انبی دے بوٹے تھلے - ڈاکٹر موہن سنگھ دیوانہ

[تلمیذ]

​

وراگ دےڈونگھےجذبیاں وچ بِھجی ہوئی اک نظم ______ قمر فریدچشتی ہوراں دی فرمائش تے:​

اَنبی دے بُوٹے تھلے
وراگ دے ڈُونگھےجذبیاں وچ بھجی ہوئی اک نظم ______ قمر فریدچشتی ہوراں دی فرمائش تے:

اَنبی دے بُوٹے تھلے

اک بُوٹا انبی دا​

گھر ساڈے لگا نی​

جس تھلے بہناں نی​

سُرگاں وچ رہنا نی​

کیہہ اوس دا کہنا نی​

ویہڑے دا گہنا نی​

پر ماہی باہجوں نی​

پردیسی باہجوں نی​

ایہہ مینوں وڈھدا اے​

تےگھٹا لگدا اے​

ایس بُوٹے تھلے جے​

میں چرخی ڈاہنی آں​

تے جی پرچاون نوں​

دو تنداں پانی آں​

کوئل دیاں کوکاں نی​

مارن بندوقاں نی​

پیڑھے نوں بھناں میں​

چرخی نوں پھوکاں میں​

فیر ڈردی بھابو توں​

لَے بہواں کسیدہ جے​

یاداں وچ ڈُبی دا​

دل کدھرے جُڑ جاوے​

تے سُوئی کسیدے دی پوٹے وچ پُڑ جاوے​

​

فیر اٹھ کے پیڑھے توں​

میں بھنجے بہہ جاواں​

چیچی دھر ٹھوڈی تے​

ویہناں وچ ویہہ جاواں​

سُکھاں دیاں گلاں نی​

میلاں دیاں گھڑیاں نی​

کھیراں تے پُوڑے نی​

ساون دیاں جھڑیاں نی​

سوہنے دے ترلے نی​

تے میریاں اڑیاں نی​

جاں چیتے آجان​

لوہڑا ای پا جان​

​

اوہ کیہا دیہاڑا سی​

اوہ بھاگاں والا سی​

جس شُبھ دیہاڑے نی​

گھر میرا لاڑا سی​

میں نہاتی دھوتی نی​

میں وال ودھائے نی​

میں کجلا پایا نی​

میں گہنے لائے نی​

مِل مِل کے کھوڑی نوں​

ہیرے لشکائے نی​

کڈھ کڈھ کے بِندیاں میں​

کئی پھند بنائے نی​

جاں ہار شنگاراں توں​

میں ویہلی ہوئی نی​

آ انبی تھلے پھرمیں​

پُونی چھوہی نی​

اوہ چند پیارا وی​

آبیٹھا ساہویں نی​

انبی دی چھانویں نی​

اوہ میریاں پریتاں دا​

سوہنا ونجارا نی​

قصے پردیساں دے​

لاماں دیاں گلاں نی​

گھم گھار جہازاں دی​

ساگر دیاں چھلاں نی​

ویری دے ہلّے نی​

سوہنی دیاں ٹھلاں نی​

اوہ دسّی جاوے تے​

میں بھراں ہنگاراں نی​

​

 

[تلمیذ]

