علی فاروقی
محفلین
سوچے اَج سمجھاویں مینوں
اپنی گلیں لاویں مینوں
رنگ برنگے کپڑے پاکے
بھیتاں وانگ چھپاویں مینوں
اک سو اسی موتاں کولوں
چیکاں مار ڈراویں مینوں
کنیاں سچیاں گلاں کر کے
کنے جھوٹ جھکاویں مینوں
اُس ویلے تو کیوں نئ بولی
جس ویلے میں جوگی بنیا
کَن پڑواکے مندراں پائیاں
جس ویلے سمجھاون آئیاں
مینوں بھیناں تے بھرجائیاں
اُس ویلے توں کیوں نئی بولی
جس ویلے میں کنجری بنیا
نچ نچ اپنایار منایا
جس ویلے میں مچھی بھانے
اہنے پٹ دا ماس کھوایا
اس ویلے توں کیوں نئ بولی
جس ویلے میں تیسا پھڑیا
پتھر پاڑ کے نہر وگائ
جس ویلے میں لیلی خاطر
اپنی عقل تے عمر گنوائ
اس ویلے تو کیوں نئ بولی
جس ویلے میں سولی چڑھ کے
انالحق دا نعرہ لایا
جس ویلے میں جھنڈا چکیا
حق دی خاطر سیس کٹایا
اس ویلے تو کیوں نئ بولی
سوں گئ سوچ تے چنگاہویا
اوس تے چٹی چادر پادے
سُٹ دے چِک اُڈیکاں والی
بند کر بوہا کنڈی لادے
فکراں نوں کِلی تے ٹنگ دے
بے فکری دے کپڑے پالے
ٹھپ دے بستہ یاداں والا
منجی ڈاہ کے دری وچھالے
طاقی دے وِچ بلدا دیوا
مار کے پھوک، بجھا کے سو ں جا
نیندر گولی کھا کے سوجا
گھڑی الارم لا کے سو جا
اپنی گلیں لاویں مینوں
رنگ برنگے کپڑے پاکے
بھیتاں وانگ چھپاویں مینوں
اک سو اسی موتاں کولوں
چیکاں مار ڈراویں مینوں
کنیاں سچیاں گلاں کر کے
کنے جھوٹ جھکاویں مینوں
اُس ویلے تو کیوں نئ بولی
جس ویلے میں جوگی بنیا
کَن پڑواکے مندراں پائیاں
جس ویلے سمجھاون آئیاں
مینوں بھیناں تے بھرجائیاں
اُس ویلے توں کیوں نئی بولی
جس ویلے میں کنجری بنیا
نچ نچ اپنایار منایا
جس ویلے میں مچھی بھانے
اہنے پٹ دا ماس کھوایا
اس ویلے توں کیوں نئ بولی
جس ویلے میں تیسا پھڑیا
پتھر پاڑ کے نہر وگائ
جس ویلے میں لیلی خاطر
اپنی عقل تے عمر گنوائ
اس ویلے تو کیوں نئ بولی
جس ویلے میں سولی چڑھ کے
انالحق دا نعرہ لایا
جس ویلے میں جھنڈا چکیا
حق دی خاطر سیس کٹایا
اس ویلے تو کیوں نئ بولی
سوں گئ سوچ تے چنگاہویا
اوس تے چٹی چادر پادے
سُٹ دے چِک اُڈیکاں والی
بند کر بوہا کنڈی لادے
فکراں نوں کِلی تے ٹنگ دے
بے فکری دے کپڑے پالے
ٹھپ دے بستہ یاداں والا
منجی ڈاہ کے دری وچھالے
طاقی دے وِچ بلدا دیوا
مار کے پھوک، بجھا کے سو ں جا
نیندر گولی کھا کے سوجا
گھڑی الارم لا کے سو جا
