الف نظامی
لائبریرین
تعالی اللہ چہ زیبا بر سرِ محفل نشستستش
تو گوئی جان و ایمان و دلِ عالم بدستستش
جُنوں درکارِ خود ہشیار از فیضِ نگاہِ اُو
خرد رم خوردہ جامِ رحیقِ چشمِ مستستش
کُجا اغیار و اعدا ، خویش را بیگانہ می بینم
کہ از پیوستنش بس وحشت افزا ترگستستش
ز یادِ خود مدہ آوارہ دشتِ محبت را
بجانِ تو کہ یادِ تو متاعِ بُود و ہستستش
دلِ عاشق در آشوبِ ملامت آنچناں ماند
کہ صیاد است و از ناوک زبوں صیدے بہ شستستش
خضر در سبزہ خطش بہارِ زندگی جوید
مسیحا نیم جاں در یادِ لعلِ مے پرستستش
ز افسوں کاریِ مہر و عتابش سخت حیرانم
کہ از وے در جہانِ دل گُشادِ کار و بستستش
چہ دریا بند ایں صورت پرستاں ذوقِ آں رندے
کہ مثلِ موج صد وارفتگی با در شکستستش
نہ وارستست از پیکانِ چشمِ مستِ اُو صیدے
ز دامِ طرہ پُر خَم کرا یارائے جستستش
جہانِ اہلِ دل از جلوہ رُخسارِ اُو روشن
نگاہِ گُل رُخاں مخمورِ چشمِ مے پرستستش
نہ گُنجد در بیاں ہا رفعتِ آں مردِ حق مستے
کہ شان و شوکتِ آفاقیاں در دیدہ پستستش
بہ چشمِ کم مبیں ہر گز نصیرِ درد ساماں را
کہ شامِ زندگی روشن تر از صُبحِ الستستش
(بہ آہنگ میرزا بیدل رحمۃ اللہ علیہ)
از سید نصیر الدین نصیر رحمۃ اللہ علیہ
تو گوئی جان و ایمان و دلِ عالم بدستستش
جُنوں درکارِ خود ہشیار از فیضِ نگاہِ اُو
خرد رم خوردہ جامِ رحیقِ چشمِ مستستش
کُجا اغیار و اعدا ، خویش را بیگانہ می بینم
کہ از پیوستنش بس وحشت افزا ترگستستش
ز یادِ خود مدہ آوارہ دشتِ محبت را
بجانِ تو کہ یادِ تو متاعِ بُود و ہستستش
دلِ عاشق در آشوبِ ملامت آنچناں ماند
کہ صیاد است و از ناوک زبوں صیدے بہ شستستش
خضر در سبزہ خطش بہارِ زندگی جوید
مسیحا نیم جاں در یادِ لعلِ مے پرستستش
ز افسوں کاریِ مہر و عتابش سخت حیرانم
کہ از وے در جہانِ دل گُشادِ کار و بستستش
چہ دریا بند ایں صورت پرستاں ذوقِ آں رندے
کہ مثلِ موج صد وارفتگی با در شکستستش
نہ وارستست از پیکانِ چشمِ مستِ اُو صیدے
ز دامِ طرہ پُر خَم کرا یارائے جستستش
جہانِ اہلِ دل از جلوہ رُخسارِ اُو روشن
نگاہِ گُل رُخاں مخمورِ چشمِ مے پرستستش
نہ گُنجد در بیاں ہا رفعتِ آں مردِ حق مستے
کہ شان و شوکتِ آفاقیاں در دیدہ پستستش
بہ چشمِ کم مبیں ہر گز نصیرِ درد ساماں را
کہ شامِ زندگی روشن تر از صُبحِ الستستش
(بہ آہنگ میرزا بیدل رحمۃ اللہ علیہ)
از سید نصیر الدین نصیر رحمۃ اللہ علیہ
