عشقِ دا سیک

[محمد اظہر نذیر]

میڈھی عرض تینڈھے در سٹ آون
ساڈھے شھر دے لوک اِڈے نیک وی نئں

کیہڑا اسم پڑھاں کیہڑا سہر کراں
کسے ھور ولاں توں ویکھ وی نئں

تینڈھا مست حسن میڈھا بن جاوے
ایڈھے سوہنے بھلے ساڈھے لیکھ وی نئں

ہک وار سجن ساکو تک ونجیں
ساڈھے ہتھاں وچ او ریکھ وی نئں

اؤے جا اظھرے سینے بھانبھڑ بلدا
او کو لگیا عشقِ دا سیک وی نئں​

 

[محمد اظہر نذیر]

سنگیو تاں ساتھیو،
مے کو ہی پتا نہ تھی کہ شاعری کے تھیندی ہے، پر جو دلے وچ تھیندا ہی لکھ ویندا واں
اگے تساڈھی مرضی پڑھ ونجو تہ دس ونجو کہ پسند تھی وی کہ نییں
اظہر

 

[تلمیذ]

بہوؤں پسِند اے سرکار، آپنی کوشش جاری رکھو، ھَِک دن آؤسی رب دے کرم نال تہاڈے کلام وِچ نکھار آجاسی۔

 

[محمد اظہر نذیر]

بڑی میربانی سوہنیو

 

[ھارون رشید]

بڑا عشق عشق توں کرنا ایں
کدی عشق دے گنجل کھول تے سہی
تینوں مٹی وچ نہ رول دئے
دو پیار دے بول بول تے سہی
سکھ گھٹ تے درد ہزار ملن
کدی عشق نوں تکڑی تول تے سہی

تیری ہسدی اکھ وی پج جاسی
توں سانوں کدی اندروں پھول تے سہی

 

[شمشاد]

واہ واہ، بوت ودیا۔