محمد خلیل الرحمٰن
محفلین
غزل
ہوئے آج گم قلب و جاں ،آتےآتے
یہ حالت ہوئی کب ،یہاں آتے آتے
غزل داغ کی ہم نےسرقہ تو کرلی
خیالات اُلجھے کہاں ،آتے آتے
حسینوں کی اور کم سنوں کی کہانی!
جنھیں’’آئیں گی شوخیاں آتے آتے‘‘
اسی کام میں جوتیاں بھی گھسادیں
’’وہاں جاتے جاتے، یہاں آتے آتے‘‘
تردّد کے بعد آئے عاشق کے در پہ
کہ آڑے تھیں مجبوریاں آتے آتے
تعارف نے ایسا ہی کچھ طول کھینچا
ہمیں سوگئے ، درمیاں آتے آتے
خلیل اپنی تقدیر کو دوش کیا دیں
زمانہ ہی بدلا یہاں آتے آتے
محمد خلیل الرحمٰن