پنجابی نظم

چلو دیکھیے اوس مستانڑے نُوں جِدھی ترِنجناں دے وِچ پئی اے دُھمّ اوہ تے مَے وحدت وِچ رنگدا اے نہیں پُچھدا ”ذات دے کیہ ہو تُم؟” جِدھا شور، چوپھیر پیا پیندا اے اوہ کول تیرے نِت رہندا اے کِتے نَحنُ اَقرَبُ کہندا اے کِتے آکھدا اے ”فِی اَنفُسِکُم” چَھڈ جُھوٹھ بھَرم دِی پَستی نُوں کر عِشق دِی قائم...

دِل لوچے ماہی یار نوں اِک ہَس ہَس گلّلاں کردیاں اِک روندیاں دھوندیاں پھِردیاں کہو پُھلی بسنت بہار نوں دِل لوچے ماہی یار نوں مَیں نھاتی دھوتی رہ گئی کوئی گنڈھ سَجَن دل بہہ گئی بھاہ لاویے، ہار سنگار نُوں دِل لوچے ماہی یار نُوں مَیں دُوتیاں گھائل کیتی آں سُویاں گھیر جوپھیروں یِیتی آں گھر آ...

جنگاں مُڑ چھڑیاں کے چھڑیاں قوماں مُڑ بھڑیاں کے بھڑیاں دُور کِتے گجدے نے جیہڑے آ وَسّے جد ویہڑے کی ہووے دا کی بنے دا کی کراں دے کدھر جاں دے گُھل مِل آئے چار چوفیرے بدّل جدوں سواہرے مولا خیر گزارے دل آکھے ایہہ وسدی دنیا ہسدیاں رسدیاں انساناں دیاںنسلاں سوہنے سوہنے کھِڑے کھِڑے جیہے مکھڑے پیارے پیارے...

چاننیاں راتاں وچ آؤندا خیال اے رب ساڈا ساڈے اُتے بڑا ای دیال اے چاننے تے ٹھنڈ نوں نہ کوئی میل سکدا اِک مِک کر کے اوہ انج ڈولھ دیندا اے ٹھنڈے ٹھنڈے نُور والا سوما کھولھ دیندا اے وڈا وی نہال اے تے چھوٹا وی نہال اے کچے کچے کوٹھیاں تے اُنجے نُور وسدا اُچیاں چباریاں تے جس طرح رسدا بھُکھیاں دے ویہڑیاں...

تریل بدل باجھ ہوا کس کم دی دیوے باجھ دیوالی رانجھن باجھوں بیلے سُنجے ہیر بناں ہریالی نیر بنا اکھ ہرنی دی ہے مشک پیار توں خالی بھانویں کنی سوہنی کالی دھُمی ویلے تریل نے ڈٹھا لتھا لتھا مُکھڑا پھُل دا ویکھ کے مکھڑا روئی روندیاں روندیاں تریل وچاری بول پئی ہک واری ساڈے باہجھ توں...

اَج تک میرے گھر وِچ چانن اِک وی جھات نہ ماری آن رکی نئیں اِک پل اُوتھے سورج دی اسواری ڈوریاں کندھاں گونگے بوہے چپ راہواں، بند باری جوکاں بن کے خون نچوڑن بے رونق دُکھ میرے اِک میں سو انجانے دُکھ اِک دیوا تیل نہ کھٹیا اک میرا دل ریجھاں بھریا بے قدری دا کھٹیا اپنے گھر وِچ رونق بھر لاں...

بول وے مکھوں بول کوئی بول وے مکھوں بول سجناں سانولیا ساڈے ساہ وچ چیتر گھول سجناں سانولیا جے ساڈے ساہیں چیتر گھولیں میں ہرنی بن جاواں روپ تیرے دے سنگھنے باگیں چگن سوگندھیاں آواں توں مینوں ماریں باب برہوں دے میں نتڑی غش کھاواں لکھ پیاویں میں نہ پیواں بول سوگندھیاں سوہل سجناں...

پیپر مل دا کاما لوہے لیوی لے چٹھے میں کول کھلوتا ویکھاں کھمب جیہناں دے ساوے میں کول کھلوتا ویکھاں تن وانساں دالیوی لوہے لیوی لے چڑھے میں کول کھلوتا ویکھاں لوہے توں لتھ کے ٹریا کا گت نال نہ ٹریا میں کول کھلوتا ویہندا ویہندا کا گت ہوگیا میں میں کاگت میں اگ چپنیتی جنگل وچ اوڑدی رتے...

