غدیر زھرا
لائبریرین
چاننیاں راتاں وچ آؤندا خیال اے
رب ساڈا ساڈے اُتے بڑا ای دیال اے
چاننے تے ٹھنڈ نوں نہ کوئی میل سکدا
اِک مِک کر کے اوہ انج ڈولھ دیندا اے
ٹھنڈے ٹھنڈے نُور والا سوما کھولھ دیندا اے
وڈا وی نہال اے تے چھوٹا وی نہال اے
کچے کچے کوٹھیاں تے اُنجے نُور وسدا
اُچیاں چباریاں تے جس طرح رسدا
بھُکھیاں دے ویہڑیاں توں ذرا نہیں سنگدا
ماڑیاں دے گھراں نوں ولا کے نہیں لنگھدا
اپنیاں رِشماں دا مُل نہیں منگدا
جتھے جیہڑا جاوے اوتھے چن اوہدے نال اے
ہاٹھاں کدے زویاں نوں سُنگھ کے نہ وسّیاں
لسّیاں دی پیلی کولوں پرانہہ نہیں نسّیاں
ڈاڈھیاں نہ کھچ لئیاں پا پا رسّیاں
اکو جیہیاں سبھ دیاں اوہناں نے پیالیاں
سَون وچ بھر دتے ٹوئے ٹبے کھالیاں
فصلاں اُگائیاں مُڑ پالاں دیاں پالیاں
وٹے وچ منگیا نہ کسے توں رواں اے
رب ساڈا ساڈے اُتے بڑا ای دیال اے
چاننے تے ٹھنڈ نوں نہ کوئی میل سکدا
اِک مِک کر کے اوہ انج ڈولھ دیندا اے
ٹھنڈے ٹھنڈے نُور والا سوما کھولھ دیندا اے
وڈا وی نہال اے تے چھوٹا وی نہال اے
کچے کچے کوٹھیاں تے اُنجے نُور وسدا
اُچیاں چباریاں تے جس طرح رسدا
بھُکھیاں دے ویہڑیاں توں ذرا نہیں سنگدا
ماڑیاں دے گھراں نوں ولا کے نہیں لنگھدا
اپنیاں رِشماں دا مُل نہیں منگدا
جتھے جیہڑا جاوے اوتھے چن اوہدے نال اے
ہاٹھاں کدے زویاں نوں سُنگھ کے نہ وسّیاں
لسّیاں دی پیلی کولوں پرانہہ نہیں نسّیاں
ڈاڈھیاں نہ کھچ لئیاں پا پا رسّیاں
اکو جیہیاں سبھ دیاں اوہناں نے پیالیاں
سَون وچ بھر دتے ٹوئے ٹبے کھالیاں
فصلاں اُگائیاں مُڑ پالاں دیاں پالیاں
وٹے وچ منگیا نہ کسے توں رواں اے
کِرناں وی کیتیاں نہ ونڈان دے کانیاں
پھُلاں اتے وکھریاں نہیں مہربانیاں
مٹی نوں وی چُمدیاں نور دیاں رانیاں
جس طرح چودھری دے پنڈے نوں سکھاندیاں
اوسے طرح واہک نوں وی ننگھ نے پچاندیاں
تولواں سلوک واھوا سبھناں دے نال اے
رب نے وی زویں تے ایہہ سانجھی ای بنائی سی
کسے اک ٹابری دے ناں نہیں لائی سی
بندیاں نے کرلئی جویں جی آئی سی
اوس دا زوال انج دنیا نے پایا اے
زندگی دے رُولیاں چ فرق نہیں آیا اے
اوہوا بوڑی کھوتی، اوہوا رام دیال اے
ایہہ میری ونڈ اے تے اوہ تیری ونڈائے
میری تیری ونڈ اے توں پیا ہویا بھنڈ اے
اپنا ای مونہہ اے تے اپنی ای چنڈ اے
چنڈاں مار مار مونہہ کیتا پیا لال اے
اوہدے سانجھے دتیاں نوں سانجھیاں نہ جان دے
نعمتاں بے ملیاں دا مُل پئے پان دے
رج کھان دین دے نہ آپ رج کھان دے
بھاویں تھلے آؤن ، کندھ دوجیاں دی ڈھان دے
کنی سوہنی دنیا تے کیڈا بھیڑا حال اے
چاننیاں راتاں وچ آؤندا خیال اے
(شریف کنجاہی)
پھُلاں اتے وکھریاں نہیں مہربانیاں
مٹی نوں وی چُمدیاں نور دیاں رانیاں
جس طرح چودھری دے پنڈے نوں سکھاندیاں
اوسے طرح واہک نوں وی ننگھ نے پچاندیاں
تولواں سلوک واھوا سبھناں دے نال اے
رب نے وی زویں تے ایہہ سانجھی ای بنائی سی
کسے اک ٹابری دے ناں نہیں لائی سی
بندیاں نے کرلئی جویں جی آئی سی
اوس دا زوال انج دنیا نے پایا اے
زندگی دے رُولیاں چ فرق نہیں آیا اے
اوہوا بوڑی کھوتی، اوہوا رام دیال اے
ایہہ میری ونڈ اے تے اوہ تیری ونڈائے
میری تیری ونڈ اے توں پیا ہویا بھنڈ اے
اپنا ای مونہہ اے تے اپنی ای چنڈ اے
چنڈاں مار مار مونہہ کیتا پیا لال اے
اوہدے سانجھے دتیاں نوں سانجھیاں نہ جان دے
نعمتاں بے ملیاں دا مُل پئے پان دے
رج کھان دین دے نہ آپ رج کھان دے
بھاویں تھلے آؤن ، کندھ دوجیاں دی ڈھان دے
کنی سوہنی دنیا تے کیڈا بھیڑا حال اے
چاننیاں راتاں وچ آؤندا خیال اے
(شریف کنجاہی)
