امبڑی (ماں)
ما سٹر: اَج بڑی دیر نال آیاں ایں بشیریا!
ایہ تیرا پنڈ اے تے نال ای سکول اے
جائں گا توُں میرےے کولوں ہڈیاں بھناں کے
آیاں ایں تُو اَج دوونویں ٹلیاں گھسا کے
بشیرا: منشی جی میری اِک گل پہلاں سُن لو
اکرمے نے نھیر جیہا نھیر اَج پایا جے
مائ نوں ایہ ماردائے تے بڑا ڈاہڈا ماردائے
اَج ایس بھیڑکے نے حد پئ مکائ اے
اوہنوں مارمار کے مدھانی بھَن سُٹی سوُ
بندے کٹھے ہوے نیں تے اوتھوں بھج گیائے
چُک کے کتاباں تے سکوُل ول نسیائے
مائی ایہدی منشی جی گھر ساڈے آئی سی
مُونہ اُتے نیل سن سُجا ھویاہتھ سی
اکھں وچ اتھرو تے بُلاں وچ رَت سی
کہن لگی سوہنیا وے پتر بشیریا
میرا اک کم وی توں کریں اج ہیریا
روٹی میرے اکرمے دی لئ جا مدرسے
اَج فیر ٹُر گیا اے میرے نال رُس کے
گھیؤ وچ گُنّھ کے پراؤنٹھے اوس پکے نیں
ریجھ نال رِنھیاں سُوآنڈیاں دا حلوہ
پونے وچ بَنھ کے تے میرے ہتھ وچ دَتی سُو
ایہو گل آکھدی سی مُڑ مُڑ منشی جی
چھیتی نال جائیں بیبا دیریاں نہ لائیں بیبا
اوہدیاں تے لُو سدیاں ہون گیاں آندراں
بھکھا بھانا اج او سکولے ٹُر گیا اے
روٹی اوہنے دتی اے میں بھجا لگا آیا جے
اکرمے نے نھیر جیہا نھیر اج پایا اے
(انور مسعود)