​

اوس گلاں کردے نوں​

پتیاں دے کھڑ کھڑ نے​

بدلاں دی شُوکر نے​

ونگاں دی چھن چھن نے​

چرخی دی گھوکر نے​

ٹپیاں دی لوری نے​

کوئل دی کُوکر نے​

منجے تے پا دتا ​

تے گھوک سلا دتا​

تک سُتا ماہی نی​

چرخے دی چمرخ توں​

میں کالکھ لا ہی نی​

جا سُتے سوہنے دے​

متھے تے لائی نی​

میں کھُل کے ہسّی نی​

میں تاڑی لائی نی​

میں دوہری ہوئی نی​

میں چوہری ہوئی نی​

اوہ اٹھ کھلویا نی​

گھبرایا ہویا نی​

اوہ بِٹ بِٹ تکے نی​

میں کھِڑ کھِڑ ہسّاں نی​

اوہ مُڑ مُڑ پُچھے نی ​

میں گل نہ دسّاں نی​

تک شیشلہ چرخی دا​

اوس گھوری پائی نی​

میں چنگی لائی نی​

اوہ پچھ بھجا نی​

میں دیاں نہ ڈاہی نی​

اُس مان جوانی دا​

میں ہٹھ زنانی دا​

میں اگے اگے نی​

اوہ پچھے پچھے نی​

منجی دے گِردے نی
انبی دے گِردے نی
نسدے وی جائیے نی
ہسدے وی جائیے نی
اوہدی چادر کھڑکے نی
میری کوٹھی دھڑکے نی
اوہدی جُتی چیکے نی
میری جھانجھر چھنکے نی
اوہدی پگڑی ڈیہہ پئی نی
میری چُنی لہہ گئی نی
جاں ہف کے رہ گئے نی
چُپ کر کے بہہ گئے نی
اوہ کیہا دیہاڑا سی
اوہ بھاگاں والا سی
اوہ کرماں والا سی

جس شُبھ دیہاڑے نی​

گھر میرا لاڑا سی​

اج کھان ہواواں نی​

اج ساڑن چھاواں نی​

ترکھان سداواں نی​

انبی کٹواواں نی​

توبہ میں بُھلی نی​

ہاڑا میں بُھلی نی​

جے انبی میں کٹاں گی​

چڑھ کس دے اُتے ​

راہ ڈھولے دا تکاں گی

____ ڈاکٹر موہن سنگھ دیوانہ​

QamarFaridChisti@ QamarFaridChisti​

 

[نایاب]

واہہہہہہہہہہہہہہہہہہہ
تلمیذ سرکار جی
دیوانہ ہی کر دینے والا کلام ہے بلاشبہ
ہاڑا میں بُھلی نی
جے انبی میں کٹاں گی
چڑھ کس دے اُتے

راہ ڈھولے دا تکاں گی​

 

[فرخ منظور]

واہ! بہت ہی ودیا ۔ شکریہ تلمیذ صاحب!

 

[تلمیذ]

شکر گذار آں، جناب فرخ صاحب تے نایاب صاحب!

 

[شمشاد]

سوہنی شاعری ہے۔

تہاڈا بہت شکریہ تلمیذ جی۔

 

[تلمیذ]

شکریہ، شمشاد صاحب۔

 

[Qamar Farid Chishti]

​

____ ڈاکٹر موہن سنگھ دیوانہ​

واہ جی واہ روح راجی ہو گئی۔​

دھن مہر بھرا دی ، جیوندے وسدے رہو، ​

ساڈی فرمائیش اینی چھیتی پوری ہوجاسی ، سانوں کدوں پتہ سی ​

​

 

[فلک شیر]

اصغر صاحب! بہت اعلیٰ۔۔۔۔۔۔۔۔
اک بُوٹا انبی دا
گھر ساڈے لگا نی۔۔۔۔۔

 

[تلمیذ]

بڑی مہربانی، چیمہ صاحب، جیوندے رہوو!!

 

[نیرنگ خیال]

زبردست۔۔۔ واہہہہ ہور کینڑ نوں کی رہ گیا۔۔۔ اشکے بئی اشکے

 

[محمد یعقوب آسی]

اس نظم وچ اِک دو نہیں، کِنیاں خوبیاں نیں۔ کسے ویلے تفصیل نال گل کراں گے، جے بجلی نے ساہ لین دتا تے۔

 

[بھلکڑ]

بہت خوب ۔۔۔۔زبردست لاجواب ۔۔چھا گئے او۔۔۔

 

[عبداللہ محمد]

اس نظم وچ اِک دو نہیں، کِنیاں خوبیاں نیں۔ کسے ویلے تفصیل نال گل کراں گے، جے بجلی نے ساہ لین دتا تے۔

جے بجلی توں ساہ آ گیا ہووے تے کر لئے گلاں۔۔

 

[گُلِ یاسمیں]

بہت ہی زبردست انبی دا بوٹا۔ سواد آ گیا پڑھ کے۔

 

[جاسمن]

حق ہا! ایس لڑی وچ تن محفلین ایس فانی دنیا توں پردہ کر گئے نیں۔
میں جد وی ایسیاں لڑیاں پڑھدی آں، اداس ہو جاندی آں۔