اُڈیکے

وک جانڑا بن مول توں اظہر
ککھاں دا وی دام اُڈیکے

اُردو

شام پُکارے، جام پُکارے
دور گلی بدنام پُکارے

یاد کرے جو ، کاش ہو کوئی
ہر سیتا کو رام پُکارے

مدت سے تھا دل میں رکھا
ہونٹوں پر پیغام پُکارے

بن تیرے یہ کیسے گزرے
سُن تو سجنا شام پُکارے

جگ میں تھوڑا نام کما لوں
شاعر اک ناکام پُکارے

ایسا بن جا آدم تُو بس
خاص پُکارے، عام پُکارے

اُس کے ہاں تو دیر نہ ہو گی
کون بچا؟ انجام پُکارے

بکنے اب میں آ بیٹھا ہوں
اظہر کوئی دام پُکارے​