محفل متراں دی

[فاروق احمد بھٹی]

نئیں سرکار، اَینی کاہڈی کاہلی اے؟ اجے حیاتی وچ تہاڈے کرن لئی بہتیرے کم کاج نیں۔ پہلوں اینہاں نوں مکا لوؤ، فیر ایس بارے سوچنا، حضور!

تواڈی توجہ لئی شکر گزار اے بندہ۔۔ باقی بندہ کس لائق

 

[سید شہزاد ناصر]

 

[سید شہزاد ناصر]

’’تیرے میرے سُفنے سچّے نِکلن گے
ادھّی رات نُوں سُورج پُورے نِکلن گے
ہتھّاں دی دستک تے‘ اِک دن ویکِھیں توں
بند گلی دے وِچوّں رستے نِکلن گے
گُھپ ہنھیرے غاراں دے دروازے چوں
پِیلے ہتھّ مشالاں لَے کے نِکلن گے
رانجھیاں دا ایہہ خواب وی‘ پُورا ہووے گا
ہِیراں دی بستی چوں‘ کھیڑے نِکلن گے‘‘

عطاء الحق قاسمی

​

 

[سید شہزاد ناصر]

سندر مندریئے ہو
تیرا کون وچارا ہو
دلا بھٹی والا ہو
دلے دی دھی ویاہی ہو
سیر شکر آئی ہو
کڑی دے بوجھے پائی ہو
کڑی دا لال پٹاکا ہو
کڑی دا سالو پاٹا ہو
سالو کون سمیٹے ہو
چاچا گالی دیسے ہو
چاچا چوری کٹی ہو
جمیداراں لٹی ہو
جمیدار سدائے ہو
گن من پلے پائے ہو۔​

ایہہ لوک گیت کدی سنیا سی پتہ نئیں کہدا اے

​

 

[سید شہزاد ناصر]

جتھے جگا ماریا، اتھے رون تتر تے مور،
محلیں رودیاں رانیاں، پچھواڑے روندے چور۔

 

[سید شہزاد ناصر]

جیٹھ ہاڑ دیاں دھپاں وے چنا، ایتھے پین بلائیں،
وے لال دماں دیا لوبھیاں، پردیس نہ جائیں۔
مے کتوگی نکڑا، توں بہہ کے کھائیں،
نی لاجو ناراں دی کھٹی وچّ کوئی برکت ناہیں،
نی گوریئے، مردا دی کھٹی، چوڑے چھنکن باہیں۔

 

[سید شہزاد ناصر]

اِٹّ کَھڑَکّے، ٹکر پّکے،
تتّا ہووے چُلّھا
آن فِقیر تے کھا کھا جاوَن،
راضِی ہووے بُلّھا
جِس تن لگیّا عشق کمال
ناچے بے سُر، تے بے تال
درد مند نوں کوئ نہ چھیڑے
جس نے آپے دُکھ سہیڑے
جمنا جیونا مُول اُکھیڑے
بُوجھے اپنا آپ خیال
جِس تن لگیّا عشق کمال
ناچے بے سُر، تے بے تال

​

 

[سید شہزاد ناصر]

اُچیاں لمیاں لال کھجوراں تےپتر جنہاں دے ساوے
جس دم نال سانجھ اساں کوں او دم نظر نہ آوے
گلیاں سنجیاں اُجاڑ دسن میں کو ،ویہڑا کھاون آوے
غلام فریدا اوتھے کی وسنا جتھے یار نظرنہ آوے​

 

[محمد یعقوب آسی]

دوناں پاسے، دونہاں پاسے ۔ تہاڈی، تساڈی ۔ کچھ، کجھ ۔
زمرہ کوئی نہ کوئی ہووے گا پہلوں ای۔ اک واری پھیرا مار لئو۔

 

[سید شہزاد ناصر]

​

 

[سید شہزاد ناصر]

کُھوہ وچ پانی
ماں میری رانی
پیو میرا راجہ
ہیٹھ گھوڑا تازہ
چاندی دیاں پَوڑیاں
سونے دا دَروازہ
ایہہ کسی نوں پورا یاد اے؟

 

[سید شہزاد ناصر]

وَگدی اے راوی ماہی وے وِچ دو پُھل پیلے ڈھولا
اک پُھل منگیا ماہی وے توں پیا دلِیلے ڈھولا​

 

[سید شہزاد ناصر]

بھیناں واگاں پھڑیاں نی
وِیر گُھوڑی چَڑھیا
بھیٔن پَھڑی واگ
پَنج روپئے بھیٔن دا لاگ
بُوری چھوٹی بھیٔن دا لاگ
ویر گھوڑی چَڑھیا
بھیناں واگاں پَھڑیاں​

 

[سید شہزاد ناصر]

پیو نہ پڑھیا تے دادا نہ پڑھیا
مُنڈا حرام دا مسیتے نہ وڑیا
تُھوڑا تُھوڑا کھایا جے
گلیاں نہ تَرکایا جے

 

[arifkarim]

بابا بلے شاہ دی شاعری وی لا چھڈو!

 

[سید شہزاد ناصر]

چوٹاں
جد اک شاعر کوئی شعر کیہندا ہے تے اوہدے جواب وچ دوجا شاعر فوری طور تے کوئی شعر لکھ دیندا ہے ایس نوں چوٹاں کیہندے ہن۔

اک وار بابا تاج نے اکھاڑے وچ آکھیا

اساں دے ملن دی خواہش رکھیں وطن اساں دا خاص ملتان پُچھ لَے
امرتسر پنجاب وچ آن کے تے کٹڑے وچ خزانے دکان پُچھ لَے
اﷲ دِتا غریب دا نام عاجز کندی دوزاں دی آ کے دکان پُچھ لَے
تاج دین دا جان کے نام پایا سمن شاہ دولو نگہبان پُچھ لَے

برداپشاوری وی اکھاڑے وچ موجود سی جَھٹ بولے

کیہڑی کستوری تے مُشک ویچیں جو میں آن کے تیری دُکان پُچھ لاں
کیہڑے بہاءالحق دا توں پوترا ایں وطن جا کیجو تیرا ملتان پُچھ لاں
کیہڑا لکّھاں کروڑاں دا ونج کرنا ایں جیہڑا جا کے تیرا نشان پُچھ لاں
بردا آکھدا ہور نوں خواہش نہیں اے نگہباں جوتیرا کھاہان پُچھ لاں

 

[سید شہزاد ناصر]

بابا بلے شاہ دی شاعری وی لا چھڈو!

پنجابی دی مثل اجیہڑا منہہ توں بولے اوہ ای کنڈا کھولے
تسی آپے ای لاؤ نا

 

[arifkarim]

پنجابی دی مثل اجیہڑا منہہ توں بولے اوہ ای کنڈا کھولے
تسی آپے ای لاؤ نا

ساڈے کول ہوندی تے تانوں کہندی کی لوڑ سی!

 

[سید شہزاد ناصر]

ساڈے کول ہوندی تے تانوں کہندی کی لوڑ سی!

آہو جدوں ویسن مُکا جاندا اے تے آٹے دی ای لوڑ ہُندی اے

 

[سید شہزاد ناصر]

arifkarim تہاڈے مونہاں تو پنچابی بہت سوہنی لگ رئی اے
جیوندے رہو اپنے خرچے تے