ھارون رشید
محفلین
ربا میرے حال دا محرم تُوں!
اندر تُوں ہیں، باھر تُوں ہیں ،رُوم رُوم وِچ تُوں
تُوں ہیں تانا، تُوں ہیں بانا،سبھ کجھ میرا تُوں
کہے حسین فقیر نماناں،میں ناہیں، سب تُوں
گھم چرخڑیا! تیری کتن والی جیوے' نلیاں وٹن والی جیوے
بُڈھا ہویوں شاہ حسینا' دندیں جھیراں پیاں
اُٹھ سویرے ڈھونڈن لگوں، سنجھ دیاں جوگیاں
ہر دم نام سنبھال سائیں دا' تاں توں استھرتھیوی ں
چرخہ بولے،سائیں سائیں ،بائیڑ بولے تُوں
کہے حسین فقیر سائیں دا، میں ناہیں سبھ توں
نی سیو! اسیں نیناں دے آکھے لگے
جیہناں پاک نگاہاں ہوئیاں،سے کہیں نہیں جاندے ٹھگے
کالے پٹ نہ چڑھے سفیدی،کاگ نہ تھیندے بگے
شاہ حسین شہادت پائین، جومرن مِتراں دے اگے
چرخہ میرا رنگڑا رنگ لال!
جے اوڈ چرخہ، تے وڈمُنے ہُن کہہ گیا باراں پنے
سائیں کارن،لوئن رُنّے روئے ونجایا حال
جے وڈ چرخہ،تے وڈگُھمائن سبھے آئیاں،سیس گندائِن
کائی نہ آیا حال ونڈائِن ہن کائی نہ چلدی نال
وچّھے کھاہد گوہڑا واڑا سبھولڑ دا ویہڑا پار
میں کیہہ پھیڑیا ویہڑے دا نی سبھ پئیاں میرے خیال
جے وڈ چرخہ تے وڈ پچھی ماپیاں میرے سِر تے رَکھّی
کہے حسین فقیر سائیں دا ھر دم نال سنبھال
نی اسیں آؤ کھڈا ہاں لُڈّی
نوں تار ڈُور گُڈی دی، اسیں لے کر ہاں اُڈّی
ساجن دے ہتھ ڈور اساڈی، میں ساجن دی گُڈّی
اُس ویلے نوں پچھوتا سیں، جد جائے پُوسیں وچ کُھڈّی
کہے حُسین فقیر سائیں دا، سبھ دنیا جاندی بڈّی
دل درداں کیتی پوری نی،دل درداں کیتی پُوری
لکھ کروڑ جیہناں دے جُڑیا،سوبھ ی جُھوری جُھوری
میرے صاحبا! میں تیری ہو مُکی آں
منوں نہ وساریں تُوں مینوں، میرے صاحبا! ہرگلّوں میں چُکی آں
او گنہاری نوں کو گُن ناہیں، بخش کرے تاں میں چُٹھی آں
جیوں بھاوے، تیوں راکھ پیاریا، دامن تیرے میں لُکی آں
جے توں نظر مہردی بھالیں، چڑھ چُوبارے میں سُتی آں
کہے حُسین فقیر سائیں دا، در تیرے دی کُتی آں
جاگ نہ لدھی آ، سن جند ہبھو وہانی رات
اِس دم دا کیہہ بھرواسا' رہن سرائیں رات
وِچھڑے تن من' بوہڑ نہ میلہ' جیوں تروڑٹُٹے پات
کہے حسین فقیر سائیں دا،ہُوئے گئی پربھات
ویلا سِمرن دا نی، اٹھی رام دھیائے
ہتھ ملے مل پچھوتا سی، جد ویسی آوقت وہائے
اس تڑے توں بھر بھر گئیاں،تُوں بھی اپنی وار لنگھائے
اکناں بھریا، اِک بھر گئیاں،اک گھرے اِک راہے
کہے حسین فقیر سائیں دا، آتن پھیرا پائے
سائیں جیہنا ندڑے وَل' تیہناں نوں غم کیندا وے لوکا
سوائے بھلیاں جورب ول آئیاں، جیہناں نوں عشق چروکاوے لوکا
عِشق دی سرکھاری چائیاں، در در دینی آں ہوکا وے لوکا
کہے حسین فقیر سائیں دا ،لدھا ہی پریم جھروکا وے لوکا
سائیں جیہناندڑے ول، تیہناں نوں غم کیندا وے لوکا
ہو میں واری غم کیندا وے لوکا
اندر تُوں ہیں، باھر تُوں ہیں ،رُوم رُوم وِچ تُوں
تُوں ہیں تانا، تُوں ہیں بانا،سبھ کجھ میرا تُوں
کہے حسین فقیر نماناں،میں ناہیں، سب تُوں
گھم چرخڑیا! تیری کتن والی جیوے' نلیاں وٹن والی جیوے
بُڈھا ہویوں شاہ حسینا' دندیں جھیراں پیاں
اُٹھ سویرے ڈھونڈن لگوں، سنجھ دیاں جوگیاں
ہر دم نام سنبھال سائیں دا' تاں توں استھرتھیوی ں
چرخہ بولے،سائیں سائیں ،بائیڑ بولے تُوں
کہے حسین فقیر سائیں دا، میں ناہیں سبھ توں
نی سیو! اسیں نیناں دے آکھے لگے
جیہناں پاک نگاہاں ہوئیاں،سے کہیں نہیں جاندے ٹھگے
کالے پٹ نہ چڑھے سفیدی،کاگ نہ تھیندے بگے
شاہ حسین شہادت پائین، جومرن مِتراں دے اگے
چرخہ میرا رنگڑا رنگ لال!
