سرائیکی جھوک

[محمد جاوید اختر]

32
گل کیں کیں دی ونج بنڑدی اےنھی اثرہو نداہرگل وچ،
ھکی گل توں گل بنڑویندی اےوت ذکرھونداھر گل وچ،
گل نوں بھل نھی لگ سگداجےگل چاپاےگل وچ،
اخترگل تےبھانویں گل کٹ جاوےآوےفرق نہ مرد دی گل وچ،،

 

[محمد جاوید اختر]

ھرڈھلدی شام دےمنظروچ تیڈی چن تصویربنڑابانهداں,
سوں رب دی ماهي یادتیڈی وچ میں کل کائنات بھلابانه داں,
تنھازندگی دےگلشن وچ ھک آس دابوٹالابانهداں,
کدی وقت بہاراچ پھٹ پوسی نت اختر خون پلا بانهدا۔

 

[محمد جاوید اختر]

مرشد باجھوں فقر کماون وچ کفر دے بُڈے ہُو
ہو مشائخ بہندے حجرے غوث قطب بن اُڈّے ہُو
رات اندھاری مشکل پینڈا سئے سئے آون ٹُھڈے ہُو
تسبیحاں نپ بہن مسیتیں مُوش باہو جیوں کُھڈّے ہُو

مرشد مکہ طالب حاجی کعبہ عشق بنایا ہُو
وچ حضور سدا ہر ویلے کرئیے حج سوایا ہُو
ہک دم میتھوں جدا نہ ہووے دل ملنے تے آیا ہُو
مرشد عین حیاتی باہو لوں لوں وچ سمایا ہُو

مُوتُوا والی موت نہ ملی جیں وچ عشق حیاتی ہُو
موت وصال تھیوسے ہکو اسم پڑھیوسے ذاتی ہُو
عین دے وچوں عین تھیوسے دور رہے قرباتی ہُو
ذکر ہمیش سڑیندا باہو دینہاں سکھ نہ راتی ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

درد اندر دا اندر ساڑے باہر کراں تاں گھائل ہُو
حال اساڈا کویں اوہ جانن جو دنیا تے مائل ہُو
بحر سمندر عشقے والا ہر دم ویہندا حائل ہُو
پہنچ حضور آسان نہ باہُو نام تیرے دے سائل ہُو

توں تاں جاگ نہ جاگ فقیرا انت نوں لوڑ جگایا ہو
اَکھیں میٹیاں نہ دل جاگے جاگے مطلب پایا ہو
ایہ نکتہ جداں کیتا پختہ ظاہر آکھ سنایا ہو
میں تاں بھلی ویندی باہو مرشد راہ وکھایا ہو

تَن میں یار دا شہر بنایا دِل وچ خاص محلہ ہُو
آن الف دِل وَسّوں کیتی ہوئی خُوب تسلاّ ہُو
سب کجھ مینوں پیا سُنیوے جو بولے سَو اللہ ہُو
درد منداں ایہہ رَمز پچھاتی باہُو بے درداں بھلا ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

مَینوں پاگل پن درکار
مَینوں پاگل پن درکار

لکھاں بھیس وَٹا کے ویکھے
آسن کِتے جما کے ویکھے
متھے تِلک لگا کے ویکھے
کدھرے مون مَنا کے ویکھے
اوہو ای رستے، اوہو ای پَینڈے
اوہو ای آں میں چلّن ہار
مَینوں پاگل پن درکار

ہتھ کسے دے آؤ نا کیہ اے؟
ملاں نیں جتلاؤ نا کیہ اے؟
پنڈت پلّے پاؤ نا کیہ اے؟
رات دنے بس گلاں کر کر
کجھ نہیں بن دا آخر کار
مَینوں پاگل پن درکار

میں نہیں سکھیا علم ریاضی
ناں میں پنڈت، ملاں، قاضی
ناں میں دانی، ناں فیاضی
ناں میں جھگڑے کر کر راضی
ناں میں منشی، عالم فاضل
ناں میں رند تے ناں ہشیار
مَینوں پاگل پن درکار

