عبدالقیوم چوہدری
محفلین
تسبیح دے اِک اِک دانے تے تُوں یار دا وِرد پکؤندا رو
او رُسیاء آپّے مَن جاؤ گا تُوں اپنا فرض نِبہوندا رو
او رُسیاء آپّے مَن جاؤ گا تُوں اپنا فرض نِبہوندا رو
جیوندے رووووووووووو چوہدری صاحباوہ چیت وساکھ دی دُھپ ورگی
سرگی توں پہلی چُپ ورگی
اوہ سُرخ لباں دی لالی جئی
اوہ جوگن جئی، متوالی جئی
اوہ سُفنے وانگ خیالی جئی
تے حوراں وانگ نرالی جئی
کیہ دسّاں اُس مستانی دا
اوہ چشمہ مِٹّھے پانی دا
کیہ ذکر کراں میَں ہانی دا
اوہ چشمہ مِٹّھے پانی دا
آیا منہ چ پانی!!!!
اے گلاں چنگیاں نئیں ۔۔۔پراٹھے دکھا کے تسی ساڈے دل تے چھریاں نہ چلاؤ۔۔او وی اچار تے لسی والے گلاس نال۔۔۔
رناں والیاں دے پکن پراٹھےکوئی نئیں گل کر لو مخول پراٹھے وکھا دکھا کے۔۔
چوہدری صاحب تہاڈی گل بجا لیکن روزے دے اکھ وچکار تے رناں والیاں دے وی پراٹھے نئیں پکدے ناں۔۔۔تے ماہی احمد ہوری ساڈی کمزوری یعنی پراٹھے وکھا کے ساڈے روزے دا امتحان لیندے رہندے نیں۔۔۔
ہلا۔۔۔۔کر لینے آں بندوبست۔چوہدری صاحب تہاڈی گل بجا لیکن روزے دے اکھ وچکار تے رناں والیاں دے وی پراٹھے نئیں پکدے ناں۔۔۔تے ماہی احمد ہوری ساڈی کمزوری یعنی پراٹھے وکھا کے ساڈے روزے دا امتحان لیندے رہندے نیں۔۔۔
ہن دی گل نئیں پئی ہوندی۔۔۔۔ایہہ تے کل پتہ لگے دا۔۔۔ماہی احمد بالکل پرسکوووون۔۔۔ ماہی احمد نے کڑہی پکوڑے پکائے نیں جیڑے ایسے سواد دے بنے نیں کہ اوے ہوئے ہوئے۔۔۔
چلو دیکھ لوواں گےہن دی گل نئیں پئی ہوندی۔۔۔۔ایہہ تے کل پتہ لگے دا۔۔۔
زبردست۔ شکل تے بڑی ای سوہنڑی اے۔چلو دیکھ لوواں گے
ہنے تاں اے ویکھو
لسی دی کڑھی بنائی اے یا دہی دیچلو دیکھ لوواں گے
ہنے تاں اے ویکھو
لسی دی۔لسی دی کڑھی بنائی اے یا دہی دی
اللہ پاک رحمت دی بارش دوے بس۔رب سوہنڑے نے بڑا ای کرم کیتا اے۔ اِناں کوئی مینہ وسیا اے کہ پکھے وی بند کرنے پے گئے نیں۔
220 مطلب؟زبردست۔ شکل تے بڑی ای سوہنڑی اے۔
ایہہ کہیڑی مرچ پائی جے۔ مینوں ٹو ٹونٹی (220) لگدی
نصرت فتح علی خاں صاحب دی آواز چ سنیا سی اک وریمحترم رفیق اختر صاحب دا خوبصورت کلام ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ایہہ اتھرا عشق نئیں سَون دیندا، ساری رات جگائی رکھدا اے
جیہنوں لگ جاندا اوہنوں محشر تک، سُولی تے چڑھائی رکھدا اے
سُچے تیر چلا کے نینان دے، سانوں لذّت بخشے زخماں دی
ربّا تیر انداز دی خیر ہووے، ساڈے زخم سجائی رکھدا اے
اُس بے پرواہ دی اِس عادت، ساڈا حال تباہ کر چھڈیا اے
چِن وعدہ کر کے نئیں آؤندا، سانوں تارے گِنائی رکھدا اے
کتھے کیچ شہر دا شہزادہ، کتھے زینت بلخ بخارے دی
کتھے والی تخت ہزارے دا، کتھے مَجھیاں چرائی رکھدا اے
کدی عرشاں تے کدی غاراں وِچ، کدی مِصر دیاں بازاراں وچ
کربل دے محشر زاراں وِچ، سانوں چن آزمائی رکھدا اے