جے اوڈ چرخہ، تے وڈمُنے ہُن کہہ گیا باراں پنے
سائیں کارن،لوئن رُنّے روئے ونجایا حال
جے وڈ چرخہ،تے وڈگُھمائن سبھے آئیاں،سیس گندائِن
کائی نہ آیا حال ونڈائِن ہن کائی نہ چلدی نال
وچّھے کھاہد گوہڑا واڑا سبھولڑ دا ویہڑا پار
میں کیہہ پھیڑیا ویہڑے دا نی سبھ پئیاں میرے خیال
جے وڈ چرخہ تے وڈ پچھی ماپیاں میرے سِر تے رَکھّی
کہے حسین فقیر سائیں دا ھر دم نال سنبھال
نی اسیں آؤ کھڈا ہاں لُڈّی
نوں تار ڈُور گُڈی دی، اسیں لے کر ہاں اُڈّی
ساجن دے ہتھ ڈور اساڈی، میں ساجن دی گُڈّی
اُس ویلے نوں پچھوتا سیں، جد جائے پُوسیں وچ کُھڈّی
کہے حُسین فقیر سائیں دا، سبھ دنیا جاندی بڈّی
دل درداں کیتی پوری نی،دل درداں کیتی پُوری
لکھ کروڑ جیہناں دے جُڑیا،سوبھ ی جُھوری جُھوری
میرے صاحبا! میں تیری ہو مُکی آں
منوں نہ وساریں تُوں مینوں، میرے صاحبا! ہرگلّوں میں چُکی آں
او گنہاری نوں کو گُن ناہیں، بخش کرے تاں میں چُٹھی آں
جیوں بھاوے، تیوں راکھ پیاریا، دامن تیرے میں لُکی آں
جے توں نظر مہردی بھالیں، چڑھ چُوبارے میں سُتی آں
کہے حُسین فقیر سائیں دا، در تیرے دی کُتی آں
جاگ نہ لدھی آ، سن جند ہبھو وہانی رات
اِس دم دا کیہہ بھرواسا' رہن سرائیں رات
وِچھڑے تن من' بوہڑ نہ میلہ' جیوں تروڑٹُٹے پات
کہے حسین فقیر سائیں دا،ہُوئے گئی پربھات
ویلا سِمرن دا نی، اٹھی رام دھیائے
ہتھ ملے مل پچھوتا سی، جد ویسی آوقت وہائے
اس تڑے توں بھر بھر گئیاں،تُوں بھی اپنی وار لنگھائے
اکناں بھریا، اِک بھر گئیاں،اک گھرے اِک راہے
کہے حسین فقیر سائیں دا، آتن پھیرا پائے
سائیں جیہنا ندڑے وَل' تیہناں نوں غم کیندا وے لوکا
سوائے بھلیاں جورب ول آئیاں، جیہناں نوں عشق چروکاوے لوکا
عِشق دی سرکھاری چائیاں، در در دینی آں ہوکا وے لوکا
کہے حسین فقیر سائیں دا ،لدھا ہی پریم جھروکا وے لوکا
سائیں جیہناندڑے ول، تیہناں نوں غم کیندا وے لوکا
ہو میں واری غم کیندا وے لوکا
