یوسف سلطان
محفلین
سانوں معاف کریں تو مالکا ساتھوں ہو گئی بھول
اسی ککھوں ہولے ہو گئے ساڈا کوڈی رہیا نہ مُل
اسی جیہڑے پاسے ویکھیے سانوں دِسے ھنیرا کُپ
سانوں ساڑے پوہ دا پالڑا، سانوں ٹھارے ہاڑ دی دھوپ
ایتھے سورج ٹھنڈے ٹھار نے، تے چن وچوں نکلے لمب
اَسی بِیجے بُوٹے بُوڑھ دے، ایتھے اُگ کَھلوتے بمب
ساڈے چوک دے وِچ آلنے تے اندھیا ہتھ غُلیل
مسیت دے وچ سیاستاں تے عبادت خانے جیل
ایتھے تممے مٹھے شہد توں، لگے مِشری وَنگوں لون
اسی موم دی پوڑی لا کے، لگے سورج نوں چُھون
ساڈے اگے پچھے مالکا، فیر پاندی موت دھمال
سانوں آپ وی موت نے گھیریا، ساڈے سہمے بیٹھے بال
سب بہناں دے جیویں ویر، ویراں دی جِیوے ہمشیر
ماواں دے وی جیون لال، وڈّے گھبرو، تے نِکّے بال
سب دے رہن سہاگ سلامت، جیون سارے تا قیامت
پر جیون ایتھے اوکھی گل اے، خطرہ ایتھے اِک اک پل اے
کل اسی ساں گئے بازارے، اکٹھے ہو کے گھر دے سارے
بازار وچ نئی سے گہما گہمی، ساری دنیا سہمی سہمی
سودا سلف خریدن لگے، دونو جی ساں اگے اگے
میرے بال دکانوں باہر کھڑے سن،
پیسے ہاتھاں وچ پھڑے سن
بالاں کول اِک بالڑی آئی،
چُپ سی وٹّی نِیویں پائی
اونا چِر نوں اسی وی مُڑ پئے
اپنے بالاں ول نوں ٹُر پئے
او بالڑی سانوں تک دی پئی سی
جیویں راہ ساڈا ڈک دی پئی سی
بیگم دِتّے روپیے دس سی
او نہ ہوئی ٹس توں مَس سی
نہ او پیسیاں ولّے تکّی
بیگم آکھن لگی اکّی
نی، نہ تو پیسے لیندی پئی ایں
نہ کجھ منہ توں کیندی پئی ایں
اک چھابڑی والا بولیا بابا،
بی بی نہ جھڑکو نہ مارو دابا
اے کوئی پرسوں چوتھ دی گل اے
وڈّے صدمے بہت دی گل اے
لاہور دے وچ نئی او علاقہ
جتھے ہویا بمم دھماکا
اوتھے ایہدا مر گیا ابّا
جسم دا کوئی نئی حصہ لبّا
ماپیا دی بڑی لاڈلی دھی اے
پیو دے بھاج نہ لگدا جی اے
کل پرسوں دی اے گُھم دی پئی اے
ہر اک نوں اے پُوچھن ڈئی اے
سب نوں کیندی چاچا تایا
میرا ابّا کیوں نئی آیا،
اسی سُنی سو درد کہانی
اسی تے ہو گئے پانی پانی
میری گُڈو مینوں کیندی
پاپا اینو دے دو میری مہندی
میرا نِکّا گُڈّو کیندا میں وی نئی کھلونے لیندا
چھیتی نال میرے پُتر وڈے
جیب چوں کُجھ روپے کڈھے
میں وی سی کُجھ کولوں پائے
اوس کُڑی نوں دینا چائے
اگوں توتلی زبان نال سانوں کیندی
کی کرنے میں پیسے مہندی
پاپا پیسے لین گیا اے
کیہڑا اوتھے رہن گیا اے
شامی اونے آ جانا اے
مینوں موٹر سائیکل تے بٹھانا اے
لے جائے گا مینوں آپ بازارے
اوتھوں لاں گی سودے سارے
جہیڑی جیہڑی چیز ہے ریندی
جوتی، چوڑیاں، کپڑے، مہندی
اک نیکی میرے نال کرو ہاں
تُسی میری پاپا نوں کال کرو ہاں
آکھو تہاڈی گُڈو رانی
اُڈیکن دئی اے، اے مرجانی
نالے آکھیو گُڈّو آکھے
ہوون دئِے نے بمم دھماکے
تے دونوں ہتھ اوپر نوں چُکّے
کُوکاں سُنیا گئیاں مَکے
آکھے میریا سوہنیا ربّا
جُگ جُگ جیوے میرا ابّا
کدی آکھے میریا سوہنیا اللہ
پاپا آوے خیری سلّا
اکھوں ٹِپ ٹِپ ڈِگّن موتی
روندی پئی سی بند سی اکھاں
اکھاں وچ سوال سی لکھاں
کی لکھیں گا ایتھے گوگے
ایداں دے کئی حادثے ہو گئے
حادثے بڑے عظیم ہوئے نے
بچے کئی یتیم ہوئے نے
کسے دا مر گیا سِر دا سائیں
کسے دیاں نے پچیاں باہیں
جینا ایتھے اوکھی گل اے
خطرہ ایتھے اک اک پل اے
(مشتاق احمد گوگا )
یاسر ساڈی سوچ تے کم نئی کردی
کیوں ہوندی اے دہشت گردی
حکومت پُچھے چَاہندے کی نے
دہشت گرد وی تے ایتھوں دے ہی نے
ایہنا دے نال گل کرن ہاں
مسلئے بہہ کے حل کرن ہاں
باہم رَل کے بہہ جان دوہیں
