Saraah
محفلین
باب-سماجی اُلٹم پلٹم
جیوں جیوں نویاں تہذیباں پنگریاں، دھرم ظاہر ہوئے، تیوں تیوں وتکرے وی ودھدے گئے۔ اندرونی کھچ تان دے کارن ہر مذہب ہر سماج و چ قسم قسم دی اوچ نیچ اگھڑ پئی۔ لوکاں دی رہنی بہنی و چ کمیاں پیشیاں ہور اگھڑ گئیاں۔ اتھے ایہناں گھٹناواں دی چھان بین (analysis) نہیں کیتی گئی۔ صرف پنڈ وچ واپر رہے الٹم پلٹم (Social Contradictions) دا ذکر اے۔
١. دھرم پنڈ وچ ترتیب وار صرف چار مذہب سن سکھ، مسلمان، عیسائی تے ہندو۔ اک دوجے دے مذہب دی عزت کردے سن۔ پر طور طریقے جدا جدا سن۔
٢. لوک رب نوں مندے سن۔ رب توں ڈردے سن۔ سچ دا گواہ رب ہندا سی۔ لوک رب دی سونہہ، رب دی قسم کھاندے سن۔ پر ہر دھرم دا یقین وکھرا سی۔
سکھ رب اکو ہے۔ اوس نوں ملن دے رستے وکھرو وکھرے ہن۔
اسلام رب اکو ہے۔ اوس نوں ملن دا رستہ صرف اکو ہے۔ اﷲ!
عیسائی رب اکو ہے۔ اوس نوں ملن دا رستہ اوس دا بیٹا یسوع مسیح ہے۔
ہندوں رب اکو ہے۔ اوس دے انیک روپ ہن (دیوتے، دیویاں) رستہ پوجا ہے۔
سارے کہندے سن کہ رب اکو ہے۔ پر رب دی تعریف آپنی آپنی۔ رب کتھے رہندا اے؟ جنے سوال، اونے جواب!
رب اک گنجھل دار بجھارت، رب اک گورکھ دھندا
کھولن لگیاں پیچ ایس دے، پاگل ہو جائے بندہ۔
(موہن سنگھ ماہر)
٣. پاٹھ، پوجا، نماز، دعا چوہاں دھرماں دے لوک آپنی لِیک تے چلدے سن۔
سکھ: آدمی، عورتاں، بچے اکٹھے گردوارے جاندے سن۔ ننگے پیریں اکٹھے بیٹھدے۔ آدمی گرنتھ صاحب دے سجے پاسے، عورتاں کھبے پاسے۔ بچے سبھ پاسے۔ پرشاد ساریاں نوں اکٹھا ورتدا۔ جے لنگر ہووے، تاں اوہ وی اکٹھا ورتدا۔ شبد کیرتن ہندا، ساز وجدے، مسلمان ربابی عام حصہ لیندے۔ ہر دھرم دے لوک شامل ہو سکدے سن۔ پر عام طور تے ہندو ہی شامل ہندے سن۔ سالانہ میلے والے دن کیرتن ویلے سدے ہوئے مسلمان تے عیسائی وی شامل ہو جاندے سن۔
اسلام: نماز و چ صرف مسلمان شامل ہو سکدے سن۔ آدمیاں دے نماز پڑھن دا ویلا ہور ہندا سی تے عورتاں دا ہور۔ اکٹھیاں کدی نہیں۔ عورتاں گھٹ ہی نماز پڑھن جاندیاں سن۔ خالی ویلے ہور دھرماں دے لوک جتی لاہ کے جاں کچھے مار کے ویکھن واسطے جا سکدے سن۔ گاؤن دی تے ساز وجاؤن دی سخت مناہی ہندی سی۔
عیسائی: آدمی، عورتاں تے بچے اکٹھے آؤندے جاندے تے اکٹھے بہندے کھلوندے۔ گیت وی گاؤندے۔ انجیل پڑھن تے دعا دے ویلے وی ہر کوئی شامل ہو سکدا سی۔
ہندو: کجھ صدیاں توں مندر کوئی نہیں سی۔ ہندو گردوارے اکٹھے ہندے سن۔ پنڈت آپنے گھر دن دہار نوں ٹھاکراں دی پوجا کردے سن۔
٤. ذات پات مذہب دسدے کجھ سن۔ لوکیں کردے کجھ سن۔ ویلے دے دستور دے مطابق چلدے سن۔ ہر مذہب و چ ذات پات دا پورا اثر تے زور سی۔
