عبدالقیوم چوہدری
محفلین
اک شبیر نام دا شاہ جی
پنڈ دے وچ سیانا
عنایت مسیح دا اوُہدے ڈیرے
ہوگیا آنا جانا
شاہ جی اونوں وِیر سمجھ کے
گُھٹ گُھٹ سِینے لاوے
اوہ شاہ جی نُوں دانا سمجھے
صدقے واری جاوے
اک دن آؤندے سار مسیح نے
شاہ نُوں آکھ سُنایا
تیرا پیار مُحبت مینوں
اِیتھوں تک لیآیا
کرم کرو تے شاہ جی مینوں کلمہ پاک پڑھاؤ
پاک نبی دی اُمت والا تاج میرے سَر پَاو
محلے دے کجھ بندیاں سامنے کلمہ اَوس پڑھایا
کلمہ پڑھ کے عنایت مسیح نے عنایت علی کہلوایا
کلمہ پڑھیاں ہالے اوہنوں
چھ ست مہینے بِیتے
پنڈی گیا تے اَذان سُنی تے بھجا جھٹ مسیتے
چھیتی نال جمعاتے رَلیا
ہَتھ نہ اوہنے بَدھے
توڑ کے نیت اوہنوں لگ پئے کُٹن بندے ادھے
وَاری واری کُٹن اُوس نوں آکھن کافر کالا
اِیداں آن مسیتے وڑیا جیویں مسجد دا سالا
اُوہنے الفوں ی تک سب نوں
اپنا حال سنایا
میں تے اُویں پڑھاں نمازاں
جیویں شاہ سمجھایا
تُہاڈے سَمجھے ٹھیک نئیں جے میرا طَور طریقہ
صحیح نماز پڑھن دا مینوں دسو تُسی سلیقہ
مُلاں کہندا ایس مسیتے
رِہ پو اک مہینہ
صحیح اسلام دے پاروں تیرا
روشن کر دؤں سینہ
عنایت نماز پڑھن دا سِکھیا فیر نَواں ورتارا
سبھناں نال سلام لے ٹریا رہ کے مہینہ سارا
دل وچ آیا جاندا جاندا ماسی نوں مل جاواں
ہن تے آیاں اللہ جانے فیر کدوں میں آواں
پِنڈیوں چڑھیا لَہور اُتر کے بُھجا پکی ٹَھٹھی
اودے کَنے وَاز بانگ دی پَئی جا مَٹھی مَٹھی
سوچیا پہلوں اللہ دے گھر پیشی پیش کراواں
فیر اُوس تُوں مَگروں سیدھا ماسی وَلے جاواں
ویکھ مسیت سڑک دے لاگے جا کے اندر وڑیا
کیتا وضُو تے کہن اقامت اُٹھ مؤذَن کھڑیا
سورت فَاتحہ پڑھی جاں مُلاں لَا کے ہِیک کراری
عنایت علی آمین آکھیا واہ واہ اُچی ساری
تَوڑ کے نِیت سبھناں اوہنوں گیدڑ کُٹ لگائی
نام خدا دے معاف کر دیو
پاوے عنایت دُہائی
مُلاں کہندا دفع کردیو جو ہو گئی اوہ سُوہنی
ایس کافر نوں کڈھ کے ہالے مسجد وی ہے دھونی
سبھناں دے دھکے گلے ہتھے باہر مسیتوُں آندا
دل ناں عنایت نہورے کردا نالے ٹُریا جَاندا
اودھاں مسلم اک دوجے نوں کافر سمجھن سارے
ایس حسابے اک نا مومن ایہناں دے وچکارے
دِین دَسن دے تَھاوِیں دیندے پھرکیاں والا پھیرا
مال منڈی دے وانگ دَلالاں سب کھچن ہَتھ میرا
اِیتھے ہر اک مُلاں پَا کے پانی وِچ مَدھَانی
مُکھتو مُکھتی کُھلا ڈُلا کَھاندہ روٹی پانی
میں مَسیح تُوں مسلم بَنیا
اے میرے ہَتھ آیا
ہَر مسیتوں چھتر کھادے تے کافر آ کھوایا
فَجرے بُھلَے وَانگر جگنوں
میں شَامِیں گھر جَانا
میں بُھلیَا کوئی ھور نہ بُھلے لوکاں نُوں سَمجھانا۔