میں نہیں کھاندا ڈَکّو ڈولے
رتھ جیون نُوں لا ہچکولے
اینویں لبھدا پھراں وچولے
کوئی بولے تے کوئی نہ بولے
ملے گلے دا آدر کر کے
کرناں اپنا آپ سدھار
مَینوں پاگل پن درکار

سب دسدے نیں ون سوَنے
کول جاؤ تے خالی چھنّے
دل نہ منے، تے کیہ منے
اینویں من منوتی کاہدی
گل نہ ہندی ہنے بنے
اندر کھوٹ تے باہر سچیار
مَینوں پاگل پن درکار

ایہہ دنیا کیہ رولا گولا
کوئی کہندا اے مولا مولا
کوئی کردا اے ٹال مٹولا
کوئی پاؤندا اے چال مچولا
مینوں کجھ پتہ نہیں چلدا
کیہ ہندا اے وچ سنسار
مَینوں پاگل پن درکار

ولی، پیر میں پگڑ پگڑ کے
گٹے گوڈے رگڑ رگڑ کے
دل نوں ہن تے جکڑ جکڑ کے
اینویں جھگڑے جھگڑ جھگڑ کے
چھڈ دتے نیں جھگڑے جھانجے
لمے چوڑے کھل کھلار

مَینوں پاگل پن درکار
ربّا، مَینوں پاگل پن درکار

 

[محمد جاوید اختر]

پاک پلیت نہ ہوندے توڑے رہندے وچ پلیتی ہُو
وحدت دے دریا اُچھلے ہک دل سہی نہ کیتی ہُو
ہک بُت خانے واصل ہوئے ہک پڑھ پڑھ رہے مسیتی ہُو
سُٹ فضیلت بیٹھے باہُو عشق نماز جاں نیتی ہُو

الف اللہ جاں سہی کیتو سے چمکیا عشق اگوہاں ہُو
راتیں وِینہاں تا تکھیرے کرے اگوہاں سُونہاں ہُو
اندر بھاہیں اندر بالن اندر دے وچ دُھوہاں ہُو
شاہ رگ تھیں رب نیڑے باہو عشق کیتو سے سُونہا ہُو

ب بغداد دی کیا نشانی اُچیاں لَمیاں چِیراں ہُو
تَن مَن میرا پرزے پرزے جیوں درزی دیاں لیراں ہُو
لِیراں دی گل کفنی پا کے رَلساں سَنگ فقیراں ہُو
بغدادے ٹُکڑے منگساں باہُو کرساں مِیراں مِیراں ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

پاٹا دامن ہویا پُرانا کچرک سِیوے دَرزی ہُو
حال دا محرم کوئی نہ مِلیا جو ملیا سَو غرضی ہُو
باجھ مُربیّ کِسے نہ لَدھی' گُجھی مَرض اندر دی ہُو
اوسے راہ ول جائیے باہُو جس تھیں خلقت ڈر دی ہُو

جو دم غافل سو دم کافر،سانوں مرشد ایہہ پڑھایا ہُو
سُنیا سخن گیاں کھل اکھیں، اساں چت مولا ول لایا ہُو
کیتی جان حوالے رب دے، اساں ایسا عشق کمایا ہُو
مرن تو اگے مر گئے باہو، تاں مطلب نوں پایا ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

اج سک متراں دی ودھیری اے

اج سک متراں دی ودھیری اے
کیوں دلڑی اداس گھنیری اے

لوں لوں وچ شوق چنگیری اے
اج نیناں لائیاں کیوں جھڑیاں

الطیف سری من طلعتہ
والشذ و بدی من وفرتہ

فسکرت ھنا من نظرتہ
نیناں دیاں فوجاں سر چڑھیاں
Aj Sik Mitran Di Vadheri Ye
اج سک متراں دی ودھیری اے

مکھ چند بدر شعشانی اے
متھے چمکدی لاٹ نورانی اے

کالی زلف تے اکھ مستانی اے
مخمور اکھیں ہن مدھ بھریاں

دو ابرو قوس مثال دسن
جیں تھیں نوک مژہ دے تیر چھٹن

لباں سرخ آکھاں کہ لعل یمن
چٹے دند موتی دیاں ہن لڑیاں
Aj Sik Mitran Di Vadheri Ye
اج سک متراں دی ودھیری اے

اس صورت نوں میں جان آکھاں
جانان کہ جان جہان آکھاں

سچ آکھاں تے رب دی شان آکھاں
جس شان تو شاناں سب بنیاں

ایہہ صورت ہے بے صورت تھیں
بے صورت ظاہر صورت تھیں

بے رنگ دسے اس مورت تھیں
وچ وحدت پھٹیاں جد گھڑیاں
Aj Sik Mitran Di Vadheri Ye
اج سک متراں دی ودھیری اے

دسے صورت راہ بے صورت دا
توبہ راہ کی عین حقیقت دا

پر کم نہیں بے سوجھت دا
کوئی ورلیاں موتی لے تریاں

ایہا صورت شالا پیش نظر
رہے وقت نزع تے روز حشر

وچ قبر تے پل تھیں جد ہوسی گذر
سب کھوٹیاں تھیں سن تد کھریاں

یعطیک ربک داس تساں
فترضی تھیں پوری آس اساں

لج پال کریسی پاس اساں
واشفع تشفع صحیح پڑھیاں
Aj Sik Mitran Di Vadheri Ye
اج سک متراں دی ودھیری اے

لاہو مکھ تو مخطط برد یمن
من بھانوری جھلک دکھلاو سجن

اوہا مٹھیاں گالیں الاو مٹھن
جو حمرا وادی سن کریاں

حجرے توں مسجد آو ڈھولن
نوری جھات دے کارن سارے سکن

دو جگ اکھیاں راہ دا فرش کرن
سب انس و ملک حوراں پریاں
Aj Sik Mitran Di Vadheri Ye
اج سک متراں دی ودھیری اے

انہاں سکدیاں تے کرلاندیاں تے
لکھ واری صدقے جاندیاں تے

انہاں بردیاں مفت وکاندیاں تے
شالا آون وت وی اوھ گھڑیاں

سبحان اللہ ما اجملک
ما احسنک ما اکملک

کتھے مہر علی کتھے تیری ثنا
گستاخ اکھیں کتھے جا اڑیاں



,
پیر مہر علی شاہ

 

[محمد جاوید اختر]

دل دریا سمندروں ڈونگھے ، کون دلاں دیاں جانے ہُو
وچے بیڑے وچے جھیڑے ،وچے ونجھ مہانے ہُو
چودان طبق دلے دے اندر جتھے عشق تمبو ونج تانے ہُو
جو دل دا محرم ہووے باہو، سوئی رب پچھانے ہُو

چڑھ چناں تے کر رشنائی، ذکر کریندے تارے ہُو
گلیاں دے وچ پھرن نمانے لعلاں دے ونجارے ہُو
شالا مسافر کوئی نہ تھیوے ککھ جنہاں توں بھارے ہُو
تاڑی مار اڈاؤ نہ باہو،اساں آپے اُڈن ہارے ہُو

سن فریاد پیراں دیا پیرا میری عرض سنیں کن دھر کے ہُو
بیڑا اڑیا میرا وچ کپرا ندے جتھے مچھ نہ بہندے ڈر کے ہُو
شاہ جیلانی محبوب سبحانی میری خبر لیو جھٹ کر کے ہُو
پیر جنہاندے میراں باہو، اوہ کدھی لگدے ترکے ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

دل کالے کولوں منہ کالا چنگا جے کوئی اس نوں جانے ہُو
مونہہ کالا دل اچھا ہووے تاں دل یار پچھانے ہُو
ایہہ دل یار دے پچھے ہودے متاں یار وی کدی پچھانے ہُو
سئے عالم چھوڑ مسیتاں نٹھے باہو جد لگے نیں دل ٹکانے ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

اُٹھ جاگ گُھڑاڑے مار نہیں، ایہ سَون تِرے درکار نہیں
کِتّھے ہے سُلطان سِکندر؟ مَوت نہ چَھڈّے پغمبر
سَبّے چَھڈ چَھڈ گئے اڈمبر، کوئ ایتھے بائدار نہیں
جو کُجھ کر سَیں، سو کُجھ پاسَیں، نہیں تے اوڑک پچّھوں تا سَیں
سُوِنجی کُونج ونگوں کُرلاسَیں، کھنباں باجھ اُڈار نہیں
بُلّھا! شَوہ بِن کوئ ناہیں، ایتھے اوتھے دوئیں سَرائیں
سنبھل سنبھل قدم ٹِکائیں، پھیر آوَن دُوجی وار نہیں
اُٹھ جاگ گُھڑاڑے مار نہیں، ایہ سَون تِرے درکار نہیں

 

[محمد جاوید اختر]

زبانی کلمہ ہر کوئی پڑھدا ، دل دا پڑھدا کوئی ہُو
جتھے کلمہ دل دا پڑھیئے ، اوتھے ملے زبان نہ ڈھوئی ہُو
دل دا کلمہ عاشق پڑھدے کیہ جانن یار گلوئی ہُو
ایہہ کلمہ اسانوں پیر پڑھایا باہو میں سدا سہاگن ہوئی ہُو

 

[محمد جاوید اختر]

سُن لیلیٰ دھانہہ پکارے
تینڈا مجنوں زار نزارے
سُوہنا یار توڑیں ہک وارے
کدی چا پردہ محمِل دا

 

[محمد جاوید اختر]

دل پریم نگر ڈوں تانگھے
جتھاں پینڈے سخت اڑانگے
نہ یار فرید نہ لانگھے
ہے پندھ بہوں مشکِل دا

 

[محمد جاوید اختر]

لکھاں بھیس وَٹا کے ویکھے
آسن کِتے جما کے ویکھے
متھے تِلک لگا کے ویکھے
کدھرے مون مَنا کے ویکھے
اوہو ای رستے، اوہو ای پَینڈے
اوہو ای آں میں چلّن ہار
مَینوں پاگل پن درکار

 

[محمد جاوید اختر]

ہتھ کسے دے آؤ نا کیہ اے؟
ملاں نیں جتلاؤ نا کیہ اے؟
پنڈت پلّے پاؤ نا کیہ اے؟
رات دنے بس گلاں کر کر
کجھ نہیں بن دا آخر کار
مَینوں پاگل پن درکار

میں نہیں سکھیا علم ریاضی
ناں میں پنڈت، ملاں، قاضی
ناں میں دانی، ناں فیاضی
ناں میں جھگڑے کر کر راضی
ناں میں منشی، عالم فاضل
ناں میں رند تے ناں ہشیار
مَینوں پاگل پن درکار


میں نہیں کھاندا ڈَکّو ڈولے
رتھ جیون نُوں لا ہچکولے
اینویں لبھدا پھراں وچولے
کوئی بولے تے کوئی نہ بولے
ملے گلے دا آدر کر کے
کرناں اپنا آپ سدھار
مَینوں پاگل پن درکار

سب دسدے نیں ون سوَنے
کول جاؤ تے خالی چھنّے
دل نہ منے، تے کیہ منے
اینویں من منوتی کاہدی
گل نہ ہندی ہنے بنے
اندر کھوٹ تے باہر سچیار
مَینوں پاگل پن درکار

ایہہ دنیا کیہ رولا گولا
کوئی کہندا اے مولا مولا
کوئی کردا اے ٹال مٹولا
کوئی پاؤندا اے چال مچولا
مینوں کجھ پتہ نہیں چلدا
کیہ ہندا اے وچ سنسار
مَینوں پاگل پن درکار

ولی، پیر میں پگڑ پگڑ کے
گٹے گوڈے رگڑ رگڑ کے
دل نوں ہن تے جکڑ جکڑ کے
اینویں جھگڑے جھگڑ جھگڑ کے
چھڈ دتے نیں جھگڑے جھانجے
لمے چوڑے کھل کھلار

مَینوں پاگل پن درکار
ربّا، مَینوں پاگل پن درکار

 

[محمد جاوید اختر]

کھّراں‌ وچ سمندر رکھّاں، سوچاں وچ جہان
سجدے کرن فرشتے مینوں، میرا ناں انسان

مینوں کِنج ہلا سکدے نیں، جھکّھڑ تے طوفان
کھڑا واں، سَت زمیناں ڈھا کے، چُک کے سَت اَسمان

جھوٹھا کیہڑا، سچّا کہیڑا، کِسراں کراں پچھان
کھاندے پئے نیں قسماں سارے سر تے رکھ قرآن

گڈ جیہا ایہہ جُثّا میرا بن جاندا اے پُھل
کچے پلے جدوں کھڈونے شامیں جپھیاں پان

میرے آل دوال نہ وَسّے، اک وی مذہب غیر
دسّے شہر دا قاضی، میرا سڑیا کِنج مکان

جم دی دھی نوں دبن والا فیر قانون بنا
ڈولے دے نال پُتّر والا، منگّے پیا مکان

اس دھرتی تے جِتھّے جِتھّے لڑ دے پئے نیں لوک
اپنا جُثّا ویکھاں بابا، ہر تھاں لہو لہان

(بابا نجمی - اکھراں وچ سمندر)

 

[محمد جاوید اختر]

میرا تیتھوں وکھریاں جھٹ نہی نبھدا کراتنی بےپروائی نہی. بندےاگے وی غخط خان میںخون دے نال لکھیےخط پڑھن توں پہلے پاڑیں نہ.
لگ غیردے آکھیےلطیاں کرباندھن محسوس نہ کرگل کائی نہی. ہکے آکھ چا تیری خدمت وچ اگے جند جیوی ایہے جڑدےجوڑ وگاڑیںنہ.
تیڈےناںدےنال عقیدت ہےناںپیریں ہیٹعمر غریب نبھائی نہی. ہکہ جرم حیات نوں معاف چا کرآگھاں ھوسی غلطی کائھ لتاڑیں نہ.
خط نبیل دل دے نال رکھیںخط کاغذ سمجھ کے ساڑیں نہ.
جتھ ی نیئںوس خوش وس

 

[محمد جاوید اختر]

کیڈے پیار دا میسج لکھیا اے ذرہ پڑھ تاں سئ ڈیلیٹ نہ کر.

خالی ڈیکھ تاں سئ ان باکس دے وچ بھانویں یار موبائیل اچ فیڈ نہ کر.

نہ آدھے سانوں کالاں کر ساڈے واسطے کاڈ خرید نہ کر.

مس کال چا ڈے اساں راضی ہاں ساتے خرچہ یار مزید نہ کر

 

[محمد جاوید اختر]

میرا تیتھوں وکھریاں جھٹ نہی نبھدا کراتنی بےپروائی نہی. بندےاگے وی غخط خان میںخون دے نال لکھیےخط پڑھن توں پہلے پاڑیں نہ.
لگ غیردے آکھیےلطیاں کرباندھن محسوس نہ کرگل کائی نہی. ہکے آکھ چا تیری خدمت وچ اگے جند جیوی ایہے جڑدےجوڑ وگاڑیںنہ.
تیڈےناںدےنال عقیدت ہےناںپیریں ہیٹعمر غریب نبھائی نہی. ہکہ جرم حیات نوں معاف چا کرآگھاں ھوسی غلطی کائھ لتاڑیں نہ.
خط نبیل دل دے نال رکھیںخط کاغذ سمجھ کے ساڑیں نہ.
جتھ ی نیئںوس خوش وس