علی وقار
محفلین
محمد وارث بھائی۔استاد دامؔن دی ایس غزل وچ ھِک خوبی اے وی اے کہ کافیے نوں بڑے ٹیکنکل انداز وچ ورتیااے یعنی کھوئے ،ہوئے ،موئے،ڈھوئے ،سوئے ، روئےایدے کافیے نیں تے اگے پورے مصرعے وچ اینوں دوبارہ لاکے باقی الفاظ ردیف دے کھاتے وچ پادتے نیں۔ھِک اور خوبی شاید ایس غزل دا مطلع کوئی نئیں اے ۔وارث صاحب توں گزارش اے ڈھوئے دا مطلب دس دئیواگر ایس دا مطلب اوہی اے جیہڑا وقار صاحب نے دسیا اے تے فیر تے گل سمجھ آگئی یعنی اینوں ٹہونڑ دے سینس وچ لیا گیا اے ۔