طاہر دی پنجابی شاعری

[طاہر]

تیرے دُکھاں دی برسات
مُکدے مُکدے نئیں مُکدی
تیرے ہجر دی اے کالی رات
لنگھدے لنگھدے نئیں لنگھدی
میں‌‌ رات دے پچھلے پہر وچ
تپدی شِکر دُپہر وچ
تیری راہوں وچ کھلواں
نہ میں جاگاں نہ میں سوواں
پیا واو رولے وانگوں
وچ تھلاں دے ایدھر اودھر پہواں
ہک واری تو مُڑ کہر نوں آجا
میں وی کِتے سُکھ دی نیندر سوواں

 

[طاہر]

یاد

ہونڑی دل دے بو ہے ٹہو کے
اسی بے چین بیٹھے آں رو کے
فیر تیری یاد ستاونڑ آ گئی اے
لہو دے اتھرو رواونڑ آگئی اے
دسو مینوں میں کی کراں
اودھی یاد تے دل نوں کھا گئی اے
جیہڑی سُٹ کے راہ وچ ٹر گئی اے
اکھاں وچ اتھرو پہر گئی اے
جدے باجوں جندڑی ہر گئی اے
میرے دل تے زخماں دے تیر چلا کے
مینوں سو سو اتھرو خون دے روا کے
اودھی یاد فیر ستاونڑ آگئی اے

 

[طاہر]

پنجابی غزل

شاماں پیون راتاں چڑھن کدی نہ ہووے سویرا
سورج چمکے دن چڑھے اکھاں اگے رہوے ہنیرا

دنیا دے غم میں ویکھ کے کیوں اپنڑا سینہ سانڑاں
اسی ہور غماں دا کی کرنڑاں ہک تیرا غم بہتیرا

ورھے لنگھے چھڈ وطناں نوں پردیس جاوسیا ایں
اج وی تینوں واجاں مارے ویہڑے دا کچا بنیرا

غم دے چرخڑے تے بیٹھی دُکھ دا سوت میں کتاں
شام دی لالی اداس رہوے نالے چیکاں مارے ہنیرا

ہنجواں دے بادل چھائے طاہر دکھ دی بارش وہر دی
غم دی اگ دے شعلے نچنڑ پہریا رہوے چار چفیرا

 

[دوست]

چھاگئے او طاہر جی۔
بہت چنگی شاعری اے۔ نوازدے رہو اپنی شاعری نال سانوں۔

 

[طاہر]

چھاگئے او طاہر جی۔
بہت چنگی شاعری اے۔ نوازدے رہو اپنی شاعری نال سانوں۔

پسند کرن لئی وڈی مہربانی تُہاڈی

 

[طاہر]

ڈونگے سمندر

دِل دے اندر
ڈونگے سمندر
کوننڑ دلاں دیاں جاننڑے
خاک وی ایتھے
نور وی ایتھے
نار وی ایتھے
کوننڑ کیویں پہچاننڑے
بس ہک
اللہ ہی سب جاننڑے
طاہر احمد طاہر

 

[قیصرانی]

بوت ای ودھیا

 

[دوست]

 

[طاہر]

کی دساں میں یار
اودھے وعدے دا اعتبار
سانوں لے ڈبیا ہر وار
کنا سستا ہویا ایتھے
سسی پنہوں دا پیار
کوئی وچ تھلاں دے رُلیا
کوئی وچ چنہاں دے ڈبیا
کوئی دُدھ دی نہر لیایا
کسی تاج محل بنایا
کسی زہر دا پیالہ پی کے
اپنڑا پیار نبھایا
اوہ کہہ گیا سی فیر آننڑ ملاں گے
ساہ سانبھے نہ جاننڑ دلاں دے
مڑ اج تک اوہ نئیں آیا
نہ چٹھی پتر پایا
کوئی وعدے کرکے مُکرے
کردیوے دلاں دے ٹکڑے
کوئی آپے بنڑے دیوار
کی دساں میں یار
اودھے وعدے دا اعتبار
سانوں لے ڈُبیا ہر وار

 

[شاہد احمد خان]

طاہر نظر نا لگے تینو ، چنگا آخدا اے

 

[طاہر]

طاہر نظر نا لگے تینو ، چنگا آخدا اے

بڑی مہربانی اے تُہاڈی ۔بہت بہت شُکریہ پسند کرن لئی

 

[طاہر]

جدائیاں

اکھ توں اتھرو ٹپ ٹپ ڈھل کے ساوننڑ مینہ ورساوننڑ
جیہڑے ٹر جاندے پردیساں نوں فیر مڑ کدی نہ آوننڑ
ککھاں وانگوں رُلدی پھراں پتیاں وانگوں اُڈدی پھراں
طاہر یاداں تیریاں کملی کیتا جدائیاں کی کی دن دکھاوننڑ​

 

[طاہر]

تازہ تازہ

اس حیاتی دے لمے پینڈے مار کے
اسی ٹر چلے آں اپنڑا سب کج ہار کے

تیرے ناویں لادیئےجند دے سارے لمے
آپے اسی ڈب جاننڑا سجناں تینوں تار کے

مینوں جیندے جی کسی نہ پچھیا آ کے
مزار بنا پوجننڑاانہاں لوکاں مینوں مار کے

بوہڑ‌ دی ٹھنڈی چھاں تلے چٹنی روٹی کھائیے
کھو دا مٹھا پاننڑی پیئے دویں پیر پسار کے

چھالاں ماردا آواں گا کنداں بوہے ٹپ کے
اک وار تے ویکھ لے طاہر نوں واز مار کے

 

[طاہر]

شاماں پیون راتاں چڑھن کدی نہ ہووے سویرا
سورج چمکے دن چڑھے اکھاں اگے رہوے ہنیرا

دنیا دے غم میں ویکھ کے کیوں اپنڑا سینہ سانڑاں
اسی ہور غماں دا کی کرنڑاں ہک تیرا غم بہتیرا

ورھے لنگھے چھڈ وطناں نوں پردیس جاوسیا ایں
اج وی تینوں واجاں مارے ویہڑے دا کچا بنیرا

غم دے چرخڑے تے بیٹھی دُکھ دا سوت میں کتاں
شام دی لالی اداس رہوے نالے چیکاں مارے ہنیرا

ہنجواں دے بادل چھائے طاہر دکھ دی بارش وہر دی
غم دی اگ دے شعلے نچنڑ پہریا رہوے چار چفیرا

 

[نوید ملک]

بوؤں چنگے طاہر

 

[عمر سیف]

شاماں پیون راتاں چڑھن کدی نہ ہووے سویرا
سورج چمکے دن چڑھے اکھاں اگے رہوے ہنیرا

خوب

 

[طاہر]

بوؤں چنگے طاہر

بڑی مہربانی اے تہاڈی نوید بھرا۔۔۔۔۔

 

[طاہر]

شاماں پیون راتاں چڑھن کدی نہ ہووے سویرا
سورج چمکے دن چڑھے اکھاں اگے رہوے ہنیرا

خوب

شکریہ جناب ہوناں دا ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔

 

[طاہر]

انہیاں وانگوں ڈگدا پھراں
کندہاں پھڑ‌ پھڑ ٹردا پھراں
جگ تے واہ واہ جگ ہنسائی
کیویں جئی توں اے جند بنائی
رات دے پچھلے پہراں وچ
تپدیاں بلدیاں دُپہراں وچ
کانوں اے جند پھسائ
اوس ہرجائی
میرے ماہی​

 

[نوید ملک]

سواد آ گیا ، بوؤں چنگا لکھیا جے