حسان خان
لائبریرین
دامادِ فخرِ کونین اۏلان عثمانِ ذیالنّورینوڭ وصفِ جمیل و مدحِ جلیللریدۆر
بحرِ عُمّانِ علمِ ربّانی
مِهرِ رخشانِ حِلمِ سبحانی
قمرِ آسمانِ جود و کرم
گُهرِ کانِ لطف و حِلم و هِمم
ذاتِ پاکی مهِ سِپِهرِ حیا
صدفِ عالم ایچره دُرِّ صفا
ویرمیشدی آڭا خدایِ کریم
حِلم و جودِ سماح و طبعِ سلیم
آڭا ویردی خدا حیا و ادب
ادب اؤگرندی آندان اهلِ ادب
اوتانوردې مَلَک حیاسېندان
نور اۏلوردې گۆنش ضیاسېندان
ائلین آلدې ائلینه فخرِ جهان
مهِ بدر آفتابا ایتدی قِران
کفّ و انگشتی سانکه لوح و قلم
صُحْفِ قرآنی ایتدی جمع و رقم
اۏلدې نعلی شِراکی چون مهِ نو
سالدې قصرِ جِنانه اۏل پرتَو
دۆشدی بحرِ سخایا بولدې شرف
ایکی دُرِّ لطیفه اۏلدې صدف
چون شهید اۏلدې حضرتِ عثمان
لعلِ رُمّانې ظاهر ائیلدی کان
(ابراهیم شانی لارَندوی)
ترجمہ:
[یہ] دامادِ فخرِ کونین عثمانِ ذی النّورین کا وصفِ جمیل و مدحِ جلیل ہے۔
وہ علمِ ربّانی کے بحرِ عمیق تھے۔ وہ حِلمِ سُبحانی کے خورشیدِ درخشاں تھے۔ وہ آسمانِ جود و کرم کے قمر تھے۔ وہ کانِ لطف و حِلم و سخاوت کے گوہر تھے۔ اُن کی ذاتِ پاک آسمانِ حیا کا ماہ تھی۔ وہ صدفِ عالم میں دُرِّ صفا [کی مانند] تھے۔ اُنہیں خدائے کریم نے حِلم و جود و سخاوت و طبعِ سلیم عطا کی تھی۔ اُنہیں خدا نے حیا و ادب عطا کیا۔ اُن سے اہلِ ادب نے ادب سیکھا۔ فرشتے اُن کی حیا سے شرمگیں ہو جاتے تھے۔ خورشید اُن کی ضیا سے نورانی ہوا کرتا تھا۔ فخرِ جہاں مصطفیٰ (ص) نے اُن کے دست کو اپنے دست میں لیا [اور] ماہِ بدر کو آفتاب کے قرین و نزدیک کر دیا۔ اُن کا کفّ و انگشت گویا لوح و قلم تھا۔ اُنہوں کے قرآن کے صحیفوں کو جمع و رقم کیا۔ اُن کے نعل کا تسمہ ماہِ نو کی مانند تھا، جس نے قصرِ جنّت پر پرتَو ڈالا تھا۔ وہ بحرِ سخا میں داخل ہوئے اور شرف پایا۔ [اور] وہ دو لطیف مُرواریدوں کے صدف بن گئے۔ جب حضرتِ عثمان شہید ہوئے تو کان نے اُن کے لعلِ سرخ رنگ کو ظاہر کر دیا۔
Dâmâd-ı fahr-i kevneyn olan 'Osmân zi'n-nûreynuñ vasf-ı cemîl ve medh-i celîlleridür
Bahr-ı 'ummân-ı 'ilm-i Rabbâni
Mihr-i rahşân-ı hilm-i subhâni
Kamer-i âsmân-ı cûd u kerem
Güher-i kân-ı lutf ü hilm ü himem
Zât-ı pâki meh-i sipihr-i hayâ
Sadef-i 'âlem içre dürr-i safâ
Virmişdi aña Hudâ-yı kerîm
Hilm ü cûd-i semâh u tab'-ı selîm
Aña virdi Hudâ hayâ vü edeb
Edeb ögrendi andan ehl-i edeb
Utanurdı melek hayâsından
Nûr olurdı güneş ziyâsından
Elin aldı eline fahr-i cihân
Meh-i bedr âf-tâba itdi kırân
Keff ü engüşti sanki levh u kalem
Suhuf-ı Kur'anı itdi cem' u rakam
Oldı na'li şüraki çün meh-i nev
Saldı kasr-ı cenâne ol pertev
Düşdi bahr-i sühâya buldı şeref
İki dürr-i latîfe oldı sadef
Cün şehîd oldı Hazret-i 'Osmân
La'l-i rummânı zâhir eyledı kân
(İbrahim Şânî Larendevî)