لیلتہ القدر رات کتھوری ونڈیئے ستاں ملے نہ بھاؤ جیہناں نین نندر اولے تنہاں ملن کواؤ رات اک گنڈھی چٹیاں دھاگیاں اندر ولی ولیٹی چٹے دھاگے ویکھاں سدھے کھولیاں گنجلو گنجل جے میں دھاگے وڈھ کے سٹاں تاں کستوری کھلے نہ میں دھاگے وڈھ کے سٹاں نہ کستوری کھلے ہتھ لاوان تے آکھاں کجھ کر نہ بیٹھیں...

اللہ میاں تھلّے آ از سائیں اختر حسین اللہ میاں تھلّے آ اپنی دنیا ویہندا جا یا اسمانوں رزق ورھا یا فِر کر جا مُک مُکا تینوں دھی ویاہنی پیندی نانکی چھَک بنانی پیندی رُسّی بھین منانی پیندی لَتھ جاندے سبھ تیرے چا اللہ میاں تھلّے آ دھیاں نُوں تُوں جَمنے دیندوں کُڑماں دے تُوں طعنے سہندوں نال...

امرتا پریتم دی اِک نظم گلزار صاحب دی آواز وچ YouTube - Amrita Pritam's poem recited by Gulzar

تینوں دسیا تے تُوں ہسنا اے اسیں تینوں کجھ نئیں دسنا اے بس اگ اپنی وچ جلنا اے اور آپے پکھا جھلنا اے اَسیں پکے آں تُو خام کُڑے کجھ ہویا نئیں کی ہونا سی اک دن دا ہسنا رونا سی اوہ ساگر چھلاں ایویں سی اور ساریاں گلاں ایویں سی پر چرچا کر نا تمام کُڑے اسیں کہندے کہندے مر جانا تُوں ہسدے...

جندے نی! از افضل ساحر جندے نی! تُوں کیکن جمّی پیر پیر تے نِت بکھیڑے جیون دی راہ لمّی جندے نی! کیہ لچھن تیرے پھنیئر نال یرانے وی نیں جوگی ول وی پھیرے جندے نی! کیہ ساک سہیڑے اِک بُکل وچ رانجھن ماہی دُوجی دے وچ کھیڑے جندے نی ! کیہ کارے کیتے آپے آس دے چولے پاڑے آپے بہہ کے سیتے! جندے نی...

پِیڑاں وِکنے آئیاں از افضل ساحر سجن جی! پِیڑاں وِکنے آئیاں کِسے نہ ہس کرائی بوہنی کِسے نہ جھولی پائیاں سجن جی! پِیڑاں وِکنے آئیاں عُمروں لمّے آس دے پینڈے اسیں وِچوں دی ہوئے پباں ہیٹھاں چِیکن ساہواں سُفنے وی ادھ موئے جُسّے اَت پرَیناں وجِیّاں کِسے نہ ملھماں لائیاں سجن جی! پیڑاں وِکنے آئیاں...

کوفتہ بوٹی لئی تے ٹوکے دے نال قیمہ قیمہ کیتی محنت کر کے اس قیمے دی فیر بنائی بوٹی فیر بنایا قیمہ اسدا رکھ کے دنداں تھلے شاوا بلے بلے میں سالن کھاواں نالے ہساں تِما تِما بوٹی قیمہ، قیمہ بوٹی، مڑ بوٹی دا قیمہ کوفتے ورگا لگا مینوں سارا سفر اساڈا پانی دے وچ پینڈا کچھیا کھا کھا لمے غوطے...

پپو سانوں تنگ نہ کر تُوں بڑے ضروری کم لگے آں سوچی پئے آں ہُن کی کریے روٹی شوٹی کھا بیٹھے آں لسی شسی پی بیٹھے آں حقے دا کش لا بیٹھے آں پونج پانجھ کے اندروں باہروں پانڈے وی کھڑکا بیٹھے آں سوچی پئے آں ہُن کی کریے ویکھ لیاں نے سب اخباراں سبھے ورقےتُھل بیٹھے آں پڑھ بیٹھے آں سارے اکھر...