مِٹی نامہ ۔۔۔ خادم چشتی

نوآموز

محفلین
(۱)
مٹی بیڑی، پتن لُڈن
لُڈن، ہیر، سہلیاں، کڈھن
مِٹی چَھنّاں، ونجھلی، چُوری
مِٹی ڈانگ، ڈنگوری بُھوری
کَیدو مِٹی، کھیڑا مٹی
ہیر دا سارا ویہڑا مٹی
مٹی سہتی سَنے مراد
مٹی نال جہان آباد
مٹی چرخہ ہتھی مٹی
پُونی مٹی، جُٹی مٹی
مٹی سونا مٹی چاندی
مٹی حاکم مٹی باندی
مٹی تاج مٹی تلوار
مٹی دشمن مٹی یار
مٹی روضہ تاج محل
مٹی لیلٰی دا محل
مٹی کھنڈ تے مٹی کھیر
مٹی زہر تے مٹی تِیر
مٹی اُپر مٹی تھلے
مٹیوں نِکلے مٹی چلے
مٹی کھوہ حیاتی لَئ
کھوہ دی مٹی کھوہ وچ پئی​
 

نوآموز

محفلین
(۲)
مٹی ساقی تے جام، خُمار مٹی
مٹی نغمہ، مضراب تے تار مٹی
نشہ پنوں دا سسی سنگھار مٹی
کچا گھڑا تے سوہنی وِچکار مٹی
اودھر جنگل تے مجنوں لاچار مٹی
ایدھر لیلٰی بے کس بیمار مٹی
ہر پاسوں ای مٹی نظر آوے
جدھر ونجناں میں وار و وار مٹی
کھیڑا چھڈ دے خادماں ایس دا توں
ایس مٹی دے اُتے توں مار مٹی
 

نوآموز

محفلین
(۳)
اہیہ صحرا مٹی، بیابان مٹی
گلستان مٹی، چمنستان مٹی
تھل، بِٹے تے سسّی، فغان مٹی
عمر ماروی، کیچ مکران مٹی
کھا گئی بُھل کیڈی اہیہ نادان مٹی
ڈِگی عَرشاں توں وِچ جہان مٹی
کوکاں مارے نی ناتوان مٹی
مٹی محل تے مٹی دی آن مٹی
نالے قبر مٹی قبرستان مٹی
سَچ پُچھو تے سارا جہان مٹی
جُھوٹھی آ کڑ تے جُھوٹی اہیہ شان مٹی
میری سوچ تے میرا دھیان مٹی
کرنا زندگی اُتے گُمان مٹی
اَینویں مٹی دا کرنا ودھان مٹی
 

نوآموز

محفلین
(۴)
میرے خواباں دی سچی تعبیر مٹی
میرا پیار مِٹی میرا پِیر مٹی
میرا مان تران تے جوش مٹی
عقل فہم تے سوچ تے ہوش مٹی
میری اِنکھ تے عزت تے آن مِٹی
میری شوکت تے عظمت تے شان مٹی
میرے کھیتاں دا رنگ نِکھار مٹی
میرے باغاں دی سوہنی بہار مٹی
محنت کشاں دے متھے دا رنگ مٹی
اہیہ کساناں دی الہڑ اُمنگ مٹی
خادم تن تے من سریر مٹی
میرے شعراں دا شروع اخیر مٹی
 

نوآموز

محفلین
(۵)
نور عرش توں مٹی نوں پئے دَھکے مٹی عرش دی مڑ طلبگار بن گئی
جلوہ طور دا مٹی دا ہار ہو یا طلب نور دی مٹی دا پیار بن گئی
سَماں بیتیا فرش تو عرش تیکر پَوڑی پریت دی فیر وچکار بن گئی
روپ رانجھے دا جلوہ افروز ہویا مٹی ہیر دا سولہ سنگھار بن گئی
نوری روح دا بنیا مکان مٹی مٹی عِشق سَندا شاہکار بن گئی
نغمہ عشق تے روح رباب بنیا عقل مئے تے مٹی میخوار بن گئی
 

نوآموز

محفلین
(۶)
بندہ بُدھو جے اوہوی جہان اندر جہیڑا مٹی دی روح نوں جان دا نیئں
زندہ رہن دا وہ حق دار نہیؤں جہیڑا مٹی دی قدر پچھان دا نیئں
جہیڑا مٹی دے نال ہوئے مٹی موجاں رج کے کدی اوج مان دا نیئں
جہیڑا مٹی نوں ماں نئیں سمجھدائے اوہ تے بندہ ای رب رحمان دا نیئں
ہیرے لبھ لینے اوکھا کم نہیؤں اوکھا لبھنا سونے دی کھان دا نئیں
کریئے کی پر خادؔماں جدوں کوئی موتی رولدا نیئں مٹی چھان دا نئیں
 

Qamar Farid Chishti

محفلین
کَیدو مِٹی، کھیڑا مٹی
ہیر دا سارا ویہڑا مٹی

میری پروفائل اچ لگی فوٹو ایسے نظم دے خالق یعنی کہ ڈاکٹرپیر خادم فرید چشتی فاروقی ہوراں دی ہے، ایہہ نظم میں اپنے پنڈ اچ اوہناں دے کول بیٹھ کے سنی سی، کجھ دناں مگروں روزنامہ امروز دے ویکلی میگزین اچ چھپی پڑھی سی فیر اوہناں دی کتاب "رب راکھا" اچ پڑھی تے اج ایس عظیم فورم اچ، ڈاکٹر صاحب اج ساڈے اچ نہیں پر اوہ اج وی اپنی کویتا راہیں ساڈے آل دوآلے ای وسدے نیں، نو آموز صاحب دھن مہر تہاڈی امید ہے تسی اوہناں دیاں ہور نظماں غزلاں وی شیئر کرو گے
 
Top