سکھ دھرم ذات پات دی نکھیدی کردا سی۔ گردوارے تے رسماں رواجاں و چ سارے سکھ اکٹھے ہندے۔ اکٹھی روٹی کھاندے۔ پر برادریاں ذات پات دے مڈھ تے ونڈیاں ہوئیاں سن۔ بھاویں تن شادیاں اس حد نوں ٹپ کے ہوئیاں سن پر عام طور تے بیٹی دی سانجھ کوئی نہیں سی۔
اسلام عرب دیس، جتھے اسلام ظاہر ہویا، دے اندر کسے نے ذات پات دا نام وی نہیں سی سنیا۔ ایہو جہیاں ونڈیاں دا مسئلہ ہی نہیں سی۔ پر جدوں ہندواں نے اسلام قبول کیتا تاں ذات پات نال لے گئے۔ سکھاں وانگ مسلماناں دی ہر ذات دی برادری وکھری سی۔ سگوں مسجداں وی وکھریاں سن۔ بیٹی دی سانجھ نہیں سی۔ ویاہ برادریاں دے و چ ہی ہندے سن۔
عیسائی پنڈ وچ سارے عیسائی اکو ذات دے سن۔
ہندو آریا لوک ذات پات دے جنم داتا سن۔ ذات پات دھرم دا حصہ سی۔ ذاتاں جدّی ہنر دے مُڈھ تے بنیاں سن۔
٥. کھانا پینا اکو چکی دا آٹا، روٹی پک گئی تے سانجھ ختم! اکو کھوہ دا پانی، گھڑے و چ پے گیا تے سانجھ ختم۔ اس تو وڈی الٹم پلٹم دی مثال ہور وی مل سکدی اے؟ پر ایس فریب نوں کوئی فریب نہیں سی سمجھدا۔ ویلے دا دستور سمجھ کہ ہر کوئی اس دی پالنا کردا سی۔ اک چپ تے سو سکھ۔ اس الٹم پلٹم دا ویروا ایس طرحاں دا سی۔
اناج کوئی بیجے، کٹے، صاف کرے۔ ہر کوئی کھائے۔ ایہو حال سبزیاں پھلاں دا سی۔
روٹی ٹکر سکھ تے ہندو صرف سکھاں ہندواں دے ہتھاں دا بنیا ہویا کھانا ہی کھاندے سن۔ جدوں وی کوئی مسلمان جاں عیسائی کسے سکھ دے گھر روٹی کھاوے، تاں اوس دے تھالی گلاس وکھرے ہندے سن۔ جے کوئی اُچیچا پروہنا، مسلمان جاں عیسائی باہروں آوے تاں شیشے دے گلاس تے چینی دے بھانڈے ورتے جاندے سن۔ پر ایہو جہے دو گھر ای سن۔ عیسائیاں دے ہتھاں دا بنیا ہویا کھانا نہ سکھ ہندو تے نہ مسلمان کھاندے سن۔ ویاہ شادیاں ویلے مسلمان گوانڈھی جاں متر سکھاں نوں کچی روٹی (آٹا، دال، چول، گھیو) دیندے سن۔ پر بوہتے مسلمان سکھاں دے گھراں توں حلوائیاں دیاں بنیاں ہوئیاں کڑاہ پوڑی، کھچڑی تے پلاؤ لے لیندے سن۔ عیسائی ہر گھر توں کھانا قبول کر لیندے سن۔
دودھ: کچے دودھ و چ کوئی مت بھید نہیں سی۔ پنڈ و چ دودھی کوئی نہیں سی۔ سوائے بکریاں دے دودھ توں کوئی وی دودھ نہیں سی ویچدا۔
گھیو مکھن وی کوئی نہیں سی ویچدا۔ ہر مذہب والے دوجے مذہباں توں گھیو خرید لیندے سن۔ گھیو وچ اُچ نیچ نہیں سی سمجھی جاندی۔
لسی سکھ ہندو کدی وی مسلماناں دے گھراں توں لسی نہیں سن لیندے۔ عیسائی لسی لین والے ہندے سن، دین والے نہیں۔ مسلمان کامے ہر روز سکھاں دے گھراں دی لسی پیندے سن۔
