ویر توں کنجاہ دا ایں؟ --- از شریف کنجاہی

تلمیذ

لائبریرین

'ویر توں کنجاہ دا ایں؟' شریف کنجاہی ہوراں دیاں شاہکار نظماں وچوں اِک اے، جدھے وچ پنجاب دی اک دھی دا ٹاکرا لاری وچ اَچن چیت آپنے نانکے پنڈ دے بچ پنے دیاں کھیڈاں دے اک سنگی نال ہو جاندا اے تے اوہ ایس تھوڑے جیہے پَندھ وچ آپنی سَگمی حیاتی دی کتھا اِک Monologue (تنہا کلامی) راہیں اوہنوں سُنا دیندی اے۔
پڑھو تے شاعر دے مشاہدے اتے پُرکاری دے نال نال ایس آزاد نظم دے مصرعیاں دے توازن دی وی داد دیو تے ویکھو، پئی اوہناں کِنج سمندر نوں اِک کجے وچ پا کے رکھ دِتا اے۔

ویر توں کنجاہ دا ایں ۔۔۔۔۔۔۔۔؟
تیرا ناں شریف اے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
اگے ای میں آکھدی ساں، لگدا اے تے اوہوا اے!
اج کیہا نیک دیہاڑا اے
ربّ نے بھرا میل دتا اے
مُنڈیا! ایہہ تک تیرا ماما اے
مینوں توں سیہانیا نہ ہووے دا
کدے نکے ہوندے اَسیں رل کے تے کھیڈدے ساں
میرا ناں نیامتے وے
مہر نور دین دی میں دوہتری آں
مِلدیاں دے ساک نیں تے واہندیاں دے کھوہ نیں
کدی ورہا ورہا اوتھے جا کے رہ آوی دا سی
اج اوہناں تھاواں نوں ویکھنے نوں وی سہکنی آں
میرے اُتوں پتہ ای جے مامی ساہڈے نال افسوسی اے
ویر دس ایہدے وچ میرا کیہہ قصور سی
نانکیاں نالوں مینوں اگے تھاں کیہڑی سی؟
ماپیاں دے اگے پر دھیاں نئیں بولدیاں
وجے ہوئے شرماں دے جندرے نہ کھولدیاں
اوہناں نوں وی جمّیاں توں اگے شے کیہڑی اے
اوہناں دا اوہ بُرا کدے منگ نئیں سکدے
تُھڑاں دے دھریمیاں چ تِلک انج پئی دا اے
اکھیاں پیو نوں جدوں ہار دے گئیاں سن
دُکھاں دیاں ساڈھے اُتے وائیں جُھل پیاں سن
نانکے وی کنی کھسکان لگ پئے سن
تک کے تے
کِھڑن دی تھاں مُرجھان لگ پئے سن
اَسیں کچی آوی ساں تے اَگ پئی بُجھدی سی
اوس ویلے جدوں کوئی گل وی نہ سُجھدی سی
ہر شے چھڈ گئی
ایس دے پیو میرے پیو دی بانہہ نپ لئی
مرن لگا ایس نوں زبان اوہ دے گیا
ٹھیک اے جے میرا اوہدا عُمر وچ ہان نئیں
پر وِیرا آپ توں سیانا ایں
جیہڑی دھی نوں ماپیاں دی کیتی دی پچھان نئیں
اوہ بی انسان نئیں
میں تے لَے کے بہہ گئی ساں ایس خیال نوں
جاگ لائی سوکنے دے دُدھ دے ہنگال نوں
رب میرا صبر قبول کیتا اے
مینوں ایہہ چن جیہا پُت دے دتا اے

لَے فیر میں تے ہُن ایتھے لہہ پینا اے
تُمہیں کیہہ ہویا اج ایتھے لہہ بہو خاں
اک رات بُھلی ہوئی بہن دے کول چل رہو خاں
ہَچھا جگ جیوندیاں دے میل نیں
میرے ولوں سبھناں نوں بوہت بوہت پُچھناں

۔۔۔۔۔۔شریف کنجاہی

@زبیرمرزا @سیدزبیر فلک شیر شمشاد نیرنگ خیال @غدیر زہرا جہانزیب بھلکڑ نایاب @محموداحمدغزنوی فرخ منظور عاطف بٹ عبدالرزاق قادری باباجی پردیسی


