قطعہ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ فلک شیر
- صاحب لڑی فلک شیر
- تاریخ ابتداء
اوشو
لائبریرین
سوہنا قطعہ اے
پر
گرج تے بڑا صابر پرندہ اے۔ آخری ساہ نکلن تک اڈیکدا اے۔ مر جائے تے کھاندا اے۔ نہیں تے بھانویں کول کھڑا ویکھدا رہے۔ آپ شکار کر کے مار کے نئیں کھاندا۔ تے اوہ چیزاں کھاندا اے جیہڑیاں فالتو ہو چکیاں ہوون۔ گرجاں نوں لوکاں نال کدر رلا رہے او۔ایہناں دا ہر کم گرج تو الٹ اے۔ لوکیں گرجاں توں ودھے پئے نیں سرکار۔ شاید ایسے پاروں ہن اوہ دنیا تو مکھ لکوندا جاندا اے کہ اوس دے کھان واسطے بندیاں نے کچھ چھڈیا ای نہیں۔ بلکہ کہیا جا سکدا اے کہ لوکیں گرجاں نوں وی کھا گئے نیں۔
فلک شیر ، تلمیذ
پر
گرج تے بڑا صابر پرندہ اے۔ آخری ساہ نکلن تک اڈیکدا اے۔ مر جائے تے کھاندا اے۔ نہیں تے بھانویں کول کھڑا ویکھدا رہے۔ آپ شکار کر کے مار کے نئیں کھاندا۔ تے اوہ چیزاں کھاندا اے جیہڑیاں فالتو ہو چکیاں ہوون۔ گرجاں نوں لوکاں نال کدر رلا رہے او۔ایہناں دا ہر کم گرج تو الٹ اے۔ لوکیں گرجاں توں ودھے پئے نیں سرکار۔ شاید ایسے پاروں ہن اوہ دنیا تو مکھ لکوندا جاندا اے کہ اوس دے کھان واسطے بندیاں نے کچھ چھڈیا ای نہیں۔ بلکہ کہیا جا سکدا اے کہ لوکیں گرجاں نوں وی کھا گئے نیں۔
فلک شیر ، تلمیذ
آخری تدوین:
آوازِ دوست
محفلین
کمزور، مجبور تے مِٹے مُکے لوگ سدا توں ٹھگاں، چوراں تے ڈاکواں دا سوکھا شکار بن دے آئے نیں تےجنگل دا اے قنون شہراں وِچ اج وی راج گیری دا پہلا کلمہ اے۔ شاوا فلک شیرا شاوا
اوشو
لائبریرین
مڈھ قدیم توں دنیا اتے دو قبیلے آئے نیں
اک جنہاں نے زہر نیں پیتے
دوجے جنہاں پیائے نیں
تے مینوں سقراط بنن دا شوق نئیں جے
ایس لئی
دل والا دکھڑا نئیں کسے نوں سنائی دا
اپنیاں سوچاں وچ آپے ای ڈب جائی دا
اوشو
لائبریرین
جناب کمزور، مجبور تے مٹے مکے لوکاں کول ہوندا کی اے جیہڑا ٹھگاں، چوراں تے ڈاکواں نے اوہناں دا شکار کرنا۔
دوجی گل کہ جنگل دا وی قانون ہوندا اے۔ ورنہ جنگل لکھاں کروڑاں سالاں تو آباد نہ ہوندے۔ جدوں دی انساناں دی بےقانونی جنگلاں تک اپڑی اے جنگل وی اجڑ دے جا رہے نیں۔
ایہہ ظلم دا نظام اے۔ تے ایس دا واحد قانون ایہہ وے کہ قانون صرف غریب واسطے وے۔
جاسمن
لائبریرین
گردے تے هور سپئیر پارٹز تے مردے وی وکدے نیں.
آوازِ دوست
محفلین
اوشو جی جگ دے رُخ دی ساری لالی غریباں دے لہو نال اے نئیں تاں سارے اک رنگ ہوندے۔ غریباں نوں لگن والی دو ویلے دی پُکھ ای اُنہاں دے سب روگاں دا مُڈھ اے۔ایس مہاروگ دے اُپا لئی اومزدوری کرن تے پورے پیسے نئیں لبدے ۔تھوڑیوں تھوڑی اُجرت دے قنون نوں راضی کرن لئی انگوٹھا پورے پیسیاں تے لوا کے ادے ہتھ پھڑا دِتے جاندے نیں۔ تُسیں پٹھیاں تے فیکٹریاں وچ کم کرن والیاں تے کدی تک پاو۔ تُسیں ستر روپیاں وچ آپنے روندے وِلکدے بال نوں وٹ تے پا کے سارا دن مشین وانگوں کم کرن والی کسےکھیت مزدور عورت ولے تکو۔ تُسیں اخیر پالے دیاں راتاں نوں گرم آنڈے دے ہوکے دیندے بالاں نوں سُنو۔ دیون لئی جو وی اے کمزور مجبور تے مِٹے مُکے لوکاں کول اِی اے جیہڑا اوہناں توں کوئی آجر، کوئی تاج کمپنی، کوئی ڈبل شاہ، کوئی لاٹری، پلاٹ یا انعام کڈن والا لے جاندا اے۔ تےخالی ہتھ غریب وی کدی خالی ہتھ نئیں جاون دیندا جاسمن ہوراں ایہو گل سمجھائی اے۔
اوشو
لائبریرین
میں اجے وی کجھ اختلاف رکھداں ۔ ایہناں لوکاں دا شکار ہون لئی غریب ہونا ضروری نئیں، لالچی ہونا ضروری اے۔ جدوں تک لالچی لوگ زندہ نیں ٹھگ بھکا نئیں مر سکدا۔ بہر حال گل میری وی غلط نئیں کہہ تسی وی ٹھیک رہے او
احساسات اکو جیہے نیں الفاظ دا کجھ فرق اے۔ سِر پھڑو یا پیر ، ڈھڈ وچکار ای اے امیر ہووے یا غریب سب رولے بھک دے ای نیں۔ کسی دی رکھی سکی نال وی پوری پے جاندی اے تے کوئی لکھاں ، کروڑاں کول ہوندیاں "ھل من مزید" دا نعرہ لا ریا ہوندا اے۔ ۔۔۔۔۔!جیوندے رہو
وسدے رہو
اک گردے نال کم چل سکدا اے تو دوجے نوں کسی کم لیان چ کی ہرج اے
دونواں گھراں دا فائدہ اے۔ ویچن والے دا وی تے خریدن والے دا وی ۔ پر کئیاں دا تے ایہہ حال اے کہ
مر تے جاں پر ڈر ہے دماں والیو
دھرت وی وکدی ہے مل شمشان دی
شاد آباد رہوو