سائیں جیہنا ندڑے وَل' تیہناں نوں غم کیندا وے لوکا
سوائے بھلیاں جورب ول آئیاں، جیہناں نوں عشق چروکاوے لوکا
عِشق دی سرکھاری چائیاں، در در دینی آں ہوکا وے لوکا
کہے حسین فقیر سائیں دا ،لدھا ہی پریم جھروکا وے لوکا
سائیں جیہناندڑے ول، تیہناں نوں غم کیندا وے لوکا
ہو میں واری غم کیندا وے لوکا
دل درداں کیتی پوری نی،دل درداں کیتی پوری
لکھ کروڑ جیہناں دے جڑیا،سوبھی جھوری جھوری
بھٹھ پئی تیری چٹی چادر، چنگی فقیراں دی بھوری
سادھ سنگت دے اوہلے رہندے،بُدھ تیہناں دی سوری
کہے حسین فقیر سائیں دا، خلقت گئی اُدھوری
نی اسیں آؤ کھڈا ہاں لُڈّی
نوں تار ڈور گڈی دی، اسیں لے کے ہاں اُڈّی
ساجن دے ہتھ ڈور اساڈی، میں ساجن دی گُڈّی
اس ویلے نوں پچھوتا سیں، جد جائے پوسیں وچ کھڈّی
کہے حسین فقیر سائیں دا، سبھ دنیا جاندی بڈّی
میرے صاحبا! میں تیری ہو مُکی آں
منوں نہ وساریں تُوں مینوں،میرے صاحبا! ہرگلّوں میں چُکی آں
او گنہاری نوں کو گُن ناہیں،بخش کرے تاں میں چُٹھی آں
جیوں بھاوے،تیوں راکھ پیاریا، دامن تیرے میں لُکی آں
جے توں نظر مہردی بھالیں، چڑھ چوبارے میں سُتی آں
کہے حُسین فقیر سائیں دا، در تیرے دی کُتی آں
اک تینوں سُپنا تھیسن،گلیاں بابل والیاں دو
اُڈ گئے،بھور پُھلاں دے کولوں، سَن پَتراں سن ڈالیاں
جِت تن لگے، سو ای تن جانے، ہور گلاں کرن سُکھالیاں
رہ وے قاضی ،دل نہیوں راضی، گلاں ہوئیاں ناہوون والیاں۔