گوشت: سکھ ہندو گاں دی رکھیا کردے سن تے مسلمان سور دی۔ پنڈ وچ کدی وی ایہناں دا گوشت نہیں سی بنایا جاندا۔ لڑائی دا ڈر ہندا سی۔ صرف ککڑ، بکرے تے بھیڈ دا گوشت بنایا جاندا سی تے اوہ وی کدے کدے۔ سکھ جھٹکا کردے سن تے مسلمان حلال۔ ایہہ ریت اینی پکی سی کہ اک دوجے دے گوشت نوں نہ ہتھ لاؤندے سن تے نہ کٹدا ویکھدے سن۔
پانی: قدرت دے دتے اس مفت تحفے نوں الٹم پلٹم نے گھیریا ہویا سی۔ کھوہ دا پانی سانجھا سمجھیا جاندا سی پر کھوہیاں تے لیبل لگے ہوئے سن۔ سکھاں دی کھوہی، مسلماناں دی کھوہی، عیسائیاں دی کھوہی۔ کھوہ گڑدا سی تاں ہر کوئی اوتھے نہاؤن جاندا۔ زنانیاں گھڑے بھردیاں، پر جدوں پانی گھڑے وچ پے گیا تاں اوہ سکھ پانی تے مسلم پانی بن گیا۔ اک دوجے دے گھڑے چوں پانی نہی سن پیندے۔ پر نسار وچوں ہر کوئی پی لیندا سی۔ ایتھوں تک ہی نہیں، جے کوئی مسلمانی کسے سکھ جاں ہندو عورت دے گھڑے نوں ہتھ لا دیوے تاں اوسے تھاں ٹھا مار کے توڑ پھوڑ دتا جاندا سی۔ کہندے سن : گھڑا بھٹ کیتا اے۔ ناکارہ ہو گیا اے۔ جتھے وی پاندھیاں واسطے پیا ہووے، اوتھے لکھیا ہندا سی ہندو پانی مسلم پانی اکو رب دا اکو پانی، واہ! واہ! بندیا تیری کارستانی۔
نر مادہ: آدمی اک توں ودھ عورتاں دے نال ویاہ کرا سکدا اے پر عورت اک توں ودھ آدمیاں نال ویاہ نہیں کرا سکدی۔ کیوں ؟ اک مخول والی گل نہیں۔ ایہہ سوال ظاہر کردا اے کہ سماج و چ آدمی تے عورت برابر نہیں۔ ایہو وتکرے گھراں وچ وی سی تے گھراں توں باہر وی سی۔
فرق جمن توں ہی شروع ہو جاندا سی۔ منڈا جمن دیاں بڑیاں خوشیاں منائیاں جاندیاں سن۔ دھمان کیتا جاندا سی۔ لڈو ونڈے جاندے سن۔ کڑیاں دی واری سوگ پھیل جاندا سی۔ پر پنڈ و چ کڑی نوں مارن دا واقعیہ کدی نہیں سی ہویا۔ فیر وی منڈے دی لوہڑی منائی جاندی سی، لاگ دتے جاندے سن۔ کڑی دی واری ایہہ کدی نہیں سی ہندا بھاویں پنج بھراواں دی اکو بھین کیوں نہ ہووے۔ کڑیاں وڈیاں ہندیاں سن تاں اوہناں نوں ادھا گلاس دودھ دتا جاندا سی۔ منڈیاں نوں پورا گلاس۔ ہور کھان والیاں چیزاں وی منڈیاں نوں حساب نالوں ودھ ملدیاں سن۔ ماواں فکر کردیاں سن : کڑیاں چھیتی جوان ہو جاندیاں نیں۔ جے جوان آدمی مر جاوے تاں سیاپا کیتا جاندا سی۔ پر جوان عورت دی واری کوئی سیاپا نہیں سی ہندا۔
ہاں! عام طور تے کڑیاں دے ویاہ تے منڈیاں دے ویاہ نالوں ودھ پیسہ خرچ کیتا جاندا سی۔ پر کڑیاں نوں جائداد دا کوئی حق نہیں سی ہندا۔
ایہناں وتکریاں دے باوجود، عورت خاندان دی عزت آبرو ہندی سی۔ اوس دی راکھی کرنا ہر آدمی تے ہر بھرا دا فرض ہندا س
