غدیر زھرا
لائبریرین
مائیں نی مائیں
میرے گیتاں دے نیناں وچ
برہوں دی رڑک پوے
ادھی ادھی راتیں
اٹھ رون موئے متراں نوں
مائیں سانوں نیند نہ پوے
Mother, o mother,
My songs are like eyes
That sting with the grains of separation.
In the middle of the night,
They wake and weep for dead friends.
Mother, I cannot sleep.
بھیں بھیں، سگندھیاں وچ
بنھاں پھہے چاننی دے
تاں وی ساڈی پیڑ نہ سہوے
کوسے کوسے ساہاں دی
میں کراں جے ٹکورمائیں
سگوں سانوں کھان نوں پوے
Upon them I lay strips of moonlight
Soaked in perfume,
But the pain does not recede.
I foment them With warm sighs,
Yet they turn on me ferociously.
آپے نی میں بالڑی ہاں
حالے آپے متاں جوگی
مت کہڑا ایس نوں دوے؟
آکھ سونی مائیں ایہنوں
رووے بلھ چتھ کے نی
جگ کتے سن نہ لوے
I am still young,
And need guidance myself.
Who can advise him?
Mother, would you tell him,
To clench his lips when he weeps,
Or the world will hear him cry.
آکھ سونی کھائے ٹک
ہجراں دا پکیا
لیکھاں دے نی پٹھڑے توے
چٹ لئے تریل لونی
غماں دے گلاب توں نی
کالجے نوں حوصلا رہوے
Tell him, mother, to swallow the bread
Of separation.
He is fated to mourn.
Tell him to lick the salty dew
On the roses of sorrow,
And stay strong.
کہڑیاں سپیریاں توں
منگاں کنج میل دی میں
میل دی کوئی کنج دوے
کہڑا ایہناں دماں دیاں
لوبھیاں دے دراں اتے
وانگ کھڑا جوگیاں رہوے
Who are the snake handlers
From whom I can get another skin?
Give me a cover for myself.
How can I wait like a jogi
At the doorstep of these people
Greedy for gold?
پیڑے نی پیڑے
ایہ پیار ایسی تتلی ہے
جہڑی سدا سول تے بہوے
پیار ایسا بھورہے نی
جہدے کولوں واشنا وی
لکھاں کوہاں دور ہی رہوے
Listen, o my pain,
Love is that butterfly
Which is pinned forever to a stake.
Love is that bee,
From whom desire,
Stays miles away.
پیار اوہ محل ہے نی
جہدے وچ پنکھواں دے
باجھ کجھ ہور نہ رہوے
پیار ایسا آنگنا ہے
جہدے وچ نی وصلاں دا
رتڑا نہ پلنگ ڈہوے
Love is that palace
Where nothing lives
Except for the birds.
Love is that hearth
Where the coloured bed of fulfilment,
Is never laid.
آکھ مائیں، ادھی ادھی راتیں
موئے متراں دے
اُچی اُچی نام نہ لوے
متے ساڈے مویاں پچھوں
جگ ایہ شریکڑا نی
گیتاں نوں وی چندرا کہوے
Mother, tell him not to
Call out the name of his dead friends
So loudly in the middle of the night.
When I am gone, I fear
That this malicious world,
Will say that my songs were evil.
مائیں نی مائیں
میرے گیتاں دے نیناں وچ
برہوں دی رڑک پوے
ادھی ادھی راتیں
اٹھ رون موئے متراں نوں
مائیں سانوں نیند نہ پوے
Mother, o mother
My songs are like eyes
That sting with the grains of separation.
In the middle of the night ,
They wake and weep for dead friends.
Mother, I cannot sleep
میرے گیتاں دے نیناں وچ
برہوں دی رڑک پوے
ادھی ادھی راتیں
اٹھ رون موئے متراں نوں
مائیں سانوں نیند نہ پوے
Mother, o mother,
My songs are like eyes
That sting with the grains of separation.
In the middle of the night,
They wake and weep for dead friends.
Mother, I cannot sleep.
بھیں بھیں، سگندھیاں وچ
بنھاں پھہے چاننی دے
تاں وی ساڈی پیڑ نہ سہوے
کوسے کوسے ساہاں دی
میں کراں جے ٹکورمائیں
سگوں سانوں کھان نوں پوے
Upon them I lay strips of moonlight
Soaked in perfume,
But the pain does not recede.
I foment them With warm sighs,
Yet they turn on me ferociously.
آپے نی میں بالڑی ہاں
حالے آپے متاں جوگی
مت کہڑا ایس نوں دوے؟
آکھ سونی مائیں ایہنوں
رووے بلھ چتھ کے نی
جگ کتے سن نہ لوے
I am still young,
And need guidance myself.
Who can advise him?
Mother, would you tell him,
To clench his lips when he weeps,
Or the world will hear him cry.
آکھ سونی کھائے ٹک
ہجراں دا پکیا
لیکھاں دے نی پٹھڑے توے
چٹ لئے تریل لونی
غماں دے گلاب توں نی
کالجے نوں حوصلا رہوے
Tell him, mother, to swallow the bread
Of separation.
He is fated to mourn.
Tell him to lick the salty dew
On the roses of sorrow,
And stay strong.
کہڑیاں سپیریاں توں
منگاں کنج میل دی میں
میل دی کوئی کنج دوے
کہڑا ایہناں دماں دیاں
لوبھیاں دے دراں اتے
وانگ کھڑا جوگیاں رہوے
Who are the snake handlers
From whom I can get another skin?
Give me a cover for myself.
How can I wait like a jogi
At the doorstep of these people
Greedy for gold?
پیڑے نی پیڑے
ایہ پیار ایسی تتلی ہے
جہڑی سدا سول تے بہوے
پیار ایسا بھورہے نی
جہدے کولوں واشنا وی
لکھاں کوہاں دور ہی رہوے
Listen, o my pain,
Love is that butterfly
Which is pinned forever to a stake.
Love is that bee,
From whom desire,
Stays miles away.
پیار اوہ محل ہے نی
جہدے وچ پنکھواں دے
باجھ کجھ ہور نہ رہوے
پیار ایسا آنگنا ہے
جہدے وچ نی وصلاں دا
رتڑا نہ پلنگ ڈہوے
Love is that palace
Where nothing lives
Except for the birds.
Love is that hearth
Where the coloured bed of fulfilment,
Is never laid.
آکھ مائیں، ادھی ادھی راتیں
موئے متراں دے
اُچی اُچی نام نہ لوے
متے ساڈے مویاں پچھوں
جگ ایہ شریکڑا نی
گیتاں نوں وی چندرا کہوے
Mother, tell him not to
Call out the name of his dead friends
So loudly in the middle of the night.
When I am gone, I fear
That this malicious world,
Will say that my songs were evil.
مائیں نی مائیں
میرے گیتاں دے نیناں وچ
برہوں دی رڑک پوے
ادھی ادھی راتیں
اٹھ رون موئے متراں نوں
مائیں سانوں نیند نہ پوے
Mother, o mother
My songs are like eyes
That sting with the grains of separation.
In the middle of the night ,
They wake and weep for dead friends.
Mother, I cannot sleep