میری قوم تے سُکھ دی نیندر سوویں
اسی ککھوں ہولے ہو گئے ساڈا کوڈی رہیا نہ مُل
اسی جیہڑے پاسے ویکھیے سانوں دِسے ھنیرا کُپ
سانوں ساڑے پوہ دا پالڑا، سانوں ٹھارے ہاڑ دی دھوپ
ایتھے سورج ٹھنڈے ٹھار نے، تے چن وچوں نکلے لمب
اَسی بِیجے بُوٹے بُوڑھ دے، ایتھے اُگ کَھلوتے بمب
ساڈے چوک دے وِچ آلنے تے اندھیا ہتھ غُلیل
مسیت دے وچ سیاستاں تے عبادت خانے جیل
ایتھے تممے مٹھے شہد توں، لگے مِشری وَنگوں لون
اسی موم دی پوڑی لا کے، لگے سورج نوں چُھون
ساڈے اگے پچھے مالکا، فیر پاندی موت دھمال
سانوں آپ وی موت نے گھیریا، ساڈے سہمے بیٹھے بال
سب بہناں دے جیویں ویر، ویراں دی جِیوے ہمشیر
ماواں دے وی جیون لال، وڈّے گھبرو، تے نِکّے بال
سب دے رہن سہاگ سلامت، جیون سارے تا قیامت
پر جیون ایتھے اوکھی گل اے، خطرہ ایتھے اِک اک پل اے
کل اسی ساں گئے بازارے، اکٹھے ہو کے گھر دے سارے
بازار وچ نئی سے گہما گہمی، ساری دنیا سہمی سہمی
سودا سلف خریدن لگے، دونو جی ساں اگے اگے
میرے بال دکانوں باہر کھڑے سن،
پیسے ہاتھاں وچ پھڑے سن
بالاں کول اِک بالڑی آئی،
چُپ سی وٹّی نِیویں پائی
اونا چِر نوں اسی وی مُڑ پئے
اپنے بالاں ول نوں ٹُر پئے
او بالڑی سانوں تک دی پئی سی
جیویں راہ ساڈا ڈک دی پئی سی
بیگم دِتّے روپیے دس سی
او نہ ہوئی ٹس توں مَس سی
نہ او پیسیاں ولّے تکّی
بیگم آکھن لگی اکّی
نی، نہ تو پیسے لیندی پئی ایں
نہ کجھ منہ توں کیندی پئی ایں
اک چھابڑی والا بولیا بابا،
بی بی نہ جھڑکو نہ مارو دابا
اے کوئی پرسوں چوتھ دی گل اے
وڈّے صدمے بہت دی گل اے
لاہور دے وچ نئی او علاقہ
جتھے ہویا بمم دھماکا
اوتھے ایہدا مر گیا ابّا
جسم دا کوئی نئی حصہ لبّا
ماپیا دی بڑی لاڈلی دھی اے
پیو دے بھاج نہ لگدا جی اے
کل پرسوں دی اے گُھم دی پئی اے
ہر اک نوں اے پُوچھن ڈئی اے
سب نوں کیندی چاچا تایا
میرا ابّا کیوں نئی آیا،
اسی سُنی سو درد کہانی
اسی تے ہو گئے پانی پانی
میری گُڈو مینوں کیندی
پاپا اینو دے دو میری مہندی
میرا نِکّا گُڈّو کیندا میں وی نئی کھلونے لیندا
چھیتی نال میرے پُتر وڈے
جیب چوں کُجھ روپے کڈھے
میں وی سی کُجھ کولوں پائے
اوس کُڑی نوں دینا چائے
اگوں توتلی زبان نال سانوں کیندی
کی کرنے میں پیسے مہندی
پاپا پیسے لین گیا اے
کیہڑا اوتھے رہن گیا اے
شامی اونے آ جانا اے
مینوں موٹر سائیکل تے بٹھانا اے
لے جائے گا مینوں آپ بازارے
اوتھوں لاں گی سودے سارے
جہیڑی جیہڑی چیز ہے ریندی
جوتی، چوڑیاں، کپڑے، مہندی
اک نیکی میرے نال کرو ہاں
تُسی میری پاپا نوں کال کرو ہاں
آکھو تہاڈی گُڈو رانی
اُڈیکن دئی اے، اے مرجانی
نالے آکھیو گُڈّو آکھے
ہوون دئِے نے بمم دھماکے
تے دونوں ہتھ اوپر نوں چُکّے
کُوکاں سُنیا گئیاں مَکے
آکھے میریا سوہنیا ربّا
جُگ جُگ جیوے میرا ابّا
کدی آکھے میریا سوہنیا اللہ
پاپا آوے خیری سلّا
اکھوں ٹِپ ٹِپ ڈِگّن موتی
روندی پئی سی بند سی اکھاں
اکھاں وچ سوال سی لکھاں
کی لکھیں گا ایتھے گوگے
ایداں دے کئی حادثے ہو گئے
حادثے بڑے عظیم ہوئے نے
بچے کئی یتیم ہوئے نے
کسے دا مر گیا سِر دا سائیں
کسے دیاں نے پچیاں باہیں
جینا ایتھے اوکھی گل اے
خطرہ ایتھے اک اک پل اے
(مشتاق احمد گوگا )
یاسر ساڈی سوچ تے کم نئی کردی
کیوں ہوندی اے دہشت گردی
حکومت پُچھے چَاہندے کی نے
دہشت گرد وی تے ایتھوں دے ہی نے
ایہنا دے نال گل کرن ہاں
مسلئے بہہ کے حل کرن ہاں
باہم رَل کے بہہ جان دوہیں
میری قوم تے سُکھ دی نیندر سوویں