جیوں جیوں نویاں تہذیباں پنگریاں، دھرم ظاہر ہوئے، تیوں تیوں وتکرے وی ودھدے گئے۔ اندرونی کھچ تان دے کارن ہر مذہب ہر سماج و چ قسم قسم دی اوچ نیچ اگھڑ پئی۔ لوکاں دی رہنی بہنی و چ کمیاں پیشیاں ہور اگھڑ گئیاں۔ اتھے ایہناں گھٹناواں دی چھان بین (analysis) نہیں کیتی گئی۔ صرف پنڈ وچ واپر رہے الٹم پلٹم (Social Contradictions) دا ذکر اے۔
١. دھرم پنڈ وچ ترتیب وار صرف چار مذہب سن سکھ، مسلمان، عیسائی تے ہندو۔ اک دوجے دے مذہب دی عزت کردے سن۔ پر طور طریقے جدا جدا سن۔
٢. لوک رب نوں مندے سن۔ رب توں ڈردے سن۔ سچ دا گواہ رب ہندا سی۔ لوک رب دی سونہہ، رب دی قسم کھاندے سن۔ پر ہر دھرم دا یقین وکھرا سی۔
سکھ رب اکو ہے۔ اوس نوں ملن دے رستے وکھرو وکھرے ہن۔
اسلام رب اکو ہے۔ اوس نوں ملن دا رستہ صرف اکو ہے۔ اﷲ!
عیسائی رب اکو ہے۔ اوس نوں ملن دا رستہ اوس دا بیٹا یسوع مسیح ہے۔
ہندوں رب اکو ہے۔ اوس دے انیک روپ ہن (دیوتے، دیویاں) رستہ پوجا ہے۔
سارے کہندے سن کہ رب اکو ہے۔ پر رب دی تعریف آپنی آپنی۔ رب کتھے رہندا اے؟ جنے سوال، اونے جواب!
رب اک گنجھل دار بجھارت، رب اک گورکھ دھندا
کھولن لگیاں پیچ ایس دے، پاگل ہو جائے بندہ۔
(موہن سنگھ ماہر)
٣. پاٹھ، پوجا، نماز، دعا چوہاں دھرماں دے لوک آپنی لِیک تے چلدے سن۔
سکھ: آدمی، عورتاں، بچے اکٹھے گردوارے جاندے سن۔ ننگے پیریں اکٹھے بیٹھدے۔ آدمی گرنتھ صاحب دے سجے پاسے، عورتاں کھبے پاسے۔ بچے سبھ پاسے۔ پرشاد ساریاں نوں اکٹھا ورتدا۔ جے لنگر ہووے، تاں اوہ وی اکٹھا ورتدا۔ شبد کیرتن ہندا، ساز وجدے، مسلمان ربابی عام حصہ لیندے۔ ہر دھرم دے لوک شامل ہو سکدے سن۔ پر عام طور تے ہندو ہی شامل ہندے سن۔ سالانہ میلے والے دن کیرتن ویلے سدے ہوئے مسلمان تے عیسائی وی شامل ہو جاندے سن۔
اسلام: نماز و چ صرف مسلمان شامل ہو سکدے سن۔ آدمیاں دے نماز پڑھن دا ویلا ہور ہندا سی تے عورتاں دا ہور۔ اکٹھیاں کدی نہیں۔ عورتاں گھٹ ہی نماز پڑھن جاندیاں سن۔ خالی ویلے ہور دھرماں دے لوک جتی لاہ کے جاں کچھے مار کے ویکھن واسطے جا سکدے سن۔ گاؤن دی تے ساز وجاؤن دی سخت مناہی ہندی سی۔
عیسائی: آدمی، عورتاں تے بچے اکٹھے آؤندے جاندے تے اکٹھے بہندے کھلوندے۔ گیت وی گاؤندے۔ انجیل پڑھن تے دعا دے ویلے وی ہر کوئی شامل ہو سکدا سی۔
ہندو: کجھ صدیاں توں مندر کوئی نہیں سی۔ ہندو گردوارے اکٹھے ہندے سن۔ پنڈت آپنے گھر دن دہار نوں ٹھاکراں دی پوجا کردے سن۔
٤. ذات پات مذہب دسدے کجھ سن۔ لوکیں کردے کجھ سن۔ ویلے دے دستور دے مطابق چلدے سن۔ ہر مذہب و چ ذات پات دا پورا اثر تے زور سی۔
