لیکھاں دیاں دُھپاں کدی چھاواں لُٹ لیا اے

لیکھاں دیاں دُھپاں کدی چھاواں لُٹ لیا اے
تلیاں نوں سُولاں والے راہواں لُٹ لیا اے

بُوٹیاں تے خالی خالی آہلنڑے اُڈیکدے
خورے اَج کوئلاں نوں کاواں لُٹ لیا اے

تارواں توں ڈوہنگے تارو پانڑیاں نیں ڈُوبیا
مینوں میری بیڑی دے ملاحواں لُٹ لیا اے

غیراں اُتے کاہدا گلہ غیر فِر غیر نیں
ایتھے تے پراوں نوں پراواں لُٹ لیا اے

عرضاں سُناواں سُنڑی عرشاں دے مالکا
سانوں تے زمیناں دے خداواں لُٹ لیا اے

اوہنوں میرے ٹھنڈے ٹھنڈے ہوکیاں نیں ٹھگیا
مینوں اوہدے اوہدے کوسے کوسے ساہواں لُٹ لیا اے

جنیاں نیں گلاں یارو اُونے ای اج مُوں نیں
میرے گھر بار نوں صلاحواں لُٹ لیا اے

پیار دی اخیر دساں پیار کِنوں کہندے نیں
پیار والا سِیک سارا ماواں لُٹ لیا اے

پا کے ظہور لہو آساں دے بنیرے تے
جدوں دیوا بالیا ہواواں لُٹ لیا اے​
۔۔۔۔۔۔۔
ساجد منصور
 
Top