دگر آموز ؛ محمد ایوب

[الف نظامی]

مانند صبا خیز و وزیدن دگر آموز از علامہ اقبال؛ زبورِ عجم

در گُل کدہ ءعشق چمیدن دگر آموز
بوئے سمن و لالہ شنیدن دگر آموز
تا رازِ دلِ غنچہ رسیدن دگر آموز

تا رفت غم و سوزِ محبت ز دلِ تو
آثارِ حیات است کہ گم شد ز گلِ تو
از سوز و غمِ عشق تپیدن دگر آموز

صید حیف دریں دشت شنیدی نہ صدائے
کوہست پئے قافلہ ء زیست درائے
با گوشِ دلِ خویش شنیدن دگر آموز

دی آہِ تو بر عرشِ بریں زلزلہ انداخت
امروز چرا شعلہ ء جوالہ ء او کاست
آں آہِ فلک گیر کشیدن دگر آموز

دل را بہ تمنائے تگ و تاز نہ دادی
با سنگِ سکوں خوردی و در راہ افتادی
در بادیہ ء شوق دویدن دگر آموز

پروازِ تو بود است سرِگنبدِ افلاک
تا چند مقید شوی اندر خس و خاشاک
در وسعتِ افلاک پریدن دگر آموز

صد ہا گلِ نو دا دمِ تو بہ خیاباں
در گلشنِ ایجاد ز تو بود چراغاں
چوں بادِ سحر گاہ وزیدن دگر آموز

اے مرکبِ تو بود ہمیں توسنِ ایام
تا چند شوی بستہء دامِ سحر و شام
از حلقہ ء ایام رمیدن دگر آموز
" نوائے فردا " از محمد ایوب سے لیا گیا کلام​

متعلقہ:
زبورِ عجم اور نوائے فردا

 

[الف نظامی]

نوائے فردا نظموں ، شعروں اور صفحات کی تعداد ، ردیف ، قافیہ ، بحر ، مطلع و مقطع کے وجود و عدم وجود ، املا ، کتابت و طباعت ، تقطیع کتاب ، حتی کہ معیارِ زبان اور اسلوبِ بیان اور اندازِ فکر و تخیل میں بھی "زبورِ عجم" کی پیروی کرتی ہے۔