سکھ دھرم ذات پات دی نکھیدی کردا سی۔ گردوارے تے رسماں رواجاں و چ سارے سکھ اکٹھے ہندے۔ اکٹھی روٹی کھاندے۔ پر برادریاں ذات پات دے مڈھ تے ونڈیاں ہوئیاں سن۔ بھاویں تن شادیاں اس حد نوں ٹپ کے ہوئیاں سن پر عام طور تے بیٹی دی سانجھ کوئی نہیں سی۔
اسلام عرب دیس، جتھے اسلام ظاہر ہویا، دے اندر کسے نے ذات پات دا نام وی نہیں سی سنیا۔ ایہو جہیاں ونڈیاں دا مسئلہ ہی نہیں سی۔ پر جدوں ہندواں نے اسلام قبول کیتا تاں ذات پات نال لے گئے۔ سکھاں وانگ مسلماناں دی ہر ذات دی برادری وکھری سی۔ سگوں مسجداں وی وکھریاں سن۔ بیٹی دی سانجھ نہیں سی۔ ویاہ برادریاں دے و چ ہی ہندے سن۔
عیسائی پنڈ وچ سارے عیسائی اکو ذات دے سن۔
ہندو آریا لوک ذات پات دے جنم داتا سن۔ ذات پات دھرم دا حصہ سی۔ ذاتاں جدّی ہنر دے مُڈھ تے بنیاں سن۔
٥. کھانا پینا اکو چکی دا آٹا، روٹی پک گئی تے سانجھ ختم! اکو کھوہ دا پانی، گھڑے و چ پے گیا تے سانجھ ختم۔ اس تو وڈی الٹم پلٹم دی مثال ہور وی مل سکدی اے؟ پر ایس فریب نوں کوئی فریب نہیں سی سمجھدا۔ ویلے دا دستور سمجھ کہ ہر کوئی اس دی پالنا کردا سی۔ اک چپ تے سو سکھ۔ اس الٹم پلٹم دا ویروا ایس طرحاں دا سی۔
اناج کوئی بیجے، کٹے، صاف کرے۔ ہر کوئی کھائے۔ ایہو حال سبزیاں پھلاں دا سی۔
روٹی ٹکر سکھ تے ہندو صرف سکھاں ہندواں دے ہتھاں دا بنیا ہویا کھانا ہی کھاندے سن۔ جدوں وی کوئی مسلمان جاں عیسائی کسے سکھ دے گھر روٹی کھاوے، تاں اوس دے تھالی گلاس وکھرے ہندے سن۔ جے کوئی اُچیچا پروہنا، مسلمان جاں عیسائی باہروں آوے تاں شیشے دے گلاس تے چینی دے بھانڈے ورتے جاندے سن۔ پر ایہو جہے دو گھر ای سن۔ عیسائیاں دے ہتھاں دا بنیا ہویا کھانا نہ سکھ ہندو تے نہ مسلمان کھاندے سن۔ ویاہ شادیاں ویلے مسلمان گوانڈھی جاں متر سکھاں نوں کچی روٹی (آٹا، دال، چول، گھیو) دیندے سن۔ پر بوہتے مسلمان سکھاں دے گھراں توں حلوائیاں دیاں بنیاں ہوئیاں کڑاہ پوڑی، کھچڑی تے پلاؤ لے لیندے سن۔ عیسائی ہر گھر توں کھانا قبول کر لیندے سن۔
دودھ: کچے دودھ و چ کوئی مت بھید نہیں سی۔ پنڈ و چ دودھی کوئی نہیں سی۔ سوائے بکریاں دے دودھ توں کوئی وی دودھ نہیں سی ویچدا۔
گھیو مکھن وی کوئی نہیں سی ویچدا۔ ہر مذہب والے دوجے مذہباں توں گھیو خرید لیندے سن۔ گھیو وچ اُچ نیچ نہیں سی سمجھی جاندی۔
لسی سکھ ہندو کدی وی مسلماناں دے گھراں توں لسی نہیں سن لیندے۔ عیسائی لسی لین والے ہندے سن، دین والے نہیں۔ مسلمان کامے ہر روز سکھاں دے گھراں دی لسی پیندے سن۔