۔۔۔
نامعلوم
پنڈ دے وچ سیانا
عنایت مسیح دا اوُہدے ڈیرے
ہوگیا آنا جانا
شاہ جی اونوں وِیر سمجھ کے
گُھٹ گُھٹ سِینے لاوے
اوہ شاہ جی نُوں دانا سمجھے
صدقے واری جاوے
اک دن آؤندے سار مسیح نے
شاہ نُوں آکھ سُنایا
تیرا پیار مُحبت مینوں
اِیتھوں تک لیآیا
کرم کرو تے شاہ جی مینوں کلمہ پاک پڑھاؤ
پاک نبی دی اُمت والا تاج میرے سَر پَاو
محلے دے کجھ بندیاں سامنے کلمہ اَوس پڑھایا
کلمہ پڑھ کے عنایت مسیح نے عنایت علی کہلوایا
کلمہ پڑھیاں ہالے اوہنوں
چھ ست مہینے بِیتے
پنڈی گیا تے اَذان سُنی تے بھجا جھٹ مسیتے
چھیتی نال جمعاتے رَلیا
ہَتھ نہ اوہنے بَدھے
توڑ کے نیت اوہنوں لگ پئے کُٹن بندے ادھے
وَاری واری کُٹن اُوس نوں آکھن کافر کالا
اِیداں آن مسیتے وڑیا جیویں مسجد دا سالا
اُوہنے الفوں ی تک سب نوں
اپنا حال سنایا
میں تے اُویں پڑھاں نمازاں
جیویں شاہ سمجھایا
تُہاڈے سَمجھے ٹھیک نئیں جے میرا طَور طریقہ
صحیح نماز پڑھن دا مینوں دسو تُسی سلیقہ
مُلاں کہندا ایس مسیتے
رِہ پو اک مہینہ
صحیح اسلام دے پاروں تیرا
روشن کر دؤں سینہ
عنایت نماز پڑھن دا سِکھیا فیر نَواں ورتارا
سبھناں نال سلام لے ٹریا رہ کے مہینہ سارا
دل وچ آیا جاندا جاندا ماسی نوں مل جاواں
ہن تے آیاں اللہ جانے فیر کدوں میں آواں
پِنڈیوں چڑھیا لَہور اُتر کے بُھجا پکی ٹَھٹھی
اودے کَنے وَاز بانگ دی پَئی جا مَٹھی مَٹھی
سوچیا پہلوں اللہ دے گھر پیشی پیش کراواں
فیر اُوس تُوں مَگروں سیدھا ماسی وَلے جاواں
ویکھ مسیت سڑک دے لاگے جا کے اندر وڑیا
کیتا وضُو تے کہن اقامت اُٹھ مؤذَن کھڑیا
سورت فَاتحہ پڑھی جاں مُلاں لَا کے ہِیک کراری
عنایت علی آمین آکھیا واہ واہ اُچی ساری
تَوڑ کے نِیت سبھناں اوہنوں گیدڑ کُٹ لگائی
نام خدا دے معاف کر دیو
پاوے عنایت دُہائی
مُلاں کہندا دفع کردیو جو ہو گئی اوہ سُوہنی
ایس کافر نوں کڈھ کے ہالے مسجد وی ہے دھونی
سبھناں دے دھکے گلے ہتھے باہر مسیتوُں آندا
دل ناں عنایت نہورے کردا نالے ٹُریا جَاندا
اودھاں مسلم اک دوجے نوں کافر سمجھن سارے
ایس حسابے اک نا مومن ایہناں دے وچکارے
دِین دَسن دے تَھاوِیں دیندے پھرکیاں والا پھیرا
مال منڈی دے وانگ دَلالاں سب کھچن ہَتھ میرا
اِیتھے ہر اک مُلاں پَا کے پانی وِچ مَدھَانی
مُکھتو مُکھتی کُھلا ڈُلا کَھاندہ روٹی پانی
میں مَسیح تُوں مسلم بَنیا
اے میرے ہَتھ آیا
ہَر مسیتوں چھتر کھادے تے کافر آ کھوایا
فَجرے بُھلَے وَانگر جگنوں
میں شَامِیں گھر جَانا
میں بُھلیَا کوئی ھور نہ بُھلے لوکاں نُوں سَمجھانا۔
۔۔۔
نامعلوم
آخری تدوین: