سرائیکی شعر

[جاسمن]

اساں اجڑے لوک مقدراں دے
ویران نصیب دا حال نہ پچھ
توں شاکر آپ سیانا ایں
ساڈا چہرہ پڑھ حالات نہ پچھ,
شاکر شجاع آبادی

 

[نیرنگ خیال]

اگر سرائیکی والی لڑی میں لکھیں گی میں تو یہی سمجھوں گا نا۔

اگر سمجھ کا یہی معیار ٹھہرا ہے تو پھر آپ کو اسے شعر بھی سمجھنا چاہیے تھا۔

 

[جاسمن]

تیڈا عید دا جوڑا گھِن آیاں،
پر شرط اے چاونڑ آپ آسیں

 

[جاسمن]

تیڈا عید دا صابن میں گھِنساں
پر وعدہ کر تُوں منہ دھوسیں

 

[جاسمن]

بہتر حور دے وچوں گزارا ہک تے کر گھنسوں
اکہتر حور دے بدلے اساکوں رج تے روٹی ڈے

شاکر شجاع آبادی

 

[محمد عبدالرؤوف]

شاکر شجاع آبادی
فکر دا سجھ ابھردا ہئے سوچیندیاں شام تھی ویندی
خیالیں وچ سکون اجکل گولیندیاں شام تھی ویندی

انھاں دے بال ساری رات روندین، بُھک توں سُمدے نئی
جنھاں دی کہیں دے بالاں کوں کھڈیندیاں شام تھی ویندی

غریباں دی دعا یارب خبر نہیں کن کریندا ہیں
سدا ہنجوؤاں دی تسبیح کُوں پھریندیاں شام تھی ویندی

کڈھیں تاں دُکھ وی ٹل ویسن کڈھیں تاں سکھ دے ساہ ولسن
پُلا خالی خیالاں دے پکیندیاں شام تھی ویندی

میڈا رازق رعایت کر نمازاں رات دیاں کردے
جو روٹی رات دی پوری کریندیاں شام تھی ویندی

میں شاکر بُھک دا ماریا ہاں مگر حاتم تُوں گھٹ کائینی
قلم خیرات میڈی ہے چلیندیاں شام تھی ویندی

 

[نیرنگ خیال]

ایہو جیڑھا آدر کہیں کوں لوکی ݙیندن رفعت
لوکیں دی امانت ہوندے واپس کرݨا پوندے

رفعت عباس

نوٹ: سرائیکی فونٹ کی وجہ سے ڈیندن اور کرنڑا شاید درست نظر نہ آئے۔

 

[جاسمن]

تیڈے نال سنگت حقیقی اے
ساکوں وقت گزارا نہ سمجھیں

 

[جاسمن]

‏اس۔اں روہی دے واسی ل۔وگ۔۔۔ سجن۔ڑ
‏س۔اڈے دل دری۔ا س۔اڈی اکھ صح۔را

‏اس۔اں بیشک۔۔۔ اج۔ڑے ل۔وک سہ۔ی
‏ک۔وئ۔ی س۔اڈے ورگا گ۔ول ڈکھ۔ا

‏اس۔اں م۔ول کسی نہ وک۔دے ہی۔ں
‏بھ۔ان۔وی۔ں دولت۔۔۔ دے تُ۔و ڈھی۔ر چ۔ا لا

 

[جاسمن]

تیڈا لہجہ بہوں کوڑا اے
توں کوشش کر، سرائیکی سکھ

 

[سیما علی]

تیڈا لہجہ بہوں کوڑا اے
توں کوشش کر، سرائیکی سکھ

واہ واہ کیا کہنے

 

[سیما علی]

میں شاکر بُھک دا ماریا ہاں مگر حاتم تُوں گھٹ کائینی
قلم خیرات میڈی ہے چلیندیاں شام تھی ویندی

(شاکر شجاع آبادی)

 

[سیما علی]

اعتبار نہ کر انہاں سوہنیاں تے اج کجھ ہوند ن کل کجھ ہوندن
منہ زور مزاج دے مالک ہن، گھڑی کجھ ہوندن پل کجھ ہوندن
انھاں حسن دیاں بھریاں بوتلاں دے گل کجھ ہوندن تل کجھ ہوندن
ہِن شاکر مثل کر یہاں دے،پھُل کجھ ہوندن ،پھَل کجھ ہوندن

 

[سیما علی]

جے سچ آکھنڑ بغاوت ہےِ بغاوت ناں ہےِ شاکر دا
چڑھاؤ نیزے تے سر بھانویں میڈے خیمے جلا ڈیوؤ

 

[سیما علی]

اکھیاں تے جہیں قسم چوا اساں تیڈڑے ہیں
رکھ آپ غلامی وچ شاکر یا ویچ وٹا ، اساں تیڈڑےہیں

 

[جاسمن]

جڈاں دشمن راز تو واقف ہوے
وت سمجھے یار منافق ہن

 

[سیما علی]

جڈاں دشمن راز تو واقف ہوے
وت سمجھے یار منافق ہن

کیا غضب کی بات ہے ۔۔۔۔۔

 

[سیما علی]

اجاڑ کے گھر دا موج میلہ وفا دی بستی وسائی ودے ہاں
انا دا ترکہ لٹا پٹا کے تے سر کوں جاہ جاہ نوائی ودے ہاں

اے پیلے پٹکے تے مرلی سندھڑے بہانہ روزی دا ہے اصل وچ
سجن دے دیس اچ جگاویں ویس اچ نظر دا کشکول چائی ودے ہاں

ستم وی اوندا پچاونا ہا الاہما دینا وی جائز نہ ہا
غماں کوں سینے دے نال لا کے خوشی دی بکل ولئی ودے ہاں

حیاتی ناکام حسرتاں کوں دلاسے دیندیاں گزاری اکثر
نہ بلدی اے نہ وسمدی(بجھدی) اے جو ہجر دی دھونی دھکائی ودے ہاں

کدائیں پاگل، کدائیں جوگی، کدائیں منگتے، کدائیں شاکر
کسے دی خاطر اے زندگی کوں عجب تماشا بنائی ودے ہاں



(شاکر)
ترجمہ

گھر کی ساری رونق اجاڑ کر ہم صرف وفا کی بستی بسائے پھر رہے ہیں
انا کا ترکہ لٹا پٹا کر اب جگہ جگہ سر جھکائے پھر رہے ہیں

یہ پیلے کپڑے، سندھی مرلی (سندھی جوگیوں کا خاص لباس) یہ بھیس تو دراصل روزی کمانے کا بہانہ ہے
سجن کے دیس میں‌، جوگیوں کے لباس میں، ہم نظر کا کشکول اٹھاے پھر رہے ہیں

اس کا ستم برداشت بھی کرنا تھا، اور شکایت کرنی بھی جائز نہ تھی
لہذا غموں کو سینے سے لگا کر بظاہر خوشی کا لبادہ اوڑھے پھر رہے ہیں

عمر کا اکثر حصہ ناکام حسرتوں کو دلاسے دیتے ہوئے گزارا
نہ جلتی ہے، نہ بجھتی ہے، یہ جو ہجر کی دھونی لگائے پھر رہے ہیں

کہیں پہ پاگل، کہیں پہ جوگی، کہیں پہ بھکاری، کہیں پہ شاکر
کسی کی خاطر زندگی کو عجب تماشا بنائے پھر رہے ہیں

 

[نیرنگ خیال]

مسیت دے وچ اذان ڈے کے نہ سڈ وو ملاں خدا دا ناں من
نماز الفت ادا کرن ڈے تے فرض ول پے ادا کریسوں

شاکر

 

[نیرنگ خیال]

بارشاں دی راہگزر تے بھاہ مچاون چھوڑ ڈے
تُرٹے ہوئے ڈیوے دیوچ توں تیل پاون چھوڑ ڈے

گالھ نہ من مولوی دی رکھدیں جیکر کجھ شعور
نال رب دے یاری لا گھن خوف کھاون چھوڑ ڈے

شاکر