 

فلک شیر

محفلین
پوری وسوں تے وسوں دی رت تیکر ..............ہر شے ، ہر شے انج سامنے کیتی اے کنجاہی ہوراں جیویں رڑے تے پیا ٹھیپا چمکدا اے..............سبحان اللہ
بہت مہربانی سر اصغر صاحب.................ڈھیر مہربانی
 

غدیر زھرا

لائبریرین
مِلدیاں دے ساک نیں تے واہندیاں دے کھوہ نیں

بہت خوب ۔ ہر فقرہ زندگی دا اک نوا رخ وکھا رہیا اے ۔
شکریہ اتنا چنگا کلام ونڈن لئی :)
 

نایاب

لائبریرین
دھیاں دے دکھ خوب پھرولے کنجاہی جی نیں ۔۔۔
جیہڑی دھی نوں ماپیاں دی کیتی دی پچھان نئیں
اوہ بی انسان نئیں
 
ویر، توں کنجاہ دا ایں؟ تیرا ناں شریف اے؟
۔۔۔۔۔۔۔
ایک مضبوط تاثراتی نظم جس میں پنجاب کی رَہ، رِیت اور گجرات کا لہجہ پوری توانائی سے بول رہے ہیں۔
پہلی ہی لائن اس میں شاعر کے جذباتی تلوث کو اجاگر کر دیتی ہے۔

ویر، توں کنجاہ دا ایں؟ تیرا ناں شریف اے؟
تیرے اتے سانوں، بیبا! ڈھیر سارا مان اے!
۔۔۔۔۔۔
 

نیرنگ خیال

لائبریرین
بوت ائ ودیا کلام۔۔۔ واقعی شاہکار ائے۔۔۔ تے ونڈن واسطے تہاڈا بوت شکریہ سر۔۔۔۔۔ :) رب دیاں رحمتاں ہوون
 

تلمیذ

لائبریرین
میرا تے خیال اے، ایہدا مطلب کجھ ایہہ ہو سکدا اے :
جدوں غریبی یاں تھوڑاں اَتے گھاٹے آں (قطرہ ، بُوند، تھوڑی چیز) نال وَس پَے جائے تے فیر بندہ اِنجے ای تِلک پیندا اے۔
’دھریماں ‘ دا مطلب میں اک لُغت توں ویکھ کے دسیا اے، پر محفل دے سُوجھ واناں اَگے بِنتی اے پئی ایس گویڑ دا کوئی حل کڈھن وچ ساہڈی مدد کرن۔
 
آخری تدوین:
میرا تے خیال اے، ایہدا مطلب کجھ ایہہ ہو سکدا اے :
جدوں غریبی یاں تھوڑاں اَتے گھاٹے آں (قطرہ ، بُوند، تھوڑی چیز) نال وَس پَے جائے تے فیر بندہ اِنجے ای تِلک پیندا اے۔
’دھریماں ‘ دا مطلب میں اک لُغت توں ویکھ کے دسیا اے، پر محفل دے سُوجھ واناں اَگے بِنتی اے پئی ایس گویڑ دا کوئی حل کڈھن وچ ساہڈی مدد کرن۔
محمد یعقوب آسی
سر جی۔۔۔۔ آوِیو
 

دوست

محفلین
میں فیصل آبادیا جناب۔ میری پنجابی تہاڈے ساریاں نالوں ماڑی اے۔ اینہاں گُوڑا علم نئیں ہے۔
 
میرے کول کسے کتاب یا لغت دا حوالہ تے کوئی نہیں۔
گویڑ اے پئی "دھریمیاں" شاید ترسیویں نوں کہندے نیں۔ بندہ دوجے کسے بندے نوں یا بندیاں نوں یا کسے چیز نوں یا چیزاں نوں ترس جاوے۔ بندیاں تے تھانواں دے حوالے نال وسطی پنجاب وچ اک لفظ "اُدریواں : اودر جانا، اداس ہو جانا" معروف اے۔
نظم (ویر توں کنجاہ دا ایں) دے آل دوالے وچ وی ایہ معنے پورے آ رہے نیں۔ اگے اللہ جانے۔
 
Top