گوشت: سکھ ہندو گاں دی رکھیا کردے سن تے مسلمان سور دی۔ پنڈ وچ کدی وی ایہناں دا گوشت نہیں سی بنایا جاندا۔ لڑائی دا ڈر ہندا سی۔ صرف ککڑ، بکرے تے بھیڈ دا گوشت بنایا جاندا سی تے اوہ وی کدے کدے۔ سکھ جھٹکا کردے سن تے مسلمان حلال۔ ایہہ ریت اینی پکی سی کہ اک دوجے دے گوشت نوں نہ ہتھ لاؤندے سن تے نہ کٹدا ویکھدے سن۔
پانی: قدرت دے دتے اس مفت تحفے نوں الٹم پلٹم نے گھیریا ہویا سی۔ کھوہ دا پانی سانجھا سمجھیا جاندا سی پر کھوہیاں تے لیبل لگے ہوئے سن۔ سکھاں دی کھوہی، مسلماناں دی کھوہی، عیسائیاں دی کھوہی۔ کھوہ گڑدا سی تاں ہر کوئی اوتھے نہاؤن جاندا۔ زنانیاں گھڑے بھردیاں، پر جدوں پانی گھڑے وچ پے گیا تاں اوہ سکھ پانی تے مسلم پانی بن گیا۔ اک دوجے دے گھڑے چوں پانی نہی سن پیندے۔ پر نسار وچوں ہر کوئی پی لیندا سی۔ ایتھوں تک ہی نہیں، جے کوئی مسلمانی کسے سکھ جاں ہندو عورت دے گھڑے نوں ہتھ لا دیوے تاں اوسے تھاں ٹھا مار کے توڑ پھوڑ دتا جاندا سی۔ کہندے سن : گھڑا بھٹ کیتا اے۔ ناکارہ ہو گیا اے۔ جتھے وی پاندھیاں واسطے پیا ہووے، اوتھے لکھیا ہندا سی ہندو پانی مسلم پانی اکو رب دا اکو پانی، واہ! واہ! بندیا تیری کارستانی۔
نر مادہ: آدمی اک توں ودھ عورتاں دے نال ویاہ کرا سکدا اے پر عورت اک توں ودھ آدمیاں نال ویاہ نہیں کرا سکدی۔ کیوں ؟ اک مخول والی گل نہیں۔ ایہہ سوال ظاہر کردا اے کہ سماج و چ آدمی تے عورت برابر نہیں۔ ایہو وتکرے گھراں وچ وی سی تے گھراں توں باہر وی سی۔
فرق جمن توں ہی شروع ہو جاندا سی۔ منڈا جمن دیاں بڑیاں خوشیاں منائیاں جاندیاں سن۔ دھمان کیتا جاندا سی۔ لڈو ونڈے جاندے سن۔ کڑیاں دی واری سوگ پھیل جاندا سی۔ پر پنڈ و چ کڑی نوں مارن دا واقعیہ کدی نہیں سی ہویا۔ فیر وی منڈے دی لوہڑی منائی جاندی سی، لاگ دتے جاندے سن۔ کڑی دی واری ایہہ کدی نہیں سی ہندا بھاویں پنج بھراواں دی اکو بھین کیوں نہ ہووے۔ کڑیاں وڈیاں ہندیاں سن تاں اوہناں نوں ادھا گلاس دودھ دتا جاندا سی۔ منڈیاں نوں پورا گلاس۔ ہور کھان والیاں چیزاں وی منڈیاں نوں حساب نالوں ودھ ملدیاں سن۔ ماواں فکر کردیاں سن : کڑیاں چھیتی جوان ہو جاندیاں نیں۔ جے جوان آدمی مر جاوے تاں سیاپا کیتا جاندا سی۔ پر جوان عورت دی واری کوئی سیاپا نہیں سی ہندا۔
ہاں! عام طور تے کڑیاں دے ویاہ تے منڈیاں دے ویاہ نالوں ودھ پیسہ خرچ کیتا جاندا سی۔ پر کڑیاں نوں جائداد دا کوئی حق نہیں سی ہندا۔
ایہناں وتکریاں دے باوجود، عورت خاندان دی عزت آبرو ہندی سی۔ اوس دی راکھی کرنا ہر آدمی تے ہر بھرا دا فرض ہندا س