× یہ منقبت شاعر کی مثنوی 'گلشنِ افکار' سے اخذ کی گئی ہے۔
بحرِ عُمّانِ علمِ ربّانی
مِهرِ رخشانِ حِلمِ سبحانی
قمرِ آسمانِ جود و کرم
گُهرِ کانِ لطف و حِلم و هِمم
ذاتِ پاکی مهِ سِپِهرِ حیا
صدفِ عالم ایچره دُرِّ صفا
ویرمیشدی آڭا خدایِ کریم
حِلم و جودِ سماح و طبعِ سلیم
آڭا ویردی خدا حیا و ادب
ادب اؤگرندی آندان اهلِ ادب
اوتانوردې مَلَک حیاسېندان
نور اۏلوردې گۆنش ضیاسېندان
ائلین آلدې ائلینه فخرِ جهان
مهِ بدر آفتابا ایتدی قِران
کفّ و انگشتی سانکه لوح و قلم
صُحْفِ قرآنی ایتدی جمع و رقم
اۏلدې نعلی شِراکی چون مهِ نو
سالدې قصرِ جِنانه اۏل پرتَو
دۆشدی بحرِ سخایا بولدې شرف
ایکی دُرِّ لطیفه اۏلدې صدف
چون شهید اۏلدې حضرتِ عثمان
لعلِ رُمّانې ظاهر ائیلدی کان
(ابراهیم شانی لارَندوی)
ترجمہ:
[یہ] دامادِ فخرِ کونین عثمانِ ذی النّورین کا وصفِ جمیل و مدحِ جلیل ہے۔
وہ علمِ ربّانی کے بحرِ عمیق تھے۔ وہ حِلمِ سُبحانی کے خورشیدِ درخشاں تھے۔ وہ آسمانِ جود و کرم کے قمر تھے۔ وہ کانِ لطف و حِلم و سخاوت کے گوہر تھے۔ اُن کی ذاتِ پاک آسمانِ حیا کا ماہ تھی۔ وہ صدفِ عالم میں دُرِّ صفا [کی مانند] تھے۔ اُنہیں خدائے کریم نے حِلم و جود و سخاوت و طبعِ سلیم عطا کی تھی۔ اُنہیں خدا نے حیا و ادب عطا کیا۔ اُن سے اہلِ ادب نے ادب سیکھا۔ فرشتے اُن کی حیا سے شرمگیں ہو جاتے تھے۔ خورشید اُن کی ضیا سے نورانی ہوا کرتا تھا۔ فخرِ جہاں مصطفیٰ (ص) نے اُن کے دست کو اپنے دست میں لیا [اور] ماہِ بدر کو آفتاب کے قرین و نزدیک کر دیا۔ اُن کا کفّ و انگشت گویا لوح و قلم تھا۔ اُنہوں کے قرآن کے صحیفوں کو جمع و رقم کیا۔ اُن کے نعل کا تسمہ ماہِ نو کی مانند تھا، جس نے قصرِ جنّت پر پرتَو ڈالا تھا۔ وہ بحرِ سخا میں داخل ہوئے اور شرف پایا۔ [اور] وہ دو لطیف مُرواریدوں کے صدف بن گئے۔ جب حضرتِ عثمان شہید ہوئے تو کان نے اُن کے لعلِ سرخ رنگ کو ظاہر کر دیا۔
Dâmâd-ı fahr-i kevneyn olan 'Osmân zi'n-nûreynuñ vasf-ı cemîl ve medh-i celîlleridür
Bahr-ı 'ummân-ı 'ilm-i Rabbâni
Mihr-i rahşân-ı hilm-i subhâni
Kamer-i âsmân-ı cûd u kerem
Güher-i kân-ı lutf ü hilm ü himem
Zât-ı pâki meh-i sipihr-i hayâ
Sadef-i 'âlem içre dürr-i safâ
Virmişdi aña Hudâ-yı kerîm
Hilm ü cûd-i semâh u tab'-ı selîm
Aña virdi Hudâ hayâ vü edeb
Edeb ögrendi andan ehl-i edeb
Utanurdı melek hayâsından
Nûr olurdı güneş ziyâsından
Elin aldı eline fahr-i cihân
Meh-i bedr âf-tâba itdi kırân
Keff ü engüşti sanki levh u kalem
Suhuf-ı Kur'anı itdi cem' u rakam
Oldı na'li şüraki çün meh-i nev
Saldı kasr-ı cenâne ol pertev
Düşdi bahr-i sühâya buldı şeref
İki dürr-i latîfe oldı sadef
Cün şehîd oldı Hazret-i 'Osmân
La'l-i rummânı zâhir eyledı kân
(İbrahim Şânî Larendevî)
× یہ منقبت شاعر کی مثنوی 'گلشنِ افکار' سے اخذ کی گئی ہے۔
آخری تدوین: