عبدالقیوم چوہدری
محفلین
یار نوُں نیندر آجاوے تے دِل دا بوُہا کھولے کون
سسی باہجوں دور تھلاں وچ پنوں پنوں بولے کون
کِھڑ کِھڑ ہسدے دنداں سارے بھید لکاۓ درداں دے
رُوح تے وجیاں گھجیاں سٹاں اکھاں نال ٹٹولے کون
اپنے چار چوفیرے مینوں اج ہنیرا دِسدا اے
چانن جیویں رُسیا میتھوں اکھیوں ہویا اوہلے کون
ماواں ٹھنڈیاں چھانواں ساری دنیا سچ ہی کہندی اے
تیرے باہجوں گرم رُتاں وچ مینوں پکھیاں جھولے کون
کِس نوں جا کے اپنے دِل دے دُکھ دا حال سناواں میں
ماۓ تینوں نیندر آ گئی میرے دُکھڑے پھولے کون
سسی باہجوں دور تھلاں وچ پنوں پنوں بولے کون
کِھڑ کِھڑ ہسدے دنداں سارے بھید لکاۓ درداں دے
رُوح تے وجیاں گھجیاں سٹاں اکھاں نال ٹٹولے کون
اپنے چار چوفیرے مینوں اج ہنیرا دِسدا اے
چانن جیویں رُسیا میتھوں اکھیوں ہویا اوہلے کون
ماواں ٹھنڈیاں چھانواں ساری دنیا سچ ہی کہندی اے
تیرے باہجوں گرم رُتاں وچ مینوں پکھیاں جھولے کون
کِس نوں جا کے اپنے دِل دے دُکھ دا حال سناواں میں
ماۓ تینوں نیندر آ گئی میرے دُکھڑے پھولے کون
