یوسف سلطان
محفلین
پِٹ سیاپا
سس :
توں جيہڑى وى گل كرنى ايں اوہ ڈاہڈى تتّى كرنى ايں
تينوں بُڈھڑى مائى كيہہ آكھے توں اک دياں چَھتّى كرنى ايں
كِيہہ تكيا تےكيہہ تكنا ايں كسے كُوڑى دنيا فانى دا
اک تيرا ہَٹّھ زنانى دا مُڑايڈا مان جوانى دا
نيئں تينوں خوف بزرگاں دا نيئں تينوں ديد بھراواں دی
پا اكھّيں سُرمہ شرماں دا لا سُرخى كُڑے حياواں دى
نہ تيرے كنّيں كانٹے نيں نہ تيرى باہيں چُوڑے نيں
ترا زيور سُرخى پوڈراے ترے سارے فيشن كُوڑے نيں
نونہہ :
كدى سُرمہ تينوں چُھبدا اے كدى مرا سواہندا لڑدا اے
توں اِنجے اى وڈّھن پينى ايں جيويں تيل جوانہہ دا لڑدا اے
كِيہہ سُندے گِندے آكھن گے لكھ لعنت جيھاں خيالاں تے
كدى ٹوكاں ہَين كِلپاں تے كدى ميرياں كُھلّياں والاں تے
ترا چَتّا ايڈا پكا اے جيويں وَير وہابى سُنى دا
ہر ويلے مِہناں برقعے دا ہر ويلے جھگڑا چُنّى دا
ايہہ ميرا دَھن كليجہ اے جو ميرى مٹى مِننى ايں
ہتھ پا كے ميرے پَلےنُوں توں سارياں تَنداں گِننى ايں
(اينےچيروچ گواہنڈن وى بنيرے تے آ كھلوندى اے تے پوچھدى اے نى بيھن كيہہ ہويا تے نونہه سس ول اشارہ كر كے كہندى اے)
نونہہ:
مرےنال مُتكالاندى اےايہنوں ويہل جدوں وى ملدى اے
ايہہ پھپھّے كُٹن كہندى اے كيوں آٹا گُنھدى ہِلدى اے
كيوں مينوں ٹوكاں كردى اے ايہہ بُڈھى اجے ايانى اے
ايس اپنى گورے پيناں اے ميں اپنى كيتى پانى اے
كہى جوک اَوَلى چمڑى اےنہ ڈردى اے نہ مردى اے
نِت نويں ڈھنڈورے ديندى اے نت نويں تماشےكردی اے
سس:
كسے مُول نہ ڈِٹھى ہوے گى كوئى ايڈى رَن كُپتّى نى
كيوں سپنى نوں مونہہ لايا اے ميں تَتّى تَتّ بَھڑَتى نى
گھرمرےپٹولا آيا سى كہ تُوپ دا گولاآياسى
سڑگئے نصيب نمانى دےجدوں ايس دا ڈولا آيا سى
جد شامى بابو آوے گا جاخصمےآگے رووے گى
ہن سارا لوک ہساندى اے مُڑ رو كےسچى ہووے گى
اوه ايہدے بھانے اِنجےاى اےاک جويں کھڈونا مِٹى دا
كوئى ايس اوجاڑا پايا اےكوئى نخراےماں پيو پٹّى دا
سوھرا :
نی اڑیونی ،نی اڑیونی،نہ لڑیونی،نہ لڑیونی
لَڑپیاں جے،لَڑ پیاں جے ،کوئی پھڑیونی،کوئی پھڑیونی
(اینے چِروچ بابو دفتروں آ جاندا اے.گھر وچ لگی رونق ویکھ کے تے اہنوں اگ لگ جاندی اے تے غصے وچ آکھدا ئے )
بابو :
کیہیا پِٹ سیاپا پیندا اے نِت خلقت کٹھی ہوندی اے
کِیہہ بنیاں وسدے جُھگےّ نوں اک پٹدی اے اک روندی اے
میں تھکا ٹوٹا گھر آیاں گھر اوہو اِٹ کھڑکاّ اے
ایتھے جیہڑا ضدّے چڑھدا اے اوہ اپنی ضد دا پکا اے
اس نِت دی کُھڑبا کھڑبی نے کئی سبھناں دی مت ماری اے
جیہڑی پرسوں سی جیہڑی کل وی سی آج اوہو بھنڈی خواری اے
اِس محلے دے وچ ڈِٹھا جے کدی ایس طرحاں پِڑ پیندے نیں
ایتھے ہور وی لوکی وسدے نیں ایتھے ہور وی لوکی رہندے نیں
(بابو دے آؤن نال نونہہ ہور وی شیر ہو جاندی اے تے کہندی اے)
نونہہ :
میں ایس کُپتی سَسُّوں دے جھگڑے توں ڈاہڈی اکّی آں
نہیں مُڑدی گل ودھانے توں میں ترلے لَےلَےتھکّی آں
کوئی چوبھاں کدتک جر دا اے کوئی سُوہاں کدتک سہندا اے
مرا ایتھے ہون گزارا نئیں ایہہ ویہڑا وڈھن پَیندا اے
ساہ سُکھ دا ایتھے آؤندا اےکسے وڈھے نوں نہ نِکے نوں
میں ایہہ پئی پیکے جانی آں سانبھ اپنے سُرجن ٹِکےّ نوں
(انور مسعود )
