میاں محمد بخش وچلی گل اے محمد بخشا وچوں گئی اے مُک

[حسن محمود جماعتی]

گئی جوانی آیا بڑھاپا جاگ پیاں سب پیڑاں
ہن کس کم‘ محمد بخشا سونف‘ جوائن‘ ہریڑاں​

کوئی آکھے پیڑ لکے دی‘ کوئی آکھے چُک
وچلی گل اے محمد بخشا وچوں گئی اے مُک

​

 

[حسن محمود جماعتی]

عبدالقیوم چوہدری تساں کی ٹیگ کرن لگے ساں۔۔۔ پر تساں آپ ای آنڑ ہتھ رکھیا اے۔۔۔
آخری دو مصریاں بڑی لذت دتی اے۔۔ تسی مزید روشنی سٹو گے مہربانی نال!!

 

[عبدالقیوم چوہدری]

گئی جوانی آیا بڑھاپا جاگ پیاں سب پیڑاں
ہن کس کم محمد بخشا، سونف، جوائن، ہریڑاں

کوئی آکھے پِیڑ لکے دی، کوئی آکھے چُک
وچلیگل اے محمد بخشا وچوں گئی اے مُک​

 

[عبدالقیوم چوہدری]

عبدالقیوم چوہدری تساں کی ٹیگ کرن لگے ساں۔۔۔ پر تساں آپ ای آنڑ ہتھ رکھیا اے۔۔۔
آخری دو مصریاں بڑی لذت دتی اے۔۔ تسی مزید روشنی سٹو گے مہربانی نال!!

پہلے گل تے اے وئی، میاں صاحب رحمتہ اللہ علیہ دے شعر ایڈے کوئی سُچے تے ودھیا ہوندے نیں کہ اوناں تے ہور کوئی گل کیتی ای نہیں جا سکدی۔
ایناں شعراں اچ میاں صاحب فرماندے نیں کہ جیوں جیوں بندہ حیاتی دیاں پوڑیاں چڑھدا جاندا اے اونج اونج اودھے اندری درداں تے تکلیفاں جاگن لگ پیندیاں نیں تے وددیاں جاندیاں نیں، جناں نوں کدی اے ناء تے کدی او ناء دتی جانے آں۔ دوجی گل اے آ کہ آخری مصرعے دی سمجھ تاں تکڑ نہیں آوندی جد تکڑ بندہ جندھڑی دے اوس پیڑاں آلے حصے اچ اپڑ نہیں جاندا۔ اینوں عین جوانی اچ سمجھنا یا سمجھانا اوکھا اے

 

[حسن محمود جماعتی]

پہلے گل تے اے وئی، میاں صاحب رحمتہ اللہ علیہ دے شعر ایڈے کوئی سُچے تے ودھیا ہوندے نیں کہ اوناں تے ہور کوئی گل کیتی ای نہیں جا سکدی۔
ایناں شعراں اچ میاں صاحب فرماندے نیں کہ جیوں جیوں بندہ حیاتی دیاں پوڑیاں چڑھدا جاندا اے اونج اونج اودھے اندری درداں تے تکلیفاں جاگن لگ پیندیاں نیں تے وددیاں جاندیاں نیں، جناں نوں کدی اے ناء تے کدی او ناء دتی جانے آں۔ دوجی گل اے آ کہ آخری مصرعے دی سمجھ تاں تکڑ نہیں آوندی جد تکڑ بندہ جندھڑی دے اوس پیڑاں آلے حصے اچ اپڑ نہیں جاندا۔ اینوں عین جوانی اچ سمجھنا یا سمجھانا اوکھا اے

زبردست چوہدری صاحب!
مینوں اے سمجھ آ ری سی۔ بھئی بندے دا ویلا پورا ہوجاندا اے تے اسی انا نو ناں دیندے رہندے آں بھئی او بیماری تے اے درد۔ یا اے کہ ساری عمر زندگی دی گھمن گھیریاں توں بعد بندہ وچوں مک جاندا اے۔ تے نا پیڑاں دا۔

 

[عبدالقیوم چوہدری]

زبردست چوہدری صاحب!
مینوں اے سمجھ آ ری سی۔ بھئی بندے دا ویلا پورا ہوجاندا اے تے اسی انا نو ناں دیندے رہندے آں بھئی او بیماری تے اے درد۔ یا اے کہ ساری عمر زندگی دی گھمن گھیریاں توں بعد بندہ وچوں مک جاندا اے۔ تے نا پیڑاں دا۔

ایخو گل اے۔
میاں صاحب نے 'جاگن' دا لفظ استعمال کیتا اےجدا مطلب اے کہ پیڑاں بندے دے اندر ہوندیاں نیں پر سُتیاں رہندیاں نیں۔ تے پیڑاں بندہ اپنے اندر آپ لیاوندا اے، اپنڑے اوناں کماں یا کرتوتاں توں جہیڑا او جوانی اچ کردا رہیا اے۔ باقی دنیا دی ہر شے نے گلنا سڑنا تے مکنا ہوندا اے، کسی نوں دیمک لگدی، کسی نوں زنگ تے کسی نوں پانی گال چھڑدا تے کوئی دُھپے سڑ جاندی۔ تے بندے دے اندروں وی بس پانی ای مکدا اے

 

[حسن محمود جماعتی]

ایخو گل اے۔
میاں صاحب نے 'جاگن' دا لفظ استعمال کیتا اےجدا مطلب اے کہ پیڑاں بندے دے اندر ہوندیاں نیں پر سُتیاں رہندیاں نیں۔ تے پیڑاں بندہ اپنے اندر آپ لیاوندا اے، اپنڑے اوناں کماں یا کرتوتاں توں جہیڑا او جوانی اچ کردا رہیا اے۔ باقی دنیا دی ہر شے نے گلنا سڑنا تے مکنا ہوندا اے، کسی نوں دیمک لگدی، کسی نوں زنگ تے کسی نوں پانی گال چھڑدا تے کوئی دُھپے سڑ جاندی۔ تے بندے دے اندروں وی بس پانی ای مکدا اے

ٹھیک ہوگیا۔۔۔
تواہڈی آخری گل دی تے عبدالحمید عدم صاحب دا شعر یاد آگیا اے۔۔۔

آدمی خود نہیں مرتا
دوسرے لوگ مار دیتے ہیں

دشمنی غیر تو نہیں کرتے
یہ شرافت تو یار کرتے ہیں

 

[حافظ مزمل حسین]

میاں دا اک ہور شعر اسے موضوع تے
جس کھیتی وچ ککھ نہ رہیا کے سکا کے ہرہیا
کس کم طہپ پکاون والی کس کم بدل برہیا