پُھلاں دے پروہنے
مست ہوا دا پہیہ گِڑیا
نال اساڈے رُکھاں دی چھاں لے کے
نماں نماں ہاسا ہسدا پُھلاں دا سنگ ٹُریا
عجب دوپہر سی شہر تیرے دی
جیون دُھپ وچ کسے نشیلے ہاسے دی پُھلجھڑی
پُھل ہی پُھل سن
کُجھ راہاں وچ رہ گئے
کُجھ ہولی جیہی کہہ گئے
فیر کدوں آویں گی خُشبو میریئے
(مظہر ترمذی)
