اج آکھاں وارث شاہ نوں، کدھوں قبراں اچوں بول
تے اج کتابِ عشق دا کوئی اگلا ورقہ پھول
اک روئی سی تی پنجاب دی، تو لکھ لکھ مارے وین
وے اج لکھاں تیاں روندیاں، تینوں وارث شاہ نو کیھن
اٹھ درد منداں دیا دردیا، اٹھ تک اپنا پنجاب
اج بیلے لاشاں وچھیاں، تے لہو دی بھری چناب
کسے نے پنجاں پانیاں وچ، دتی زہر رلا
تے انھاں پانیاں دھرت نو دتا پانی لا
اس زرخیز زمین تے لوں لوں پٹھیاں زہر
گٹھ گٹھ چڑھیاں لالیاں، پھٹ پھٹ چڑھیا قہر
ویہوں ولسی وا فر، ون ون وگھی جا
انھے ہر اک بانس دی ونجلی، دتی ناگ بنا
ناگاں کیلے لوک منہ، بس فر ڈنگ ہی ڈنگ
پلو پلی پنجاب دے نیلے پے گئے انگ
وے گلیوں ٹوٹے گیت فر، ترکڑیوں ٹوٹی تند
ترنجنوں ٹوٹیاں سہیلیاں، چرخڑے کوکر بند
سنے سیج دے بیڑیاں، لڈھن دتیاں روڑ
سنے ڈالیاں پینگ اج پپلاں دتی توڑ
وجدی سی جتھے پھوک پیار دی، او ونجلی گئی گواچ
رانجھے دے سب ویر اج بھل گئے اس دی جاچ
دھرتی تے لہو وسیا، قبراں پیاں چون
پریت دیاں شاہ زادیاں، اج وچ مزاراں رون
اج سبھے قیدو بن گئے، حسن عشق دے چور
اج کتھوں لیایے لبھ کے وارث شاہ اک ہور
اج آکھاں وارث شاہ نوں، کدھوں قبراں اچوں بول
تے اج کتابِ عشق دا کوئی اگلا ورقہ پھول